Η Θεία Κλήση της Αγίας Παρασκευής

«Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον ἐργασαμένη φερώνυμε»

ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΝ. ΓΚΙΑΦΗ
ΘΕΟΛΟΓΟΥ-ΠΟΛITIKOY ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΟΣ

Ἡ παραλαβὴ μίας πρόσκλησης, ἑνὸς καλέσματος εἶναι μία κοινὴ ἐμπειρία. Ὅλοι μας ἔχουμε δεχθεῖ σὲ κάποια στιγμὴ τῆς ζωῆς μας μία πρόσκληση γιὰ ἕνα γεγονὸς εἴτε συμμετοχῆς μας στὴ χαρὰ κάποιου ἀδελφοῦ μας, εἴτε συμπαράστασής μας στὸ πένθος κάποιου συνανθρώπου μας. Κάθε πρόσκληση ἔχει ἕναν ἀποστολέα καὶ ἕναν παραλήπτη. Κάποιος τὴν στέλνει καὶ κάποιος ἄλλος τὴν ἀποδέχεται ἢ τὴν ἀπορρίπτει.

Μία πρόσκληση ὅμως μᾶς ἀπευθύνει καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἕνα ἀλλιώτικο κάλεσμα ἀπὸ τὰ συνηθισμένα ποὺ λαμβάνουμε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Πρόκειται γιὰ τὴν ‘‘κλήση τοῦ Θεοῦ’’, ὅπως τονίζουν οἱ Ἅγιοι καὶ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο. Θέλει τὴ σωτηρία πάντων ἡμῶν. Ἐπιζητεῖ τὴν ‘‘ἐν Χριστῷ ἀπολύτρωση καὶ υἱοθεσία’’ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Θὰ γράψει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἀπ. Παῦλος στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του ὅτι ὅλοι οἱ εἰς Χριστὸν πιστεύοντες εἶναι «κλητοί». Καὶ μάλιστα θὰ ὑπογραμμίσει: «κλητοῖς ἁγίοις»(Ρώμ. α΄ 7). «Καλεσμένοι νὰ γίνουν ἅγιοι». Καθένας γενόμενος μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ μετὰ τὴν βάπτισή του, μετέχει στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Γίνεται ἀποδέκτης τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ. Λαμβάνει τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐγκεντρίζεται στὴν θεανθρώπινη ζωή. Σώζεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Λυτρώνεται ἀπὸ τὰ πάθη του. Καταπατᾶ τὸν «πτερνιστὴ» Διάβολο. Βρίσκεται στὸ δρόμο τῶν ἀρετῶν, μὰ κυρίως βαδίζει τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου μας.

Ὁ Θεὸς μᾶς καλεῖ στὴν ὕπαρξη, πρὶν ἀκόμη γεννηθοῦμε, ἐπειδὴ μᾶς ἀγαπᾶ. Δὲν μᾶς προσκαλεῖ στὴ ζωή γιὰ νὰ γεννηθοῦμε καὶ νὰ πεθάνουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ζήσουμε καὶ νὰ σωθοῦμε, νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του καὶ νὰ ἀπολαύσουμε τὴν αἰωνιότητα. «Οὐχ ὑμεῖς μὲ ἐξελέξασθε ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελαξάμην ὑμᾶς» (Ἰωάν. ιε’, 16).«Δὲν μὲ διαλέξατε ἐσεῖς, ἀλλὰ ἐγὼ σᾶς διάλεξα».Ἄραγε κάνει διακρίσεις ὁ Θεός; Ὄχι! Καλεῖ ὅλους καὶ τὸν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστὰ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μᾶς προσκαλεῖ ὅπως εἴμαστε, ὡς ξεχωριστὲς προσωπικότητες μὲ τὰ εἰδοποιὰ στοιχεῖα μας. Βεβαίως μᾶς καλεῖ σεβόμενος τὴν ἐλευθερία μας, ἀφήνοντας στὴ δική μας προαίρεση τὸ ἐὰν θὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε ἢ ὄχι. Στὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας τὸ ὁποῖο σὲ καμμία περίπτωση δὲν εἶναι ὁ ναὸς ὡς κτίσμα, ἀλλὰ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καλοῦνται νὰ στοιχηθοῦν πάντες μὲ σκοπὸ τὴ λύτρωσή τους. Κανένας δὲν εἶναι τέλειος! Κανεὶς ἀλάνθαστος! Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι χωροῦν στὸ σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας.

