Ὁ Ἀποστολικός Πατέρας Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Πολύκαρπος εἶναι ὁ προστάτης Ἅγιος τῆς Ὀρεινῆς Ναυπακτίας καί ὅλης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου.
Κέντρο τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου κάθε χρόνο εἶναι ἡ Ἱερά Μονή Παναγίας Ἀμπελακιωτίσσης, στήν ὁποία εἶναι θησαυρισμένο ἀπότμημα ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς δεξιᾶς χειρός του, ἡ ὁποία ἐκλάπη ἀπό τήν Ἱερά Μονή τόν Μάρτιο τοῦ 2013, καθώς ἐπίσης καί ὁ ὁμώνυμος Ἱερός Ἐνοριακός Ναός τοῦ Ἁγίου στήν Μαμουλάδα Ναυπάκτου.
Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου Μαμουλάδας
Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς τελέσθηκε ὁ Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου, καί μέ τήν συμμετοχή τῶν Ἱερέων, Ἀρχιμ π. Ἀντωνίου Βαζούρα, Ἀρχιμ. π. Πολυκάρπου Θεοφάνη, π. Φωτίου Κυρίτση, π. Παναγιώτου Σαβελώνα, π. Ἰωάννου Πολύζου, π. Νικολάου Δημοπούλου, π. Ἰωάννου Ντζουμάνη, τοῦ ἐφημερίου π. Γεωργίου Σαβελώνα καί τῶν Διακόνων π. Παντελεήμονος Δόνε, π. Παϊσίου Παρασκευᾶ καί π. Ἀντωνίου Ἀντωνιάδη.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ὁμίλησε γιά τήν ὁμολογία τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου πού προηγήθηκε τοῦ μαρτυρίου του. Ὅταν ὁ ἀνθύπατος τοῦ εἶπε «ὁρκίσου, καί θά σέ ἀπολύσω, καταράσου τόν Χριστό» ὁ ἅγιος Πολύκαρπος ἀπάντησε: «Ὀγδόντα ἕξ ἔτη τόν ὑπηρετῶ καί δέν μέ ἠδίκησε σέ τίποτα. Πῶς λοιπόν μπορῶ νά βλασφημήσω τόν βασιλέα πού μέ ἔσωσε;»
Αὐτή ἡ ὁμολογία ἦταν ἀξιοθαύμαστη, ὁ ἅγιος Πολύκαρπος εἶχε πίστη στόν Χριστό, ἀγάπη σέ Αὐτόν καί προτίμησε τό μαρτύριο. Στήν συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε ὅτι εἶναι μεγάλη τιμή νά ἔχουμε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί νά λεγόμαστε Χριστιανοί καί δέν πρέπει μόνο νά λεγόμαστε, ἀλλά καί νά εἴμαστε Χριστιανοί.
Ἀνέφερε τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης γιά τήν μεγάλη ἀξία τοῦ ὀνόματος Χριστιανός καί ὅτι πρέπει ἡ ζωή μας νά ὁμοιάζη μέ αὐτό τό ὄνομα καί ὄχι νά εἴμαστε ψευδώνυμοι Χριστιανοί. Μάλιστα, χρησιμοποιεῖ ὡς παράδειγμα τούς ζωγράφους οἱ ὁποῖοι συνθέτουν ἀπό ἑτερογενῆ διαφορετικά στοιχεῖα κάποιους βουκεφάλους, ἤ ἱπποκένταυρους ἤ δρακοπόδαρους, οἱ ὁποῖοι δέν ὁμοιάζουν μέ κάποιο πρωτότυπο.
