Αγρυπνία προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις στην Βέροια

Την Παρασκευή 14 Ιανουαρίου το βράδυ στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας τελέστηκε η καθιερωμένη Ιερά Αγρυπνία με την ευκαιρία της επικείμενης εορτής του Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρος του εν Ιωαννίνοις, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.

Στην Ιερά Αγρυπνία προεξήρχε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως μας Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας, ενώ έλαβαν μέρος οι Αρχιμανδρίτες Γρηγόριος Μάζα και Αμφιλόχιος Πατρίκας καθώς και ο Αρχιδιάκονος της Ιεράς Μητροπόλεως μας Παντελεήμων Παπαεμμανουήλ.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:«Τόν πανεύφημον μάρτυν Χρι­στοῦ Γεώργιον … ἐν ᾠδαῖς πνευμα­τικαῖς ἀνευφημήσωμεν».

Ἀκολουθώντας τήν προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου ἀνευφημήσαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε προεορτίως «ἐν ᾠδαῖς πνευματικαῖς» τόν καλλίνι­κο μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, τόν θαυ­ματουργό ἅγιο Γεώργιο τόν ἐν Ἰω­αννίνοις, τόν ὁποῖο ἑορτάζει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μαζί μέ δύο με­γάλους ὁσίους της, τόν ὅσιο καί Μέ­γα Ἀντώνιο καί τόν ὅσιο Ἀντώ­νιο τόν νέο, τόν πολιοῦχο καί προ­στάτη μας, στίς 17 Ἰανουαρίου. Καί ἐπειδή θά ἦτο δύσκολο νά τελέσουμε τήν ἀγρυπνία ἐκείνη τήν ἡμέρα, τελεῖται ἀπόψε, ὁπότε καί τόν συνεορτά­σα­με μαζί μέ τούς ἐπίσης μεγάλους ὁσίους, τόν ὅσιο Παῦλο τόν Θηβαῖο καί τόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Καλυβί­τη, πού τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας σή­με­ρα.

Καί ἀξίζει αὐτή τήν τιμή ὁ ἅγιος νεομάρτυς Γεώργιος, γιατί ἡ ζωή του ἦταν ἕνα μαρτύριο, ἕνα μαρτύ­ριο ἀνάλογο μέ αὐτό πού ὑπέμει­ναν οἱ ὅσιοι, διότι καί αὐτός, ὅπως καί ἐκεῖνοι, «ἐνήθλησε στερρῶς καί κατήνεγκεν ἐχθρόν, τοῦ Πνεύμα­τος τῇ δυνάμει».

Τό μαρτύριό του δέν ἦταν ἕνα στιγ­μιαῖο γεγονός, ὅπως ἦταν γιά ἄλλους νεομάρτυρες. Διότι ὁ ἅγιος Γεώργιος ὄχι μόνο συκοφα­ντή­θηκε καί κατηγορήθηκε δύο φορές ὅτι δῆθεν εἶχε γίνει μουσουλμάνος καί στή συνέχεια ἀρνήθηκε τή μου­σουλμανική θρησκεία καί ἐπέστρε­ψε στή χριστιανική πίστη, γεγονός πού ἦταν αἰτία νά τιμωρηθεῖ καί νά ὁδηγηθεῖ στό μαρτύριο καί τόν θάνατο· ὄχι μόνο ὁμολόγησε μέ ἀνδρεία καί μέ παρρησία ὅτι οὐδέ­ποτε ἀρνήθηκε τήν πίστη του στόν Χριστό καί ἦταν ἕτοιμος νά πεθά­νει ὡς χριστιανός, ὅπως εἶχε γεν­νη­θεῖ, ἀλλά καί ὑπέμεινε πρίν ἀπό τόν μαρτυρικό θάνατό του πολλά καί πολυώδυνα βασανιστήρια, στά ὁποῖα τόν ὑπέβαλαν οἱ Τοῦρκοι προ­κειμένου νά τόν κάνουν νά ἀρ­νηθεῖ τόν Χριστό.