Ἐνώπιόν του Θεοῦ εἴμαστε ὅλοι ἴσοι. Ποιοὺς ἐξέλεξε ὁ Θεάνθρωπος Κύριος βοηθούς Του στὸ ἔργο Του μέσα στὸν κόσμο; Τοὺς ἁπλοὺς ψαράδες! Ὄχι ἐπιστήμονες, βασιλεῖς καὶ πλούσιους. Ἀπεναντίας ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους τῆς καθημερινότητας. Αὐτοὶ δὲ ἄμεσα, ἀβίαστα καὶ ἀπρόσκοπτα ἔδειξαν ἐμπιστοσύνη στὸ Χριστό. Μήπως τὸ ἴδιο δὲν ἔκαναν καὶ οἱ Ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας, οἱ φίλοι του Θεοῦ; Ἀφιέρωσαν ὅλο τους τὸ «εἶναι» στὸ Χριστὸ καὶ στὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας. Ἔδωσαν ἀκόμη καὶ τὸ αἷμα τοὺς προκειμένου νὰ μὴν προδώσουν τὴ χριστιανική τους πίστη.

Σήμερα τιμοῦμε τὴν Ἁγία Ὁσιοπαρθενομάρτυρα Παρασκευή. Ἡ Ἁγία μας ἀπὸ τὴν μικρή της ἡλικία δέχθηκε στὴ ζωὴ τῆς τὴν «κλήση τοῦ Θεοῦ». Ὄχι ἁπλῶς τὴν ἀποδέχθηκε, ἀλλὰ καὶ τὴν καλλιέργησε. Ὁ βίος καὶ τὰ ἔργα της αὐτὸ μαρτυροῦν. Πρῶτα ὄργανα τῆς Θείας Χάριτος στὸ δρόμο της ὑπῆρξαν οἱ δύο εὐσεβεῖς γονεῖς της, Ἀγάθωνας καὶ Πολιτεία. Ἰδιαιτέρως δὲ ἡ μητέρα της, ἡ ὁποία τὴν γαλούχησε μὲ τὰ ἀθάνατα νάματα τῆς πίστεώς μας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη καὶ ἡ ἴδια ἡ Παρασκευὴ ἀκολούθησε μέχρι τέλους τὴ χριστιανικὴ ζωή. Πολλοὶ συμβαίνει νὰ λαμβάνουν χριστιανικὴ παιδεία καὶ νουθεσία, ἀλλὰ στὴν πορεία τους νὰ ἐκτρέπονται ἀπὸ αὐτή. Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ ἔμεινε σταθερὴ«ἐν οἶς ἔμαθε καὶ ἐπιστώθη» (Β’ Τιμ. γ΄14). Ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ γίνει ὁ διαπρύσιος κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Γέμισε μὲ φῶς Χριστοῦ καὶ ἐλπίδα Ἀναστάσεως τὶς καρδιὲς ὅλων τῶν συνανθρώπων της. Δὲν κάμφθηκε μπροστὰ στὶς δυσκολίες. Ἂν καὶ ἔμεινε ὀρφανή, δὲν γόγγυσε οὔτε λεπτό. Μοίρασε ὅλη τὴν περιουσία της στοὺς πτωχοὺς καὶ ἐπιδόθηκε σὲ πλῆθος ἀγαθοεργιῶν. Παρότι διῆλθε μέσα ἀπὸ πολλὰ μαρτύρια, παρέμεινε ἑδραῖα καὶ ἀμετακίνητη στὰ «πιστεύω» της. Ἀκόμη καὶ ὅταν συκοφαντήθηκε στοὺς τοπικοὺς ἡγεμόνες, ἀπ’ ὅπου κι ἂν πέρασε, καὶ ὁδηγήθηκε σὲ σκληρὰ βασανιστήρια, ἐκείνη ἔβγαινε ἀλώβητη. Ἔτρεξε παντοῦ, φθάνοντας μέχρι τὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ κηρυχθεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στὸ τέλος βέβαια ἕνας ἡγεμόνας ἐπ’ ὀνόματι Ταράσιος, διέταξε τὸν ἀποκεφαλισμό της. Ἔτσι ἔλαβε τὸ ἀμαράντινο στεφάνι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ, ὅπως πράγματι δηλώνεται καὶ ἀπὸ τὸ ὄνομά της, προετοίμασε τὸν ἑαυτὸ της κατάλληλα ὥστε τὴν θεία κλήση της νὰ τὴν φέρει εἰς πέρας μέχρι τὸ τέλος ἐπαξίως. «Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον ἐργασαμένη φερώνυμε», ψέλνουμε στὸ ἀπολυτίκιό της. Ὄντως καλλιέργησε τὸ κάλεσμα τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή της. Ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν σωτηρία, ὄχι μόνο τοῦ ἑαυτοῦ της, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀδελφῶν της. Ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἀνταποκρινόμαστε σὲ ὅλα τὰ ἄλλα καλέσματα, ὅπως τῆς τεχνολογίας, τῆς ἐπιστήμης, τῆς οἰκονομίας κ.τ.λ., ἐκτός του καλέσματος τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὸ βλέπουμε, ὅταν οἱ ἄνθρωποι μένουν ἀκατήχητοι καὶ ἄγευστοι τῆς χαρᾶς τοῦ Κυρίου. Ὑπάρχουν μόνο κατ’ ὄνομα χριστιανοί. Ἡ ὑπευθυνότητα γιὰ τὴν κατάσταση αὐτὴ ἀνήκει σὲ ὅλους μας καὶ ὄχι στὸ Θεό.

Αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ τὸ κατανοήσουμε.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἐξυμνώντας τὶς ἀρετὲς τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, κυρίως τὴ σταθερότητά της στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ, γράφει τὰ ἑξῆς διδακτικὰ πρὸς ὅλους μας: «Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ εἶναι ἐκείνη ποὺ ἑτοιμάστηκε διὰ τὸν Χριστόν. Ἦταν 12 ἐτῶν κόρη ἀπὸ γένος εὐγενικό. Ἔμεινε ὀρφανὴ καὶ μοίρασε τὰ πάντα στοὺς φτωχούς, ἀγόρασε δὲ μὲ αὐτὰ τὸν παράδεισο. Μεταχειρίστηκε ὡς φκιασίδια τὰ δάκρυα, ἐνθυμούμενη τὶς ἁμαρτίες της. Ὡς σκουλαρίκια εἶχε τὰ αὐτιὰ της ἀνοικτὰ γιὰ νὰ ἀκούει τὶς Ἅγιες Γραφές. Ὡς κορδόνι εἶχε τὶς πολλὲς νηστεῖες, ὅπου ἔκαναν τὸ λαιμό της νὰ λάμπει ὡς ἥλιος. Ὡς δακτυλίδια τοὺς κόμβους τῶν δακτύλων της ἀπὸ τὶς πολλὲς μετάνοιες ποὺ ἔκανε. Ὡς χρυσὸ ζωνάρι τὴν παρθενία της τὴν ὁποία ἐφύλαξε σὲ ὅλη της τὴ ζωή. Ὡς φόρεμα τὴν ντροπὴ ποὺ εἶχε στὸν ἑαυτό της καὶ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ ὅπου τὴν σκέπαζε». Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ προετοιμάσθηκε γιὰ τὸν Χριστό, ἐμεῖς μένουμε ἁπλοὶ θεατὲς καὶ θαυμαστὲς τῶν παλαισμάτων της; Ἢ μήπως καλούμαστε νὰ γίνουμε διάδοχοι τῶν δικῶν της ἀρετῶν, τῶν δικῶν της πονημάτων, τῆς δικῆς της πίστης; Ἂς διαλέξουμε ὅταν τὸ ἀληθινὸ καὶ οὐσιῶδες ἐνυπάρχει στὸ Θεὸ καὶ ὄχι ἐκτὸς Αὐτοῦ! Ἡ ἐπιλογὴ βρίσκεται στὰ δικά μας χέρια. Γένοιτο!