Η νεότητα ως ποιμαντική διακονία στην Εκκλησία μας!

Αγαπητοί μου αναγνώστες, αφού σας ευχηθούμε καλό στάδιο (έστω και καθυστερημένα) για την πορεία προετοιμασίας μας προς τα Χριστούγεννα, θα σας κάνουμε άλλη μία φορά κοινωνούς σε αυτά που καταξιωνόμαστε στην ιερατική μας πορεία. Είχαμε την τιμή και την χαρά να εκπροσωπήσουμε την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας στην οποία και ανήκουμε, στις εργασίες της B΄ Πανελλήνιας Σύναξης των υπευθύνων Ιερέων των Γραφείων Nεότητας των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος με θέμα «Η Κατήχηση και οι σύγχρονες προκλήσεις», που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 11-12 Νοεμβρίου 2019, στο ξενοδοχειακό συγκρότημα «Mediterranean Village» στην Παραλία Κατερίνης.

Ενα συνέδριο που τελούσε υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου Β΄ και συμμετείχαν εβδομήντα περίπου εντεταλμένοι των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι οποίοι διακονούν στα Γραφεία Νεότητος (σε όσες Μητροπόλεις υπάρχουν σε επίσημη συντονιστική λειτουργία) ή γενικότερα στον ευαίσθητο Νεανικό Τομέα και στο ποιμαντικό έργο. Αξίζει να αναφέρουμε επίσης ότι η Πανελλήνια αυτή συνάντηση διεξήχθη υπό την Προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου, νέου Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος (διαδέχθηκε τον Μακαριστό Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρό Νικόλαο) και φιλοξενήθηκε αβραμιαία από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιο, τον Δήμαρχο Κατερίνης κ. Κουκοδήμο και τους ιδιοκτήτες του ξενοδοχειακού ομίλου «Mediterranean Hotels» κ. Βασίλη Λάμπρου και κα Ευαγγελία Ξυπτερά. Βλέπουμε δηλαδή ότι όταν είμαστε συσπειρωμένοι όλοι γύρω από την Εκκλησία, σε μία τοπική Μητρόπολη, μπορούν να γίνουν ουσιαστικά θαύματα.

Η κεντρική εισήγηση του Συνεδρίου με θέμα «Η Ποιμαντική της Νεότητος στην Εκκλησία της Ελλάδος. Οι κατηχητικές συνάξεις στον 20ο και 21ο αιώνα» έγινε από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Διονύσιο Γκόλια, Υπεύθυνο του Γραφείου Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους. Είχαμε επίσης τη χαρά να μετέχουμε σε άλλες 4 συντομότερες εισηγήσεις: α) του Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου Θεμιστοκλή Μουρτζανού, Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ι. Μητρόπολης Κερκύρας και θέμα «Τρόποι δικτύωσης των Γραφείων Νεότητος των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος», β) του Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου π. Αντωνίου Καλλιγέρη, Διευθυντή της Διεύθυνσης Γάμου και Οικογένειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με θέμα: «Ποιμαντική της Νεότητος και της Οικογένειας», γ) την παρουσίαση του νέου βιβλίου της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος «Ο Ομηρος ταξιδεύει στην αρχαιότητα αναζητώντας την αλήθεια» από την εκπαιδευτικό-συγγραφέα κ. Πηνελόπη Μωραΐτου και δ) από τον Γραμματέα της Συνοδικής Επιτροπής Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη Πολύκαρπο Μπόγρη με θέμα: «Προγραμματισμός και σκεπτικό των μελλοντικών συναντήσεων για τη Νεότητα».

Θα αναρωτηθείτε σαφώς μερικοί, καλά γιατί σας τα αναφέρουμε όλα αυτά και με τέτοιες λεπτομέρειες, τι σας αφορούν τόσες εξιδεικευμένες Συνδιασκέψεις; Κι όμως αδελφοί μου τα πράγματα δεν είναι τόσο επιφανειακά και επιδερμικά όπως πιθανόν να τα βλέπουν έτσι κάποιοι. Εχουμε τονίσει ότι Εκκλησία είναι κλήρος και λαός και ό,τι ισχύει για έναν ή έστω για μερικούς μέσα στο σώμα, Κληρικούς ή λαϊκούς, αφορά όλο το σώμα της Εκκλησίας. Επίσης πολλοί αναρωτιούνται, τι κάνει η Εκκλησία για εκείνο το θέμα ή πού είναι η Εκκλησία αρωγός σε κάποιο κοινωνικό πρόβλημα, όταν ξεσπά ιδιαίτερα στους νέους κ.λπ. Εδώ όμως βλέπουμε ότι μπορεί οι μηχανισμοί της Εκκλησίας και τα αντανακλαστικά να μην είναι και οι πιο γρήγοροι στο πλανήτη, αλλά σαν ζωντανός οργανισμός με τις Συνοδικές Επιτροπές τις οποίες η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος λειτουργεί, παράγει έργο, ουσιαστικό και αθόρυβο. Προσωπικά εμείς πήραμε πολλά πράγματα από όσα ειπώθηκαν και θα τα εντάξουμε σιγά σιγά στην ποιμαντική μας τόσο στην Ενορία, όσο και σε επίπεδο Μητροπόλεως κατόπιν συνεννοήσεως και ευλογίας από τον Μητροπολίτη μας. Οπότε όποια βελτίωση υπάρχει προσωπικά, αργά ή γρήγορα αυτή έχει επίπτωση σε όλους, όπως και το αντίστροφο βέβαια, ό,τι αρνητικό υπάρχει ή έστω η όποια απραξία, έχει επίσης αρνητικές επιπτώσεις σε όλους.

