Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ, πόσος χρόνος ἐστιν, ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῶ; ὁ δὲ εἶπε, παιδιόθεν» (Μάρκ. 9,21)
Τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δαιμονιζομένου παιδιοῦ ἐπαναλαμβάνει, ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί, τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Θείας Λειτουργίας, σήμερα, Κυριακὴ Δ΄ τῶν Νηστειῶν. Ἔτσι ἀκούσαμε ἀκόμη μία φορά τὴν θλιβερὴ αὐτὴ ἱστορία μὲ τὸ αἴσιο ὅμως τέλος. Πῶς δηλαδὴ ἕνας δυστυχής πατέρας ἔφερε στοὺς μαθητὲς τοῦ Κυρίου τὸ βαρειὰ ἄρρωστο παιδί του ἐξ αἰτίας τῆς δαιμονοπληξίας γιὰ νὰ τὸ θεραπεύσουν. Ἐκεῖνοι ὅμως ἐστάθη ἀδύνατον νὰ τὸ ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὴν δαιμονικὴ ἐπήρεια, γιὰ νὰ τὸ θεραπεύση τελικὰ ὁ Διδάσκαλος των, ὅταν κατέβηκε ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβώρ, ὅπου καὶ μετεμορφώθη ἐνώπιον τῶν τριῶν μαθητῶν Του.
Ἀπὸ τὴν διδακτικὴ αὐτὴ ἱστορία κρατοῦμε ὑπόψη στὸ σημερινό μας κήρυγμα, τὴν ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε ὁ πατέρας στὸν Κύριό μας, ὅταν τὸν ἐρώτησε, πόσο καιρὸ εἶναι ἄρρωστο τὸ παιδί του. Καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ πατέρα ἦτο «παιδιόθεν». Δηλαδή, ἀπὸ παιδί. Ἀπὸ τὴν τρυφερὴ ἤδη παιδικὴ ἡλικία ὁ γυιὸς του βασανιζόταν ἀνηλεῶς, μέχρι θανάτου, ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα.
Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ δρᾶμα τοῦ πατέρα ἐκείνου ἦτο μεγάλο καὶ δυσεπίλυτο. Ἄλλοι γονεῖς μὲ χαρὰ βλέπουν τὸ παιδί τους νὰ μεγαλώνη καὶ νὰ ἀνδρώνεται, ἐνῶ ἐκεῖνος μὲ πολὺ πόνο παρακολουθοῦσε τὴν πορεία τῆς ἡλικίας τοῦ παιδιοῦ του. Μεγάλωνε ἡ ἡλικία τοῦ παιδιοῦ, μεγάλωνε καὶ τὸ πρόβλημά του. Ὁ ὁρίζοντας τῆς ζωῆς του παρέμεινε σκοτεινός, χωρὶς κάποια ἀκτίνα ἐλπίδος. Τὸ μέλλον του ἐφάνταζε ζοφερό, ἀπαίσιο.
«Παιδιόθεν». Ἀλλὰ μήπως μόνο τὸ φυσικὸ κακὸ (ἡ ἀσθένεια) ριζώνει στὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὰ παιδικὰ χρόνια; Τὸ ἴδιο δὲν συμβαίνει καὶ μὲ τὸ ἠθικὸ κακὸ; Οἱ πικρὲς ρίζες τῶν κακιῶν καὶ τῶν παθῶν, πού πνίγουν τόν ἄνθρωπο, δὲν ἀναπτύσσονται στὴ ψυχὴ ἀπὸ αὐτὰ τὰ πρῶτα, τὰ τρυφερὰ παιδικὰ χρόνια; Καὶ αὐτό τὸ ἀγκάθι, μὲ τὶς σκληρὲς καὶ αἰχμηρὲς ἀκίδες, στὴν ἀρχὴ μήπως δὲν ἦταν τόσο τρυφερό, ὥστε νὰ εἶναι ἀνώδυνη σχεδὸν καὶ ἀνεπαίσθητη ἡ πρόσψαυσή του, τό ἄγγιγμα του; Τὸ μικρὸ ἀγκάθι δὲν προκαλεῖ πόνο στὸ χέρι, ὅταν τὸ πιάση, οὔτε τὸ ματώνει. Αὐτὸ θὰ γίνη ἀργότερα, ὅταν σκληρυνθῆ καὶ οἱ ἀκίδες του μεγαλώσουν.
Ὅλες οἱ κακίες ποὺ ταλανίζουν καὶ ταλαιπωροῦν τὸν ἄνθρωπο καὶ τοὺς συνανθρώπους του δὲν φύτρωσαν ξαφνικὰ στὴ νεανικὴ ἤ τὴν ὥριμη ἡλικία. Ἄρχισαν νὰ ρίχνουν ρίζες στὸ ἔδαφος τῆς ταλαίπωρης ψυχῆς ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία, παιδιόθεν, ὅπως ἀποκρίθηκε μέ πόνο στὸν Κύριό μας ὁ πατέρας τοῦ δαιμονιζομένου.
Καὶ ὁ κλέπτης καὶ ἀπατεώνας, ποὺ συγκλονίζει τὸν κόσμο μὲ τὰ «κατορθώματά» του, δὲν ἄρχισε τὸ ἔργο του τώρα. Ὄχι! Τὸ ἄρχισε ἀπὸ παιδί. Τότε κλέβοντας ἀσήμαντα καί λίγα. Τώρα, σάν μεγαλώση, πολλά. Τότε ἄρχισε μὲ πταίσματα. Τώρα κατέληξε σὲ κακουργήματα. Καὶ ἐκεῖνος πάλι, ποὺ διέλυσε τὸ σπίτι του καὶ τώρα διαλύει καὶ ἄλλα μὲ τὶς ἀτιμίες του, στὸ ἔργο τῆς διαφθορᾶς μυήθηκε ὄχι τώρα κοντά, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ ταραγμένα, τά ἀνήσυχα παιδικά του χρόνια. Τότε στόν καιρό τῆς ἐφηβείας ἦσαν ἁπλὰ νεανικὰ, ἴσως συγγνωστά λάθη. Σήμερα ἔγιναν ἐγκλήματα. Ἴσως μάλιστα τὰ πρῶτα «διδάγματα» νὰ τὰ πῆρε μέσα στὸ σπίτι του, ἀπὸ τοὺς γεννήτορές του καί τό κακό των παράδειγμα.
Εἶναι γεγονὸς πανθομολογούμενο ὅτι οἱ πικρὲς καὶ δηλητηριώδεις ρίζες τῶν ἐγκλημάτων βρίσκονται στὸν ἀγρὸ τῆς παιδικῆς ψυχῆς. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ καλοὶ γονεῖς πρέπει νὰ εἶναι προσεκτικοὶ στὴν συμπεριφορὰ τῶν παιδιῶν τους. Τίποτε, ἐπιλὴψιμο, πού παρατηροῦν στὸ χαρακτήρα τοῦ παιδιοῦ των, νὰ μὴν τό ἀφήνουν ἀνεξέταστο, χωρίς θεραπεία.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ποὺ ἐνδιαφέρθηκε τὰ μέγιστα γιὰ τὴν καλὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν συμβούλευε, ὅτι τὸ κακὸ θὰ πρέπη νὰ ξεριζώνεται μόλις ἐμφανισθῆ, καί ἀπὸ τὴν μικρὴ ἡλικία νὰ θεραπεύεται τὸ πάθος καὶ ἡ ἀδυναμία. «Τάς πονηράς βοτάνας οὐκ ἄνωθεν ἀποκείρειν χρὴ μόνον, πάλιν γὰρ βλαστάνουσι τῶν ριζῶν κάτω κειμένων, ἀλλ’ ἐξ αὐτῶν τῶν λαγόνων τῆς γῆς καὶ τῶν κόλπων ἀνασπᾶν…». Δηλαδή, ἐδίδασκε ὁ Ἅγιος Πατήρ, τά ζιζάνια δέν πρέπει νά τά κουρεύωμε, νά κόβωμε τίς κορυφές των. Ἐφόσον μένουν οἱ ρίζες στή γῆ, πάλι θά βλαστήσουν. Πρέπει τίς ρίζες νά τίς τραβοῦμε μέσα ἀπό τήν κοιλιά, τά σπλάγχνα τῆς γῆς…
«Παιδιόθεν». Σαφεστάτη, λοιπόν, προειδοποίηση, ὅτι τὸ καλὸ ἤ τὸ κακὸ στὴ ζωή μας ἔχει τὴν ἀρχή του στὴν πρώτη παιδικὴ ἡλικία. Γι’ αὐτὸ ἂς δίδωμε μεγάλη σημασία καὶ προσοχὴ καὶ ἐνδιαφέρον στὰ παιδιά μας, ὅταν βαδίζουν τὴν ἀνέμελη καὶ ἀθώα παιδικὴ ἡλικία. Σπέρμα κακοῦ νὰ μὴν πέση καὶ ριζώση στὴν ἁγνή τους ψυχή. Ἀμὴν!
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
