«Η ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ»
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι»
(Μάρκ. η΄ 34).
Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται «Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης» και σ’ όλες τις εκκλησίες, σε όλον τον κόσμο, όπου υπάρχει Ορθοδοξία, μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται από τους ιερείς σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού, θυμιάζετε και προσκυνάτε από όλους και εκεί παραμένει καθ’ όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου και της θλίψης, αλλά στα πλαίσια της νίκης και της χαράς.
Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής.
Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, η οποία αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πάλι πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή τη κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μέχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη, η μυρωδιά της Ανάστασης έρχεται στα ρουθούνια μας και η αναμονή της σωτηρίας μας τελειώνει .
Η Σαρακοστή είναι η σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία – περιορισμένη βέβαια- που αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: «όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του ας σηκώσει το σταυρό του, και έτσι ας με ακολουθεί» (Μαρκ.8,34).
Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό, αν δεν ατενίζουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη στους άλλους.
Στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα και πλέον ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και εμείς σταυρωνόμαστε, και εμείς νεκρωνόμαστε από τα πάθη, και εμείς νοιώθουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι’ αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός στην μέση της Σαρακοστής, για ‘μας, για την αναψυχή και για την υποστήριξή μας. Μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου και μας παρηγορεί. Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που, κατάκοποι, κάθονται για λίγο να αναπαυθούν. Με το ζωοποιό Σταυρό μαζί μας, γλυκαίνει η πίκρα που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στη πορεία μας προς την έρημο και έως ότου φθάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ, με την ανάστασή Του.
Επειδή ο Σταυρός είναι το Ξύλο της Ζωής και επειδή είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύτηκε στον Παράδεισο, γι’ αυτό και οι θείοι Πατέρες της Ορθοδοξίας τοποθέτησαν τούτο στο μέσον της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ, την ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή, να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μας στο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε.
Ένα λουλούδι «δώρο» με το «αντίδωρο» θα πάρουμε φεύγοντας από την εκκλησία μας, ευλογία από το χέρι του ιερέως μας και την ευχή του, ένα λουλουδάκι που έντυσε τον Σταυρό του Χριστού μας, ένα «Σταυρολούλουδο»που θα το φυλάξουμε σαν πολύτιμο θησαυρό στο εικονοστάσι του σπιτιού μας και αυτό θα μας δώσει δύναμη και κουράγιο, υγεία και προκοπή, προστασία και ασφάλεια για τα παιδιά μας, θα μας χαρίσει ότι ακριβώς χρειαζόμαστε μέχρι την Ανάσταση.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
