Η εορτή των Οσίων Διονυσίου και Μητροφάνους στη Φυτειά

Την Παρασκευή 9 Ιουλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου και των Οσίων Διονυσίου του Ρήτορος και Μητροφάνους του Πνευματικού στη Φυτειά Ημαθίας.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού γέροντος του, Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρού Παντελεήμονος του Β΄, με την ευκαιρία συμπληρώσεως 18 ετών από την κοίμηση του στις 9 Ιουλίου του 2003.

Παράλληλα, με την ευκαιρία της εορτής των Οσίων Διονυσίου και Μητροφάνους τελέστηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των Μικραγιαννανιτών Διονυσίου και Μητροφάνους των Ιερομονάχων και Γερασίμου, Αβιμέλεχ και Σπυρίδωνος των μοναχών.

O Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μή ἐλλείπητε ἐχθροῦ τά πα­νουρ­­γεύματα, ἅ τεκταίνει καθ᾽ ἡ­μῶν συντρί­βειν πάντοτε».

Μία παράκληση ἀπευθύνει ὁ ἱε­ρός ὑμνογράφος πρός τούς ἑορτα­ζομέ­νους σήμερα ὁσίους καί θεο­φόρους πατέρες Διονύσιο τόν ρή­τορα καί Μητροφάνη τόν πνευματικό, τούς προ­στά­τες μαζί μέ τόν ἅγιο Ἀθανάσιο τῆς ἐνορίας σας.

Μία παράκληση, τήν ὁποία ἐπα­ναλαμβάνουμε καί ἐμεῖς κάθε φο­ρά πού ψάλλουμε τό ἀπολυ­τίκιό τους. Καί τί τούς ζητοῦμε; Γιατί τούς παρακαλοῦμε; Τούς παρακα­λοῦμε νά μήν παραλείπουν ποτέ νά διαλύουν τίς πανουργίες τοῦ πονηροῦ ἐναντίον μας.

Οἱ ὅσιοι καί θεοφόροι πατέρες, τῶν ὁποίων τιμοῦμε τή μνήμη, ἀσκήτευσαν γιά πολλά χρόνια στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στή Μικρά Ἁγία Ἄννα, προερχόμενοι ἀπό τή Μονή Στουδίου τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀσκήτευσαν σέ ἕναν τόπο ἀπόμακρο καί ἀπομονωμένο ἀπό τόν κόσμο ἀκό­μη, θά ἔλεγα, καί σήμερα. Ἔζησαν μόνοι τους μέσα σέ ἕνα σπήλαιο, χωρίς ἐπικοινωνία, χωρίς μέσα, χωρίς κἄν τά ἀπαραίτητα καί ἀναγκαῖα γιά τή ζωή τους. Ἔζησαν μέ νηστεία καί προσευχή, μέ ἀγρυπνία καί ἄσκηση, νικώντας τόν ἑαυτό τους καί ὑπερβαίνοντας μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τά μέτρα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἔζησαν νι­κώ­ντας καί τούς πειρασμούς τοῦ πονηροῦ, ὁ ὁποῖος ἰδιαιτέρως προσ­βάλλει τούς ἀσκητές, ἀλλά καί ὅσους ἀγωνίζονται νά ζήσουν μέσα στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ καί προ­σπαθεῖ νά τούς παρασύρει μέ διά­φορα τεχνάσματα καί νά τούς ἐξαπατήσει καί νά τούς ἐκφοβίσει ἀκόμη, προκειμένου νά ἀποσπάσει τήν προσοχή τους ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τόν πνευματικό τους ἀγώνα.

Γι᾽ αὐτό καί οἱ ὅσιοι πατέρες μας, ὁ ὅσιος Διονύσιος καί ὁ ὅσιος Μητροφάνης, γνωρίζουν ἀπό τή δική τους ἀσκητική ἐμπειρία πόσο πανοῦργος καί πόσο κακός εἶναι ὁ διάβολος, ἀλλά καί μέ πόσο ζῆλο ἐπιδιώκει τό κακό τοῦ ἀνθρώπου. Γνωρίζουν ὅμως καί πόση δύναμη καί πόση πίστη καί πόση προσευχή χρειάζεται γιά νά μπορέσει ὁ ἄν­θρωπος νά μήν ὑποχωρήσει καί νά μήν πέσει στήν παγίδα του, «ἵνα μή εἴπῃ» ὁ πονηρός «ἴσχυσα πρός αὐ­τόν», ὅπως γράφει καί ὁ ψαλμωδός Δαβίδ.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος καί μαζί τους καί ἐμεῖς παρακα­λοῦ­με τούς ὁσίους πατέρες μας, τόν ὅσιο Διονύσιο καί τόν ὅσιο Μητρο­φάνη, ὅπως, θά λέγαμα, τά παιδιά παρακαλοῦν τούς πατέρες τους, νά μᾶς προστατεύσουν μέ τή χάρη πού ἔχουν λάβει ἀπό τόν Θεό, ἀπό τά τεχνάσματα καί τίς πανουργίες τοῦ διαβόλου. Νά τά δια­λύσουν καί νά τά συντρίψουν πρίν νά τά ἀντιμετω­πίσουμε, γιατί εἶναι δύσκολο νά ἀπαλλαγεῖ κανείς ἀπό τίς πα­γίδες τοῦ πονηροῦ, ὅταν πέσει.