Ἔτσι, δέν μπορεῖ κάποιος νά ὀνομάζεται ἄνθρωπος, ὅταν εἶναι πλάσμα τῆς ἀλλόκοτης αὐτῆς σύνθεσης. Οὔτε μπορεῖ κάποιος νά ὀνομάζεται Χριστιανός, ὅταν ἔχη ἄλογη κεφαλή (χωρίς πίστη) καί ἔργα καλά, οὔτε νά ἔχη πίστη στήν κεφαλή, ἀλλά τό σῶμα του νά ὁμοιάζη μέ θηρία, δηλαδή «συμμερίζεται τούς θυμούς τῶν δρακόντων καί ἀποθηριώνεται ὅμοια μέ τά ἑρπετά αὐτά ἤ συνδέει τήν θηλυμανία τῶν ἀλόγων μέ τήν ἀνθρώπινη φύση καί γίνεται ἕνας ἱπποκένταυρος ἀποτελούμενος ἀπό τό λογικό καί τό ἄλογο στοιχεῖο».
Κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης ἡ ὀνομασία μας, Χριστιανοί, δέν πρέπει νά εἶναι «ψευδώνυμη», ἀλλά νά ἀποδεικνύεται ἀπό τόν βίο μας.
Κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος ὅτι στίς μέρες μας, ὅπως φαίνεται σέ διάφορους νόμους πού ψηφίζονται, οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά λέγονται Χριστιανοί, ἀλλά ὁ τρόπος ζωῆς τούς εἶναι ἀντίθετος μέ τό ὄνομά τους.
Γι’ αὐτό ὁ ἅγιος Πολύκαρπος, καί ὅλοι οἱ ἅγιοι, μᾶς δείχνουν ὅτι ὄχι μόνο νά καυχόμαστε ὅτι εἴμαστε βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀλλά αὐτό πρέπει νά ἀποδεικνύεται ἀπό τήν ζωή μας, διαφορετικά εἴμαστε ψευδώνυμοι Χριστιανοί.
*
Στόν ἑσπερινό μεταξύ ἄλλων ἐκκλησιάσθηκαν ὁ Δήμαρχος Ναυπάκτου κ. Βασίλειος Γκίζας, ὁ Πρόεδρος τοῦ Περιφερειακοῦ Συμβουλίου κ. Χρῆστος Παΐσιος, ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Ντίνος Τσουκαλᾶς καί ὁ πρόεδρος τῆς Τοπικῆς Κοινότητας Μαμουλάδας κ. Χρῆστος Κόγκος καί πλῆθος πιστῶν.
Στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Ἀμπελακιωτίσσης
Τό πρωΐ τῆς κυριωνύμου ἡμέρας ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Ἀμπελακιωτίσσης. Ἡ Μονή ἀπέχει ἀπό τήν Ναύπακτο περίπου 2 ὧρες. Τό ὁδικό δίκτυο, λόγῳ κατολισθήσεων, ἔχει κάποιες δυσκολίες, ἰδίως τούς χειμερινούς μῆνες. Ὁ δρόμος περνάει μέσα ἀπό πολλά ὄμορφα ὀρεινά χωριά τῆς Ναυπακτίας μέ προτελευταῖο τήν περίφημη Ἄνω Χώρα, τό χωριό ὅπου δίδαξε ὡς δάσκαλος ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, γιά νά καταλήξη, περνώντας ἀπό τόν ποταμό Κότσαλο, στήν ὄμορφη Ἀμπελακιώτισσα.
Τόν Σεβασμιώτατο στήν Θεία Λειτουργία πλαισίωσαν ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπος Παστρωμᾶς, ὁ Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Πλατάνου, Ἀρχιμ. π. Γαβριήλ Πλάκας, ὁ ἱερομόναχος τῆς Μονῆς π. Νικόδημος Σαράκης καί οἱ ἱεροδιάκονοι, π. Παντελεήμων Δόνες καί π. Παΐσιος Παρασκευᾶς.
