Τήν Κυριακή 29 Αὐγούστου, μνήμη τῆς Ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου πανηγύρισε ἡ Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βομβοκοῦς Ναυπάκτου.
Τῶν λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων προηξῆρχε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, συμπαραστατούμενος ἀπό τόν Πρωτοσύγκελλο Ἀρχιμ. π. Καλλίνικο, τόν Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπο Θεοφάνη, τόν Πρωτοπρ. π. Θωμᾶ Βαμβίνη καί τόν Ἐφημέριο π. Κωνσταντῖνο Βακάλογλου καί τόν Ἱεροδιάκονο π. Παΐσιο Παρασκευᾶ. Ἔψαλε ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ κ. Παντελῆς Ἀναστασόπουλος μέ βοηθούς τόν κ. Σπυρίδωνα Κοτίνη καί τόν κ. Γιάννη Ἀναστασόπουλο. Ἐκκλησιάσθηκε ὁ Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Βασίλειος Γκίζας, οἱ Ἀντιδήμαρχοι κ. Ντίνος Τσουκαλᾶς καί κ. Ζαχαρίας Χοχτούλας, ὁ Δημοτικός Σύμβουλος κ. Γεώργιος Ἀσημακόπουλος καί πολλοί πιστοί.
Ὁ Ἑσπερινός τελέσθηκε στόν αὔλειο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, μέ ἀρτοκλασία, καί ἡ θεία Λειτουργία στό ἱστορικό ὁλόγραφο καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.
Κατά τό κήρυγμά του στόν Ἑσπερινό ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέλυσε τήν σημασία τῆς ἀπόφασης τοῦ Ἡρώδη, ὕστερα ἀπό αἴτημα τῆς Ἡρωδιάδος διά τῆς θυγατέρας της, νά ἀποκεφαλισθῆ ὁ Τίμιος Πρόδρομος γιά νά κλείση ἡ φωνή, πού ἤλεγχε τόν βασιλιά γιά τήν παρανομία του. Εἶπε ὅτι καί μετά τόν ἀποκεφαλισμό τοῦ Τιμίου Προδρόμου ὁ ἔλεγχος δέν σταμάτησε, γιατί ἦταν καί ἔλεγχος ἐσωτερικός τῆς συνείδησης τοῦ Ἡρώδη, γι’ αὐτό καί ὅταν ἄκουσε γιά τόν Χριστό, ἔλεγε «ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα Ἰωάννην, οὗτός ἐστιν· αὐτός ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν». Καί στήν συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέλυσε τήν ἔννοια τῆς συνείδησης, πρῶτα ἀπό τήν βιολογικῆς, ψυχολογικῆς, ἠθικῆς καί φιλοσοφικῆς ἀπόψεως καί ἔπειτα ἀπό πλευρᾶς ὀρθοδόξου θεολογίας. Ἀνέφερε κυρίως χωρία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, γιά τήν ἀσθενῆ καί μολυσμένη συνείδηση, γιά τήν καθαρή συνείδηση, δηλαδή τό μυστήριο τῆς πίστεως «ἐν καθαρᾷ συνειδήσει», γιά τήν συμμαρτυρία τῆς συνειδήσεως «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» καί γιά τό ὅτι τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαρίζει «τήν συνείδησιν ἡμῶν ἀπό τῶν νεκρῶν ἔργων».
Πολλοί γιά νά δικαιολογήσουν τίς πράξεις τους, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, ἐπικαλοῦνται τήν συνείδησή τους, ἀλλά αὐτή ἡ συνείδηση μπορεῖ νά εἶναι ἀσθενής, πλανεμένη. Γιατί γιά τήν Ἐκκλησία ἡ συνείδηση δέν εἶναι ἁπλῶς ἠθική καί φιλοσοφική, ὡς ἔμφυτη ἱκανότητα διακρίσεως καλοῦ ἤ κακοῦ, ὡς ταύτισή της μέ τήν γνώση τῆς πραγματικότητας ἤ μέ «τό γινώσκων ὑποκείμενο ἀπέναντι στόν κόσμο», οὔτε εἶναι ἀτομική συνείδηση, ἀλλά συνδέεται μέ τήν τήρηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μέ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Πρόκειται γιά τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση, ὅπως καθορίζεται ἀπό τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, γιά τήν «δογματική συνείδηση», ὅπως ἐμπνέεται ἀπό τό βίωμα, τούς ὅρους καί τούς κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Γι’ αὐτό καί πρέπει νά ὑπακούουμε στόν ἱερό καί εὐλογημένο θεσμό τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά ἔχουμε ἐκκλησιαστική συνείδηση.
Στήν θεία Λειτουργία ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιά τόν Τίμιο Πρόδρομο σέ σχέση μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος προετοίμασε τόν δρόμο γιά τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ μέ τό κήρυγμα τῆς μετανοίας. Καί ὁ Χριστός δίδαξε, ἔπαθε, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε, ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς καί ἔστειλε τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖο ἔκανε τήν Ἐκκλησία Σῶμα Του.
Αὐτό τό βλέπουμε στήν θεία Λειτουργία, ὅταν κατά τίς εἰσόδους, μικρή καί μεγάλη, προηγεῖται μιά λαμπάδα, μέ τήν ὁποία συμβολίζεται ὁ Τίμιος Πρόδρομος, πού προηγεῖται τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἀκολουθήση ὁ Χριστός πού προσφέρεται σέ βρώση καί πόση γιά τόν ἁγιασμό τῶν πιστῶν.
Στήν συνέχεια ἀναφέρθηκε στό μεγαλεῖο τοῦ Προδρόμου, πού εἶπε τόν ὑπέροχο λόγο: «ἐκεῖνον (τόν Χριστόν) δεῖ αὐξάνειν, ἐμέ δέ ἐλαττοῦσθαι». Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Νυμφίος, ἐνῶ ὁ Ἰωάννης εἶναι ὁ νυμφαγωγός, ἀφοῦ καί τούς μαθητές του τούς ὁδήγησε στόν Χριστό.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεξέτεινε τό θέμα του λέγοντας ὅτι ὁ κάθε πνευματικός πατέρας ὡς ἄλλος Πρόδρομος ὁδηγεῖ τούς Χριστιανούς στόν Χριστό, ὅπως βιώνεται στήν Ἐκκλησία, ἀφοῦ δέν νοεῖται Χριστός ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί Ἐκκλησία ἔξω ἀπό τόν Χριστό. Ὁ πνευματικός δέν «κολλάει» τούς Χριστιανούς στόν ἑαυτό του, ἀλλά τούς κατευθύνει στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, καί ὁ ἴδιος «μικραίνει», ἐλαττώνεται.
Δυστυχῶς, ