Ευχή εις την Αγίαν Άνναν υπέρ λύσεως της ατεκνίας και τεκνοποιίας

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν 

Ἡ ἐξαίρετος ρίζα ἡ βλαστήσασα φυτόν ἀγλαόκαρπον καί ἀειθαλές τήν ὑπερύμνητον Θεοτόκον, ἐξ ἤς προῆλθεν ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς καί τελειωτής τῆς πίστεως Ἰησοῦς Χριστός· ἡ πολυρρυτος βρυσις, ἐξ ἤς προῆλθεν ὡς χειμάρρους τρυφῆς καί ποταμός εἰρήνης ἡ εὐλογημένη ἐν γυναιξίν, ἡ ἀναβλύσασα τήν ἄβυσσον τῶν ἀγαθῶν καί τό ἀπέραντον πέλαγος τῆς ἀγαθότητος καί ἀτελεύτητου μακαριότητος·

ἡ προορισθεῖσα κυοφορῆσαι τήν λαμπροτέραν ἀσυγκρίτως τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων, ἤν προεῖδον καί προηγόρευσαν αἵ προφητικαί σάλπιγγες· ἡ γνωριζόμενη ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτῆς, τῆς βασιλίδος τῶν Ἀγγέλων καί ὑψηλοτέρας ὑπαρχούσης τῶν οὐρανῶν, ὡς σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί χάριτος δοχεῖον διαυγέστατον· ἡ τῆς δικαιοσύνης καί ἀμέμπτου βιοτῆς καί πολιτείας εἰκών καί σωφροσύνης λειμών εὐωδής καί ἠδυπνεῦστος· ἡ ἐκπληρώσασα τά ἐν τῷ νόμω προστάγματα ἐν εὐθύτητι καρδίας καί ζεούση εὐλαβεία καί πάση ἀκριβεία μετά τοῦ μακαρίου αὐτῆς ὁμοζύγου καί θεοφόρου Ἰωακείμ· ἡ νεύσει θεία συλλάβουσα ἐν ἡλικία προβεβηκυία καί τέξασα τήν πρό αἰώνων προορισθεῖσαν γενέσθαι Μητέρα Θεοῦ· ἡ τοῦ πανοικτήρμονος καί πανευϊλάτου Θεοῦ προμῆτορ, ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις καί προστασία τῶν εἰς σέ καταφευγόντων ἐκ πίστεως, ἡ παραμυθία τῶν καταπονουμένων καί ἀνάψυξις τῶν τεθλιμμένων, ἡ τάς ἀτεκνούσας καί στειρευούσας γυναίκας εὐτεκνούσας ἀποδεικνύουσα τή τοῦ Ἐγγονοῦ σου χάριτι, προσδεξαι καί τήν δέησιν ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καί τήν δυσθυμίαν τῆς ἀπαιδίας τῶν ἱκετῶν σου εἰς εὐθυμίαν παιδοποιϊας μεταποίησον.

Δός καρπόν κοιλίας τοῖς ἐπικαλουμένοις σέ διαλύουσα αὐτῶν τῆς ἀκαρπίας τόν γνόφον καί ταῖς ἀτεκνούσαις γυναιξίν ὡς λυτήριον στειρότητος εὐτέκνους ποίησον ταῖς μακαρίζουσαις σέ καί δοξολογούσαις τόν Θεάθρωπον Ἐγγονόν σου καί ἠμῶν Πλάστην καί Κύριον.

Ναί, μακαρία καί χαριτόβρυτε Ἄννα, ἡ πάσιν ὡς σελήνη πλησιφαής ἐκπέμπουσα τό γαλήνιον καί ἱλαρόν φῶς τῶν ἐν σοῖ θεοσδότων δωρεῶν, ἡ τῆς Σάρρας ἀναδειχθεῖσα τιμιωτέρα, τῆς Ἄννης τοῦ Σαμουήλ λαμπροτέρα, τῆς Ἐλισάβετ ἐνδοξοτέρα καί πάσων τῶν δικαίων γυναικών, ὧν ὁ νόμος εὔφημον ποιεῖται μνείαν ἀξιωτέρα καί ὡς ἐκ τούτου πολλῆς τιμῆς καί χάριτος ἀξιωθεῖσα, πλῆσον χαρμονῆς καί ἀγαλλιάσεως τάς καρδίας τῶν εἰς σέ καταφευγόντων καί δός τήν χάριν σου τῶν/τῆ/ταῖς δούλων/η/αις σου,(…μνημόνευσις ονομάτων) τῶν/τη/ταῖς ἀπεκδεχομένων/η/αις τήν σήν ταχίνην ἀρωγήν καί βοηθείαν διανοίγουσα τῶν/της γυναικῶν/ός αὐτῶν/τῆς τήν γαστέρα, ἴνα διά τῆς σῆς μεσιτείας καί ἀντιλήψεως τύχη/ωσιν τοῦ ἐφέτου τῆς συλλήψεως τέκνου καί δοξάση/ωσιν τό πανάγιον ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Ἐγγονοῦ σου καί Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· Ὤ πρέπει πάσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις σύν τῷ ἀνάρχω αὐτοῦ Πατρί καί τῷ παναγίω καί ἀγαθῶ καί ζωοποιῶ αὐτοῦ Πνεύματι νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.  Αμήν.