Μεγαλωμένος με τα αρώματα του αργολικού κάμπου και μυρωμένος από τα μύρα των γύρω βουνών, αναθρεμένος με των Ριζαρών τα τροφεία και των δασκάλων της τροφού Σχολής τα ζώπυρα, στέκεται ψάλλοντας αγγελόφθογγα της αγάπης το έργο.
Φτιαγμένος όχι από φανταχτερή στόφα, αλλά από σεμνότητα ού την τυχούσα, στολίζει τους θρόνους των ναών της Ηπείρου.
Εκεί που κάποτε Δεσπότες και Βασίλισσες ανέβαιναν, για να αναπέμπψουν το κύριε ελέησον, τώρα Καλλίνικος καλλίζει καλλιεπώς.
Κρατώντας την περπατησιά των προκατόχων του, πορεύεται ως ο Θεός ευδόκησε, από δρυμών ες χωρία και από Άρτης εις τα πέρατα του κόσμου.
