Στον πρόσφατα ανακαινισμένο με δαπάνες της Iεράς Mητροπόλεως Iερό Eνοριακό Nαό Αγίων Αποστόλων, του παραμεθορίου οικισμού της Mηλιάς, του τέως Δήμου Τριγώνου, ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, το Σάββατο 8 του μηνός Ιουνίου ε.ε., επ’ ευκαιρία του ετήσιου Μνημοσύνου του μακαριστού Τριανταφύλλου Γιατσίδη, κατά σαρκα πατρός του Αρχιερατικού Επιτρόπου Κυπρίνου Πρωτοπρ. Ανδρέου Γιατσίδη. Ο Σεβασμιώτατος ωστόσο είχε την ευκαιρία να επικοινωνήσει και να ενθαρρύνει τους λιγοστούς κατοίκους του χωριού, που παρά τις δυσκολίες συνεχίζουν να δίνουν τον αγώνα τους στην ακριτική αυτή περιοχή, δίπλα στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Την επομένη, Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, 9η του μηνός Ιουνίου ε.ε., ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Δημητρίου, του χωριού Κυριακής, του τέως Δήμου Ορφέως, και τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο της Εκκλησιαστικής Επιτρόπου Σαραντίας Μπακαλούδη.
Ο Σεβασμιώτατος αναλύοντας το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας, εκ της προς Εφεσίους Επιστολής του Αποστόλου Παύλου, είπε για τους αιρετικούς· «ότι οι πλανεμένοι «χριστιανοί», έχουν ως σκοπό όχι να οδηγούν στον Χριστό, τον μόνο Σωτήρα του κόσμου, αλλά να δημιουργούν οπαδούς και θύματά τους. Τί τραγική κατάσταση αλήθεια! Να πιστεύεις ότι μπορείς να γίνεις καθοδηγητής των ανθρώπων, σαν να μην υφίσταται σε σένα η αμαρτία, σαν να μην έχει έρθει η αλήθεια στον κόσμο, ο Χριστός, σαν να μην υπάρχει το Σώμα του Χριστού, η Εκκλησία. Αλλά η πνευματική τύφλωση που προκαλεί ο εγωισμός εκεί ακριβώς οδηγεί: στην δαιμονική υπερηφάνεια και στην παντελή έλλειψη της Χάριτος του Θεού. Η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος σε όλο της το μεγαλείο!» και στη συνέχεια μίλησε για την υπευθυνότητα των ποιμένων και γενικότερα των πιστών· «ενώπιον της τραγικότητας αυτής ο απόστολος δίδει την σώζουσα κατεύθυνση: Οι πρεσβύτεροι, (αλλά και κατ᾽ επέκταση όλος ὁ πιστός λαός), πρέπει πρώτα από όλα να έχουν σωστή εκκλησιαστική συνείδηση: α) να υπηρετούν και να διακονούν την Εκκλησία ως όργανα του Κυρίου και του Πνεύματός Του. Οποιαδήποτε αυτονόμηση σημαίνει έκπτωση στην πλάνη και στην αίρεση. έπειτα να προσέχουν τον εαυτό τους και το ποίμνιό τους. β) Η προσοχή για το ποίμνιο συνυπάρχει με την προσοχή του εαυτού τους. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή ένας ποιμένας να λειτουργεί και να ασκεί το όποιο ποιμαντικό έργο του, έστω και με μεγάλη «επιτυχία», χωρίς η προτεραιότητά του να βρίσκεται στην καλλιέργεια του εαυτού του. Τόσο καλύτερα προσέχει το ποίμνιό του και προσφέρει σ’ αυτό δυνατότητες αγιασμού, όσο περισσότερο καλλιεργεί τις αρετές και προσέχει την πνευματική του ζωή. γ) Κι ακόμη: η εγρήγορση, ως προσοχή του εαυτού μας και των άλλων, ενισχύεται όταν προσεγγίζουμε και διδασκόμεθα από τη ζωή των αγίων μας. Ο απόστολος δεν θα μπορούσε να ήταν περισσότερο σαφής: «γρηγορείτε», λέει, «μνημονεύοντες ότι τριετίαν νύκτα καί ημέραν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον». Όσο μελετούμε την ζωή των αποστόλων και εμβαθύνουμε στην ζωή και τον λόγο των αγίων μας, τόσο αφυπνιζόμεθα πνευματικά, τόσο η λήθη πού ταλανίζει, ως «δομικό» στοιχείο την ψυχή μας, απομακρύνεται».
