του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου Δρ. Θ.
Η Εορτή των Γενεθλίων ή της Γέννησης της Θεομήτορος στην αρχή του εκκλησιαστικού έτους είναι μια γενεσιουργός ελπίδα, μια χαρά και μια αγαλλίαση για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας και τον κόσμο.
Βέβαια δεν υπάρχει κάποιος υπομνηματισμός στα Ευαγγέλια και των πραγματικών δεδομένων της γέννησης της Παναγίας. Κυρίως αντλούμε πληροφορίες από το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιακώβου.
Η μη μνεία του γεγονότος εξαφανίζεται από την χαρμόσυνη αγγελία «Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τή οικουμένη».
Εισερχόμαστε σε μια εορτή μιας νέας ζωής και της εκδίπλωσης του μυστηρίου της αγάπης του θεού για τους ανθρώπους και για όλη την δημιουργία. Ξεκινά δηλαδή η σωτηρία μας.
Η ατεκνία και η στείρωση είναι σοβαρό πρόβλημα για ένα ζεύγος. Ειρωνεία και κατάρα σημάδεψαν τα πρόσωπα τους. Ακόμα και οι ιερείς δεν δέχθηκαν την θυσία του Ιωακείμ.
Η πίκρα και η στεναχώρια του Ιωακείμ και της Άννας ήταν καθημερινός τρόπος ζωής γι’ αυτό και «η τής στειρώσεως μεταβολή, τήν κοσμικήν τών αγαθών, διέλυσε στείρωσιν».
Υπομονή, πίστη και ελπίδα, ήταν τα στοιχεία της θεοσεβούς ζωή τους, μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Προσευχόντουσαν καθημερινά. Δεν διαμαρτυρήθηκαν στο Θεό. Μεγάλη η καρτερία και υπομονή του Ιωακείμ και της Άννας.
Οι αγωνιώδεις δεήσεις και οι προσευχές τους αποτελούν σημάδια των σημερινών κραυγών και αγωνίας μας.
Πόσα ζευγάρια παρακαλούν τον Θεό για την απόκτηση ενός παιδιού και πόσες φορές ζητούμε όλοι μας, ένα σημάδι χαράς, ένα σημάδι αγαλλίασης.
Ακριβώς αυτήν την χαρά που είχαν οι Θεοπάτορες, και που ένοιωσαν στα βαθιά τους γεράματα, έγινα γονείς, αυτή η χαρά να πλημμυρίζει τις ψυχές μας σε κάθε είδους προβλήματος.
Ας μην σταματάμε να αιτούμεθα στον Θεό. Αυτός γνωρίζει το πότε και αν πρέπει. Αυτός γνωρίζει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή.
Η Παναγία ας γίνει για όλους εμάς η «τροφός της ζωής» μας.
