Για φωτογραφικό υλικό πατήστε εδώ.
Την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου του Νέου Πολιούχου Βεροίας, επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών, παρουσία καθηγητών και μαθητών.
Στο τέλος τέλεσε μνημόσυνο για τους κοιμηθέντες εκπαιδευτικούς.
H ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Κοινόν τόν ὕμνον προσφέρειν πάντας θέμις, τοῖς ἐκχέασι πᾶσι κοινήν τήν χάριν».
Οἱ στίχοι αὐτοί τοῦ ἐμπνευστοῦ τῆς σημερινῆς κοινῆς ἑορτῆς τῶν τριῶν μεγίστων Ἱεραρχῶν, τῶν τριῶν μεγίστων διδασκάλων, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, μητροπολίτου Εὐχαΐτων Ἰωάννου τοῦ Μαυρόποδος, δίδουν τό στίγμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Παιδείας μας.
Εἶναι δίκαιο νά προσφέρουμε κοινό τόν ὕμνο, λέγει, καί στούς τρεῖς Ἱεράρχες, σέ αὐτούς πού ἔδωσαν σέ ὅλους κοινή τή χάρη.
Ἀφορμή γιά τήν καθιέρωση τῆς κοινῆς ἑορτῆς τῶν τριῶν μεγάλων Πατέρων, ἦταν, ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ διάσταση πού εἶχε δημιουργηθεῖ κατά τόν 11ο αἰώνα στό Βυζάντιο μεταξύ τῶν πιστῶν μέ ἀφορμή ποιόν θεωροῦσε ὁ κάθε ἕνας μεγαλύτερο ἅγιο καί πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, καθώς ἄλλοι ὑποστήριζαν τόν Μέγα Βασίλειο, ἄλλοι τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο καί ἄλλοι τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.
Ἔτσι ὁ μητροπολίτης Εὐχαΐτων σκέφθηκε νά προτείνει αὐτή τήν κοινή ἑορτή, ἐφόσον καί οἱ τρεῖς ἅγιοι προσέφεραν ὁ καθένας μέσα ἀπό τή δική του προσωπικότητα καί τό δικό του ἔργο πολλά καί στήν Ἐκκλησία καί στόν κόσμο, καί οἱ δύο μάλιστα ἀπό αὐτούς, ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, συνδεόταν μέ στενή, ἀδελφική φιλία.
Ἡ κοινή, λοιπόν, ἑορτή τῶν τριῶν πατέρων καί Ἱεραρχῶν, ἡ ὁποία συνέβαλε τήν ἐποχή ἐκείνη στό νά παύσουν τά σχίσματα μεταξύ τῶν πιστῶν, δέν μᾶς προσφέρει μόνο μέχρι σήμερα τήν εὐκαιρία νά τιμοῦμε μαζί τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρες, «τούς διῃρημένους τῷ σώματι ἀλλ᾽ ἡνωμένους τῷ Πνεύματι», ὅπως θά μποροῦσε νά τούς ὀνομάσει κανείς, δανειζόμενος τόν στίχο τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου γιά τούς πρωτοκορυφαίους ἀποστόλους Πέτρο καί Παῦλο, ἀλλά προσφέρει καί ἕνα μεγάλο μάθημα ἑνότητος, τό ὁποῖο ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη, ἰδιαιτέρως σήμερα, στίς δύσκολες ἐποχές πού διέρχεται ὄχι μόνο ἡ πατρίδα μας ἀλλά καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος.
Διότι μία ἀπό τίς συνέπειες τῆς πτώσεως καί τῆς ἁμαρτίας εἶναι οἱ διασπάσεις τῶν ἀνθρώπων, πού προκαλοῦνται μέ τήν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ καί δυστυχῶς δοκιμάζουν ἀκόμη καί τούς πιστούς, δημιουργώντας μεταξύ τους σχίσματα καί φατρίες.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος κατακρίνει στίς ἐπιστολές του πρός τούς Κορινθίους τό γεγονός ὅτι ἄλλοι χριστιανοί ἔλεγαν ὅτι εἶναι τοῦ Παύλου καί ἄλλοι τοῦ Ἀπολλῶ, τονίζοντας ὅτι καί ὁ ἴδιος καί ὁ Ἀπολλώ ἦταν διάκονοι τοῦ Χριστοῦ, διά τῶν ὁποίων ἐπίστευσαν, ἀλλά ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος στόν ὁποῖο ἀνήκουμε ὅλοι.