Καί ἄν τό μαρτύριο ἀπαιτοῦσε τόλμη καί θάρρος, τά βασανιστή­ρια καί ἡ ἄρνησή του νά ὑποκύψει στίς ἀπει­λές καί τίς ὑποσχέσεις τῶν δικα­στῶν ἀπαιτοῦσε σταθερό­τητα πίστεως, ἀπαιτοῦσε δύναμη ψυχῆς, ἀπαιτοῦσε γενναιότητα, γιατί δέν ἦταν μόνο μάχη τοῦ μάρ­τυρος μεταξύ ζωῆς καί θανάτου, ἀλλά καί μάχη τῆς ψυχῆς μέ τόν κοσμοκράτορα τοῦ σκότους, ἦταν μάχη μέ τόν πειρασμό, μέ τόν διά­βολο, μάχη πνευματική, ἀνάλογη μέ αὐτή τῶν ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου.

Αὐτή τή μάχη ἔδωσε νικηφόρα ὁ ἅγιος νεομάρτυς Γεώργιος, ὁ ὁποῖ­ος ἔμεινε «πιστός ἄχρι θανάτου» καί ἔλαβε καί τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου ἀλλά καί τή χάρη τῶν θαυμάτων, τά ὁποῖα ἐνεργεῖ διά τῶν ἱερῶν του λειψάνων καί διά τῆς ἐπικλήσεως τῆς πρεσβείας του.

Ὁ μακαριστός Γέρων Γεράσιμος, ὁ πνευματικός μου πατέρας, ὁ Μικραγιαννανίτης, ὁ Μέγας Ὑμνο­γράφος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος εὐ­λα­βεῖτο ἰδιαιτέρως τόν ἅγιο νεο­μάρ­τυρα Γεώργιο καί ὁ ὁποῖος πα­ρευρίσκετο στήν ἀνακομιδή τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου καί συνέθεσε τήν Ἀκολουθία του, τήν ὁποία ψά­λαμε καί ἀπόψε, διηγεῖτο συχνά ἐμ­φανίσεις καί ἐπεμβάσεις τοῦ ἁγίου Γεωργίου.

Καί παρότι ἀπέφευγε ἀπό τα­πείνωση νά δίδει λεπτομέρειες, ἡ ἐνάργεια μέ τήν ὁποία περιέγραφε τόν ἅγιο ἀπεδείκνυε ὅτι εἶχε ζήσει τήν εὐλογία τῶν ἐμφανίσεών του πολλάκις. Ἕνα ἁπτό μάλιστα σημεῖο τῆς εὐ­λο­γίας τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἦταν καί ἡ ἐπέμβασή του, ὅταν κατά τίς ἐργασίες γιά τήν ἀντικα­τά­στα­ση τῆς παλαιᾶς στέγης τῆς Κα­λύ­βης τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτό­κου στή Μικρή Ἁγία Ἄννα ὑποχώρησε ὅλο τό οἰκοδόμημα καί ἔπρεπε νά ἀνε­γερθεῖ ἐξ ἀρχῆς. Τά ὑλικά ὅμως εἶχαν τελειώσει καί οἱ πατέρες δέν προλάβαιναν νά μεταφέρουν τά ὑπόλοιπα ὑλικά πού εἶχαν μείνει στό λιμάνι, μακριά, καί χρειαζόταν ἀρκετές ὧρες γιά νά τά μεταφέρουν, προκειμένου νά ὁλο­κληρωθεῖ τό ἔργο, κάτι πού ἦταν ἀναγκαῖο γιά νά μήν καταστραφεῖ αὐτό πού εἶχαν κάνει μέχρι τή στιγμή ἐκείνη.