Ἔψαλε ὁ κ. Νεκτάριος Παπαθανασίου μαζί μέ τούς μαθητές του καί τούς μοναχούς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἔκανε λόγο γιά τό «Μαρτύριο» τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου, πού εἶναι τό ἀρχαιότερο Μαρτυρολόγιο στήν Ἐκκλησία καί πρότυπο γιά ἄλλα Μαρτυρολόγια. Δηλαδή, οἱ Χριστιανοί τῆς Σμύρνης ἀπέστειλαν ἐπιστολή στήν Ἐκκλησία τοῦ Φιλομηλίου τῆς Φρυγίας, στήν ὁποία διηγοῦνται τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου, ἐπειδή τό ζήτησαν.
Στήν ἀρχή τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς γράφουν ὅτι ὁ ἅγιος Πολύκαρπος «ἐτερμάτισε τόν διωγμόν σάν νά τόν ἐσφράγισε μέ τό μαρτύριό του», δηλαδή μέ τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου τελείωσε καί ὁ διωγμός, πού σημαίνει ἡ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας φαίνεται στό μαρτύριο καί ἡ μεγαλύτερη διδασκαλία εἶναι ἡ βοή τοῦ αἵματος.
Ἔπειτα γράφουν τό ἑξῆς καταπληκτικό: «Ὅλα σχεδόν τά προηγηθέντα συνέβησαν γιά νά μᾶς δείξη ὁ Κύριος ἀπό τόν οὐρανό ποιό εἶναι σύμφωνο μέ τό κατά τό Εὐαγγέλιον μαρτύριον», δηλαδή ποιό εἶναι τό μαρτύριο κατά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτό σημαίνει ὅτι τό πραγματικό μαρτύριο φαίνεται ὅτι εἶναι ἔκφραση τῆς τηρήσεως τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλλά συγχρόνως ὅτι καί ὅλο τό Εὐαγγέλιο μᾶς διδάσκει τήν μαρτυρική ζωή, νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, νά σηκώνουμε τόν σταυρό καί νά ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό στόν Γολγοθᾶ, νά θυσιάζουμε τήν ζωή μας γιά τόν Χριστό.
Στήν συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε σέ αὐτό «τό κατά τό Εὐαγγέλιον μαρτύριον», γιατί, δυστυχῶς, οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι κάνουν λόγο γιά τό «Εὐαγγέλιον τῆς χαρᾶς», τό «Εὐαγγέλιον τῆς ἀνέσεως», τό «Εὐαγγέλιον τῆς ἐλευθερίας» καί ὄχι γιά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτή ἡ νοοτροπία λέγεται «Χριστιανισμός τῆς ἐκκοσμίκευσης», εἶναι ἕνας Χριστιανισμός πού συνδυάζει τά πάντα, δηλαδή συνδυάζει τόν Μαμωνᾶ μέ τόν Χριστό, τά πάθη τοῦ σώματος μέ τήν ἀγάπη, τήν ἐλευθερία μέ τήν ἀσυδοσία. Κατέληξε ὅτι ὁ ἅγιος Πολύκαρπος μᾶς δείχνει ὅτι πρέπει νά ζοῦμε «τό κατά τό Εὐαγγέλιον μαρτύριον».
*
Πρίν τήν ἀπόλυση τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀφοῦ ὁ Σεβασμιώτατος εὐλόγησε τά ἑορταστικά κόλλυβα τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, εὐχήθηκε καταλλήλως στόν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς π. Πολύκαρπο γιά τήν ὀνομαστική του ἑορτή καί τήν ἱερά πανήγυρη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Εὐχαρίστησε τήν καλή Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς γιά τό μοναχικό καί ἐκκλησιαστικό φρόνημά τους, σέ ἀντίθεση μέ ἄλλο Μοναστήρι πού ζῆ τήν ἐκκοσμίκευση σέ μεγάλο βαθμό• τούς εὐχαρίστησε πού μέ τήν παρουσία τους προσεύχονται στόν Θεό σέ μιά ἐρημωθεῖσα ἀπό ἀνθρώπους περιοχή.
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα καί παρετέθη ἑορταστική τράπεζα στόν Σεβασμιώτατο καί τούς προσκυνητές.
