Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου, στο Μάνγκροβ του Γκόσφορντ, ιερούργησε την Τρίτη, 17 Δεκεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, κ. Μακάριος.
Ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας, ενώ, σε κλίμα κατάνυξης, με τη συμμετοχή των πιστών, αλλά και μοναχών από τις Ιερές Μονές της Παναγίας Παντανάσσης και του Τιμίου Σταυρού, έγινε η περιφορά της ιεράς εικόνας του Αγίου Διονυσίου γύρω από τον ναό.
Στο κήρυγμά του, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος αρχικά περιέγραψε το μεγαλείο της συγχωρήσεως, έτσι όπως αναδεικνύεται μέσα από τη ζωή και τη διδασκαλία του τιμώμενου Αγίου. Υπενθύμισε στους πιστούς ότι ο Άγιος Διονύσιος είχε συγχωρέσει τον φονιά του αδελφού του, εξ ου και ονομάστηκε Άγιος της Συγχωρήσεως. Μάλιστα, παρά την πικρία και τη θλίψη του, όχι μόνο συγχώρεσε τον φονιά, αλλά τον έκρυψε και στο κελί του, στη μοναστήρι όπου διαβιούσε, προκειμένου να του δώσει τη δυνατότητα της μετάνοιας.
«Για να φτάσει κανείς στο σημείο να μπορέσει να συγχωρήσει μία τέτοια πράξη, πρέπει να είναι μεταξύ ουρανού και γης», σημείωσε, μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος κατά την εξιστόρηση των γεγονότων.
Ακολούθως, προέτρεψε πατρικά τους πιστούς να έχουν ως πρότυπο τον Άγιο Διονύσιο και να ακολουθούν το παράδειγμά του. Ενόψει, μάλιστα, της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, τόνισε ότι η συγχώρεση αποτελεί βασική προϋπόθεση για να προσέλθουμε στο «Ποτήριον της ζωής», τη Θεία Κοινωνία, και να λάβουμε το σώμα και το αίμα του Χριστού.
Επιπλέον, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος διέκρινε ότι στη σύγχρονη εποχή η κοινωνία εργάζεται με ρυθμούς που κάνουν τον άνθρωπο να μην μπορεί να ανεχτεί τον πλησίον του και να απομονώνεται. «Ζούμε σε μια εποχή που το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει ο άνθρωπος είναι η μοναξιά», παρατήρησε. «Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται μεγάλη μοναξιά», προσέθεσε, «όχι γιατί δεν έχουν κάποιον άνθρωπο δίπλα τους, αλλά γιατί δεν υπάρχει η συγχώρεση».
Αναλύοντας την ετυμολογία της λέξης, διέκρινε ότι «“συγχωρώ” σημαίνει “επιτρέπω στον εαυτό μου και στον πλησίον να βρεθούμε στον ίδιο χώρο”». Το βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημά της, όπως επισήμανε, είναι ότι «επιτρέπω στον άλλον να βρεθούμε μαζί, να επικοινωνήσουμε, να αισθανθούμε μαζί τη χαρά και τις δωρεές του Παναγίου Πνεύματος». Στον αντίποδα, όπως εξήγησε, «όταν ο άνθρωπος δε συγχωρεί, τότε χτίζει ένα μεγάλο τείχος ανάμεσα στον εαυτό του και στον άλλον, ένα τείχος που δεν του επιτρέπει να βρεθούνε στον ίδιο χώρο». «Γι’ αυτό, λοιπόν, ο Άγιος Διονύσιος είναι ένας μεγάλος Άγιος, που μας δίνει πολλά πρότυπα και πολλά παραδείγματα», υπογράμμισε κλείνοντας.