Τότε μέ προτροπή τοῦ μακαρι­στοῦ Γέροντος Γερασίμου τοποθέ­τη­σαν τό ἱερό λείψανο τοῦ ἁγίου Γεωργίου στήν ἁγία Τράπεζα τοῦ ναοῦ καί γονατιστοί ὅλοι οἱ πατέρες ἐπι­καλοῦντο τή βοήθειά του. Καί τό θαῦμα δέν ἄργησε νά γίνει. Τό κάλυμμα τῆς λειψανοθήκης ἄνοιξε μόνο του, κάνοντας ἕνα φοβερό κρότο, ἐνῶ ὁ ναός πλημμύρισε ἀπό ἄρρητη εὐωδία. Συγκινημένοι ὅλοι ἀπό τήν ἄμεση ἀπάντηση τοῦ ἁγίου Γεωργίου καί τή ζωντανή παρουσία του σταύρω­σαν τά λίγα ὑλικά πού εἶχαν μείνει, τά ὁποῖα μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου ὄχι μόνο ἔφθασαν γιά νά τελειώσει τό ἔργο, χωρίς νά χρειασθεῖ νά μετα­φέ­ρουν τά ὑπόλοιπα ἀπό τό λιμάνι, ἀλλά καί πε­ρίσσευσαν.

Αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά πολλά θαύ­ματα τοῦ ἁγίου Γεωργίου. Ἐνθυμοῦμαι ἀκόμη ὅτι ὅταν τελούσαμε τήν κουρά ἑνός μοναχοῦ, ὑπῆρχαν πατέρες καί δή ὁ Γέρων Γεράσιμος, πού ἔβλεπαν τόν ἅγιο νά κάνει τόν ἀναγνώστη τήν ὥρα τῆς ἀγρυπνίας μέσα στόν ναό τῆς Παναγίας, κανοναρχοῦσε ὁ ἅγιος, κάτι πού δεί­χνει πόση χάρη ἔχει λάβει ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί πόσο ζωντα­νή εἶναι ἡ παρουσία του, ὅπως καί ἡ παρουσία ὅλων τῶν ἁγίων, στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, στή ζωή ὅλων μας, ἄν ἐπικαλούμεθα τή βοήθειά του καί ἰδίως, ἐάν προσπαθοῦμε καί ἐμεῖς νά μιμηθοῦμε τήν πίστη καί τήν σταθερότητά του σ᾽ αὐτήν καί ἀκόμη ἄν προσπαθοῦμε νά ἀντι­στεκόμεθα στούς πει­ρασμούς πού συναντοῦμε καθημερινά στή ζωή μας, γιά νά μήν παρεκκλίνουμε ἀπό τίς ἐντολές καί ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἄς ἐπικαλούμεθα πάντοτε τή βοήθεια τοῦ ἁγίου Γεωργίου καί ἄς τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς ἐνισχύει στόν ἀγώνα μας, ἰδιαίτερα αὐτή τήν περίοδο πού εἶναι τόσο δύσκολη γιά ὅλους μας, γιά τούς ἰατρούς, γιά τούς νοσηλευτές, γιά τούς ἀσθενεῖς, ἀλλά καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού ἔχει ἀλλάξει ἡ ζωή μας. Καθημερινά βλέπουμε ἄλλα θέλουμε νά κάνουμε καί ἀλλιῶς τά κάνουμε, γιατί ὑπάρχει ὁ φόβος, ὑπάρχουν οἱ ἐντολές, ὑπάρχουν ὅλα αὐτά τά ὁποῖα πρέπει νά σεβαστοῦμε γιά νά μήν ἐπιδεινωθεῖ ἡ κατάσταση. Γι᾽ αὐτό ἄς ἐπικαλούμεθα τή χάρη ὅλων τῶν ἁγίων καί ἰδιαιτέρως τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ὁ ὁποῖος, ὅπως σᾶς εἶπα, ἐπεμβαίνει τάχιστα, προκειμένου νά ἱκανοποιήσει τά αἰτήματά μας, ὅταν εἶναι μάλιστα γιά τή σωτηρία ἰδιαίτερα τῆς ψυχῆς μας ἀλλά καί τοῦ σώματός μας. Ἀμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