Ολοι οι Σύνεδροι δεν ήρθαν να καταθέσουν τα επιτεύγματά τους στη συνάντηση, αλλά να μιλήσουν για τα προβλήματα και να πάρουν συμβουλές και προτάσεις για να προχωρήσουν μπροστά, κάνοντας φιλικές δράσεις για τους νέους μας, για να δουν μία Εκκλησία που θα είναι κοντά τους συνοδοιπόρος με γέφυρες και όχι ένας συντηρητικός οργανισμός στον οποίο βλέπουν μόνο απόρριψη και τοίχο. Ολοι προβληματιστήκαμε γιατί απέχουν οι νέοι γενικότερα από την Εκκλησία, γιατί δεν έχουμε την αναμενόμενη βαρύτητα και παρουσία ως Εκκλησία στα Σχολεία και στα σχολικά προγράμματα και τις δραστηριότητες των παιδιών μας. Ολοι μίλησαν για τις καλές προθέσεις που υπάρχουν, αλλά και τις δυσλειτουργίες που παρουσιάζονται κατά καιρούς κυρίως στο οικονομικό κομμάτι και στο ενσυνείδητο έμψυχο υλικό.

Όμως δεν είναι και όλα μαύρα, υπάρχουν και πρωτότυπες-καινοτόμες δράσεις, υπάρχουν και ελπιδοφόροι θεσμοί (όπως η κατασκήνωση στην πόλη ή η ρομποτική, το διαδίκτυο κ.λπ.) όπου μπορούμε να αξιοποιήσουμε και να καλύψουμε ποιμαντικά κενά στους νέους μας, σε Μητροπολιτικό και Ενοριακό επίπεδο. Χρειάζεται να ακούσουμε τους νέους μας, να τους αφουγκραστούμε, να μας αισθάνονται πατρικά και αδελφικά κοντά τους. Το ίδιο όμως και εκείνοι, αξίζει να ανταποκριθούν στα καλέσματα και τις δράσεις που είναι για εκείνους από την Εκκλησία, κυρίως όμως στην καμπάνα της Κυριακής στη Θεία Λειτουργία και στο Κατηχητικό στις Νεανικές Συνάξεις. Αν δεν υπάρχει αμοιβαία κίνηση για συνάντηση, τότε ό,τι και να κάνει ο ποιμένας, ότι και να ζητάει το ποίμνιο δεν θα υπάρχει αυτή η ζωντανή σχέση πρόσωπο με πρόσωπο, μακριά από προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Κλείνοντας το άρθρο μας αγαπητοί Αναγνώστες, θα θέλαμε να αντιληφθείτε ότι η Ποιμαίνουσα Εκκλησία, τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και σε Μητροπολιτικό και Ενοριακό επίπεδο, προσπαθεί να υπηρετήσει και να διακονήσει τα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους μας· μάλιστα τα τελευταία χρόνια στοχεύει και μεριμνά τόσο στους μελλόνυμφους όσο και στα νέα ζευγάρια. Δεν είναι παντού ιδανικά, ούτε είμαστε αλλά ούτε και κινούμαστε ανάμεσα σε Αγγέλους, αλλά σε ανθρώπους που σε πολλές περιπτώσεις δεν γνωρίζουν καν τι είναι η Εκκλησία ή την θεωρούν και την χαρακτηρίζουν αρνητικά και ότι δεν αφορά και επηρεάζει άμεσα τη ζωή τους. Το περιεχόμενο της πίστης της Εκκλησίας δεν αλλάζει, είναι διαχρονικά το ίδιο, αυτό που αλλάζει κάθε φορά, είναι τα μέσα και οι δράσεις που λέγεται ποιμαντική της νεότητας. Οι νέοι μας είναι το τώρα αλλά κυρίως το αύριο στην Εκκλησία μας, έχουμε όλοι ευθύνη να επικοινωνούμε συνεχώς μαζί τους, αλλά και όταν ζητείται η οικονομική στήριξη για νεανικές δράσεις (πέρα από το κεράκι μας), να μην δυσανασχετούμε, αλλά με προθυμία να δίνουμε από το υστέρημά μας, γιατί δεν ανταλλάσσεται με τίποτα ένα χαμόγελο των παιδιών και των νέων, ούτε με όλους τους θησαυρούς του κόσμου! Αμήν!