Κυριακή ΙΑ’ Ματθαίου – Η παραίτηση από τα δικαιώματά μας του Αρχιμανδρίτου Καλλίνικου Νικολάου

Α΄ Κορινθίους Θ΄ 2-12

«Δέν ἐκάμαμεν χρῆσιν τοῦ δικαιώματος αὐτοῦ, ἀλλά τά ὑπομένομεν ὅλα διά νά μήν φέρωμεν κανένα ἐμπόδιον εἰς τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ».
Πολύς λόγος γίνεται στίς ἡμέρες μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά τήν ὑπόθεση τῶν δικαιωμάτων μας. Ὁ καθένας ἔχει δικαιώματα στήν ζωή αὐτή καί στόν κόσμο. Ὅλοι διεκδικοῦν δικαιώματα, ὅλοι ὑπερασπίζονται τά κεκτημένα τους. Ὅλοι δέν ὑποχωροῦν, δέν παραιτοῦνται ἀπό κανένα, ἔστω κι ἀπό μικρό, δικαίωμά τους.
Κι ὅμως ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ μέ κορυφαῖο τόν ἀπόστολο Παῦλο ἀλλιῶς ἔβλεπαν τήν ὑπόθεση τῶν δικαιωμάτων τους. Ἔτσι λοιπόν ἀκούσαμε σήμερα ὅσα ἔγραψε σχετικῶς ὁ θεῖος Ἀπόστολος στήν πρός Κορινθίους ἐπιστολή του. Σέ δύο γραμμές εἶναι τά ἑξῆς:
Οἱ Κορίνθιοι ἦσαν μαθητές τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Αὐτός τούς εἶχε διδάξει τά περί τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου του.

Εἶχε μείνει μαζί τους τρισήμισυ περίπου χρόνια. Ἔφυγε καί ἄρχισαν διάφοροι νά τόν συκοφαντοῦν, ὅτι τάχα δέν ἦταν ἀπόστολος τοῦ κύρους πού εἶχαν οἱ 12 ἀπόστολοι, ὅτι ἦταν ἄγαμος καί πολλά ἄλλα. Τούς ἔγραψε λοιπόν, κι αὐτά ἀκούσαμε ὅτι εἶχε δικαίωμα νά παντρευτεῖ ἀλλά δέν τό θέλησε, εἶχε δικαίωμα νά τρέφεται ἀπό τούς πιστούς οἱ ὁποῖοι εἶχαν καθῆκον καί ὑποχρέωση καί ἐντολή ἀπό τόν Θεό νά συντηροῦν αὐτοί τούς πνευματικούς ἐργάτες καί τούς πνευματικούς διδασκάλους τους. Κι ὅμως λέγει ὁ ἀπόστολος δέν ἔκαμα χρῆσιν ὅλων αὐτῶν τῶν δικαιωμάτων μου γιά νά μήν φέρω ἐμπόδιο στήν σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μου. Σκέφθηκα ὅτι δέν πρέπει νά στεναχωρήσω ἕνα ἀδελφό κάνοντας χρήση ἔστω καί νόμιμων δικαιωμάτων μου. Παραιτήθηκα ὅλων αὐτῶν γιά νά μήν σκανδαλισθεῖ κάποιος καί ἐγκαταλείψει τόν Χριστόν, τήν Ἐκκλησία καί τόν πνευματικό ἀγῶνα.
Τί λέτε ἀδελφοί μου,
Ποιός ἀπό ἐμᾶς ἔχει τέτοια καί τόση πνευματική δύναμη; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος παραιτήθηκε τῶν νόμιμων δικαιωμάτων του, χάριν ὠφελείας τῶν πνευματικῶν του τέκνου. Ἐμεῖς δέν ἔχουμε διάθεση ὄχι γιά τρίτους, ἀλλά χάρι τῆς οἰκογένειάς μας, τῶν παιδιῶν μας, τῶν συζύγων μας νά παραιτηθοῦμε. Καί ὑπάρχουν πολλά παραδείγματα γιά νά μᾶς ἀποδείξουν τήν κατάληξιν αὐτοῦ τοῦ ἐγωϊστικοῦ καί ἀφιλάδελφου πνεύματος.
Κι ὅμως θά πρέπει νά ἔχουμε τήν μεγαλοψυχία καί τό κουράγιο νά παραιτηθοῦμε ἀπό ἕνα νόμιμο δικαίωμά μας προκειμένου νά βοηθήσουμε κάποιο ἄλλο, προκειμένου νά προφυλάξουμε κάποιο ἄλλο, προκειμένου νά προστατέψουμε μία ἱερή ὑπόθεση.
Πολλοί σέ τέτοιες περιπτώσεις σκέπτονται τήν ἀνταπόκριση ἤ τήν ἀνταπόδοση τοῦ ἄλλου, τήν ἀναγνώριση τῆς θυσίας πού ἔκαναν. Θέλουν νά τούς ποῦν ἕνα εὐχαριστῶ. Μία τέτοια σκέψη εἶναι ἀσυμβίβαστη μέ τό πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ. Διότι ὁ Χριστός εἶπε, ὅτι ὅταν σοῦ ποῦν εὐχαριστῶ καί σέ τιμήσουν γιά κάποια θυσία πού ἔκανες, ἔλαβες τόν μισθό σου ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἄρα δέν μπορεῖς νά περιμένεις ἀπό τόν Θεό τιμή καί ἔπαινο γιά τήν θυσία σου. Ἀλλά καί στήν περίπτωση πού δέν σοῦ ποῦν εὐχαριστῶ ἀλλά σύ γογγύσεις καί ἀρχίσεις νά διαμαρτύρεσαι ἐπειδή οἱ ἄλλοι δέν ἀνεγνώρισαν τούς κόπους σου πάλι ζημιώθηκες πνευματικῶς. Μέ τόν γογγυσμό ἔχασες τόν μισθό τῆς θυσίας σου.
Τό συμπέρασμα ὅλης αὐτῆς τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι ὡς χριστιανοί ὀφείλουμε νά παραιτούμαστε καί νά θυσιάζουμε τά δικαιώματά μας ὅταν πρόκειται ἀπ’ αὐτήν τήν παραίτηση ἄλλοι νά κερδίσουν πνευματικῶς καί νά οἰκοδομηθοῦν καί νά προοδεύσουν στήν χριστιανική ζωή.
Πολλῷ δέ μᾶλλον ὀφείλουμε νά παραιτούμαστε γιά νά μήν σκανδαλίσουμε τούς ἀδελφούς μας οἱ ὁποῖοι ὡς ἀστήρικτοι καί ἀδύναμοι θά σκανδαλισθοῦν.
Ἄς μιμηθοῦμε γιά ἄλλη μία φορά τήν συμπεριφορά τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί ἄς προσπαθήσουμε νά ταπεινώσουμε τούς ἑαυτούς μας δεχόμενοι ἔτσι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.