Ἡ περίπτωση τῶν Κορινθίων δέν εἶναι ἡ μοναδική περίπτωση διασπάσεως τῶν πιστῶν, ὅπως δέν εἶναι καί μοναδική περίπτωση ἡ διαίρεση τῶν πιστῶν τήν ἐποχή τοῦ Μητροπολίτου Ἰωάννου, ἡ ὁποία ὁδήγησε στήν καθιέρωση τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Διότι ὑπόβαθρο τῶν διασπάσεων καί τῶν σχισμάτων εἶναι ὀ ἐγωισμός, εἶναι ἡ ἐμμονή στό θέλημά μας καί στή γνώμη μας, εἶναι ἡ προσκόλλησή μας σέ πρόσωπα καί ἡ ἀντίθεσή μας πρός ἐκείνους πού δέν συμφωνοῦν μέ τίς ἀπόψεις μας ἤ μέ τίς ἐπιλογές μας σέ πρόσωπα.
Καί ἐνῶ ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἕνωση μέ τούς ἀδελφούς μας μᾶς κάνει πιό ἰσχυρούς καί φέρνει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς συνεχίζουμε νά καλλιεργοῦμε διχόνοιες καί σχίσματα, πού μᾶς ταλανίζουν καί μᾶς ὁδηγοῦν πολλές φορές στήν καταστροφή, χωρίς νά διδασκόμεθα ἀπό τό παρελθόν, χωρίς νά διδασκόμεθα ἀπό τήν ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας, τό ὁποῖο τόσο πολύ ταλαιπωρήθηκε ἐξαιτίας τῶν διασπάσεων καί τῆς διχόνοιας πού μέ διάφορες μορφές ἐμφιλοχωροῦσε στή ζωή καί τήν πορεία του, μέ ἀποτέλεσμα νά ζήσει πολλές φορές τραγικές συμφορές.
Ἡ σημερινή ὅμως ἑορτή τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, τῶν τριῶν μεγάλων πατέρων καί διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας καί προστατῶν τῶν Γραμμάτων καί τῆς Παιδείας μας, ἄς μᾶς ἐμπνεύσει αὐτή τήν ἑνότητα πού εἶναι ἀναγκαία γιά τήν πρόοδό μας καί ὡς ἄτομα καί ὡς κοινωνία καί ὡς Ἔθνος.
Ἄς μᾶς ἐμπνεύσει αὐτή τήν ἑνότητα, τήν ὁποία βίωσε ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, πού ἦταν τόσο στενά συνδεδεμένοι καί ἑνωμένοι μεταξύ τους, ὥστε ὁ ἅγιος Γρηγόριος νά μαρτυρεῖ ὅτι ἦταν σάν μία ψυχή πού κατοικοῦσε σέ δύο σώματα.
Ἄς ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τό παράδειγμά τους καί ἄς μεταδώσουμε αὐτή τήν ἑνότητα καί τήν ἀναγκαιότητά της καί στά παιδιά μας, στούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν σχολείων μας, καί στή νέα γενιά, ὥστε νά μήν διχάζονται καί νά μήν διασπῶνται, ἀλλά νά ζοῦν ἑνωμένοι μέ τούς συνανθρώπους τους, χωρίς ἐγωισμούς καί ἐπιδίωξη τοῦ προσωπικοῦ τους συμφέροντος εἰς βάρος τῶν ἄλλων, διότι μόνο μέ τήν ἑνότητα καί μέ τήν κοινή προσπάθεια θά μπορέσουν νά προοδεύσουν καί νά ἐπιτύχουν.
Καί αὐτό ἀποτελεῖ τήν εὐχή μου γιά τή σημερινή ἡμέρα, γιά τήν ἑορτή τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν καί τῆς Παιδείας μας γιά ὅλους μας καί πολύ περισσότερο γιά ὅσους τούς τιμοῦν ὡς προστάτες τους, γιά τά παιδιά μας τούς ἐκπαιδευτικούς μας καί γιά ὅλους ὅσους ἐργάζονται μέσα σέ αὐτή τή διακονία τῆς Παιδείας.
Εὐχόμεθα ἀπό καρδίας ὁ ἅγιος Θεός διά πρεσβειῶν τῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων νά χαρίζει στούς μαθητές, τούς διδασκάλους καί στούς ὑπευθύνους τή θεία φώτιση, τή χάρη καί τήν εὐλογία τήν ὁποία εἶχαν καί οἱ τρεῖς μεγάλοι ἅγιοί μας, οἱ τρεῖς μεγάλοι διδάσκαλοι καί προστάτες τῆς παιδείας.