Καί ἄς μήν νομίζουμε ὅτι οἱ παγίδες τοῦ πονηροῦ καί οἱ τρόποι, τούς ὁποίους μετέρχεται γιά νά μᾶς παρασύρει μακριά ἀπό τόν Θεό, εἶναι μόνο πνευματικοί. Μπορεῖ νά εἶναι καί φυσικοί, μπορεῖ νά εἶναι ἀσθένειες, θλίψεις, σωματικές δοκι­μα­σίες, προβλήματα καί δυ­σκο­λίες, μέ τά ὁποῖα ἐπιχειρεῖ νά ἐπιτύχει τόν στόχο του, νά ἐπιτύχει τήν καταστροφή μας.

Θά πρέπει ὅμως καί ἐμεῖς νά εἴμεθα προσεκτικοί καί νά μήν ἀφήνουμε τόν ἑαυτό μας ἕρμαιο στίς προσβολές τοῦ πονηροῦ. Θά πρέπει νά ἀποφεύγουμε ὅσο μπο­ροῦμε τούς πειρασμούς καί τίς πα­γίδες τοῦ πονηροῦ, προσέχοντας τή ζωή μας καί ἐξετάζοντας ποῦ βαδίζουμε καί τί κάνουμε. Διότι πολλές φορές πέφτουμε μόνοι μας στήν παγίδα του, γιατί δέν προσέ­χουμε τή ζωή μας, γιατί λέμε ἄς δοκιμάσουμε τό ἕνα ἤ τό ἄλλο, νομίζοντας ὅτι θά μπορέσουμε νά ἀντισταθοῦμε καί ὅτι δέν θά ἐπη­ρε­ασθοῦμε ἀπό τό κακό. Ἀλλά ἡ βε­βαιότητα πού δείχνουμε πολλές φο­ρές στόν ἑαυτό μας καί στίς δυ­νά­­μεις μας μπορεῖ νά ἀποβεῖ ἐπι­κίν­δυνη ἤ καί μοιραία γιά τήν ψυ­χή μας, γιατί ἡ αὐτοπεποίθηση εἶ­ναι ἔκφραση ἐγωισμοῦ, καί ὅπου ὑπάρχει ἐγωισμός, ἐκεῖ δέν ὑπάρ­χει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τό δηλώνει κατηγορηματικά ὅτι «τα­πεινοῖς δίδωσι χάριν». Ἀντί­θετα, ὁ Θεός ἐπιτρέπει κάποιες φορές νά πέσουμε γιά νά ταπεινω­θοῦμε, γιά νά ἀντιληφθοῦμε τήν ἀδυναμία μας καί νά ζητήσουμε τό ἔλεός του.

Ἐκτός ὅμως ἀπό τήν προσοχή πού πρέπει νά μᾶς διακρίνει χρειάζεται καί ἡ προσευχή. Οἱ ἅγιοι, ὁ ὅσιος Διονύσιος καί ὁ ὅσιος Μητροφά­νης, ἀντιμετώπισαν καί νίκησαν τόν πονηρό μέ τήν προσευχή. Αὐτό εἶναι τό ἰσχυρότερο ὅπλο πού ἔχου­με καί θά πρέπει νά τό ἀξιο­ποιοῦμε θωρακίζοντας τόν ἑαυτό μας μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ. «Ἰη­σοῦ ὀνόματι μάστιζε πολεμίους», μᾶς συστήνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Καί ὅταν ἐμεῖς ζητοῦμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅταν ζητοῦμε τή βοήθεια τῶν ἁγίων μας, ὅταν παρα­καλοῦμε τούς προστάτες μας ὁσίους Διονύσιο τόν ρήτορα καί Μητροφάνη, τότε θά ἔχουμε καί τή χάρη καί τήν προστασία τους καί θά βλέπουμε τίς παγίδες τοῦ πονη­ροῦ νά συντρίβονται καί θά αἰσθα­νόμεθα τήν παρουσία τους καί στόν πνευματικό μας ἀγώνα καί στή ζωή μας, καί θά ἔχουμε καί τή βοήθειά τους γιά ξεπεράσουμε καί τόν πειρασμό ἀκόμη τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ καί νά ἀπαλλαγοῦμε διά τῶν πρεσβειῶν τους ἀπό αὐτή τή μεγάλη δοκιμασία, μέ τήν ὁποία ἐπιχειρεῖ ὁ πονηρός νά μᾶς ἀπομα­κρύνει μέ διάφορους τρόπους ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἀπό τόν Θεό.

Ἄς προσευχόμεθα καί στήν περί­πτωση αὐτή, ἀλλά καί ἄς προσέ­χουμε παίρνοντας πάντοτε τά ἀναγκαῖα μέτρα καί ἀκολουθώ­ντας τίς ὑποδείξεις τῶν εἰδικῶν, γιά νά ἔχουμε καί τήν προστασία καί τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἁγίων μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