Δημητριάδος Ιγνάτιος: «Όσο θα τιμούμε τους Αγίους μας, η ελπίδα θα παραμένει ζωντανή!»

Την μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Αποστόλου του Νέου τίμησε και φέτος η Τοπική μας Εκκλησία, με επίκεντρο την γενέτειρά του τον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου.

Ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός τελέστηκε, όπως κάθε χρόνο υπαιθρίως, στο αμφιθεατρικό προαύλιο του Προσκυνηματικού, επ’ ονόματί του, Ναού, ο οποίος έχει αναγερθεί στον τόπο της κατοικίας του, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, τον οποίο πλαισίωσαν πολλοί Κληρικοί μας και ικανός αριθμός προσκυνητών, τηρουμένων των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην λατρευτική ζωή των υποδούλων κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας και στις γιορτές των Αγίων που κρατήθηκαν ζωντανές, όπως αυτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου: «οι σκλαβωμένοι πρόγονοί μας συνέχιζαν να κρατούν ζωντανή την πίστη τους στον Χριστό. Επρόκειτο για μια διαρκή δύναμη και εμπειρία ζωής, που παρέδιδαν από γενιά σε γενιά. Μάλιστα, αυτή η δύναμη έκανε πολλούς να κρατήσουν ακμαία την πίστη, στις περιόδους των βίαιων εξισλαμισμών, με αποτέλεσμα, την περίοδο της Τουρκοκρατίας να επανέλθει στην ζωή της Εκκλησίας η εμπειρία του Μαρτυρίου, στα πρόσωπα εκείνων που αρνούνταν να προδώσουν την πίστη στον Χριστό. Αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει τόπος στον Ελλαδικό χώρο που να μην διαθέτει τους δικούς του Νεομάρτυρες. Κι εμείς στον τόπο μας και μάλιστα, στο Πήλιο έχουμε τους δικούς μας Νεομάρτυρες, τρία νέα παιδιά, που έδωσαν το αίμα τους αρνούμενοι να προδώσουν τον Χριστό: Ο Απόστολος ο Νέος, που σήμερα τιμούμε την μνήμη του, ο Άγιος Τριαντάφυλλος στην Ζαγορά και ο Άγιος Σταμάτιος στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας. Συνεχίζουμε την παράδοση να τιμούμε την μνήμη του Αγίου Αποστόλου, εδώ στον τόπο του, ενός νέου ανθρώπου που θυσιάστηκε για του Χριστού την πίστη την Αγία, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι πεθαίνει και για της Πατρίδος την Ελευθερία. Η θυσία του υπενθύμιζε σε όλους τί σημαίνει να είσαι Χριστιανός. Το Μαρτύριό του περνούσε από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά. Η αγάπη του για τον Χριστό έδιδε την δύναμη στον ίδιο και στους σκλαβωμένους να αντισταθούν στην απειλή του θανάτου…».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, αυτή την επετειακή χρονιά, που συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Επανάσταση, προβάλλει ιδιαιτέρως τα πρόσωπα των Αγίων Νεομαρτύρων, «οι οποίοι μας υπενθυμίζουν ότι, για να φθάσουμε στο ΄21 προηγήθηκε το άλλο μεγάλο θαύμα: η διατήρηση της πίστης και της λαχτάρας για ελεύθερη πατρίδα. Έκτοτε, διανύσαμε μια πορεία διακοσίων χρόνων ελεύθερου βίου, με όλα τα πλεονεκτήματα, αλλά και τα μεγάλα ελαττώματά μας. Οι Έλληνες, ενώ μεγαλουργούμε όταν είμαστε ενωμένοι, ενώ διαθέτουμε την μόνη ασφαλή ενοποιό δύναμη που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, όπου διασώζεται η αληθινή Λατρεία του Θεού, η γνήσια Ελληνική γλώσσα και η Παράδοσή μας, συχνά τα ξεχνούμε και οδηγούμαστε σε διχασμό, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια των Εθνικών μας Δικαίων και τον θρήνο πάνω στα ερείπια. Γι’ αυτό, η επέτειος των διακοσίων χρόνων και η εορτή του Νεομάρτυρος Αποστόλου του Νέου, γίνονται αφορμή να ανακτήσουμε την αυτοσυνειδησία μας και να αναρωτηθούμε πώς θέλουμε να πορευτούμε στο μέλλον. Αυτό είναι το ερώτημα της επετείου. Την απάντηση δίδει ο Νεομάρτυρας Απόστολος ο Νέος, γιατί και σήμερα υπάρχει η τυραννία ενός σύγχρονου πολιτισμού, που επιδιώκει την εξομοίωση των ανθρώπων, την απώλεια των Παραδόσεων, την εξάλειψη της πίστης και της πνευματικής μας παρακαταθήκης. Η απάντηση είναι ότι δεν θα εγκαταλείψουμε τον γλυκύτατό μας Ιησού, δεν θα σταματήσουμε να προσκυνούμε την Παναγία μας και να τιμούμε τους Αγίους μας. Καλούμαστε να αναρωτηθούμε τί πατρίδα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Να είναι μια Ελλάδα με Ορθοδοξία, με πνεύμα οικουμενικό, που θα δίδει τα φώτα της στην δύσμοιρη Ευρώπη, μια Ελλάδα στην οποία στρέφονται τα βλέμματα πολλών, για να αντλήσουν από τον μεγάλο πολιτισμό της, που ξεκίνησε από την Αρχαιότατα, πέρασε μέσα από το Βυζάντιο και καλούμαστε να κρατήσουμε ακμαίο με την  Ορθόδοξη πίστη μας. Όσο θα τιμούμε τους Αγίους μας, η ελπίδα θα παραμένει ζωντανή!».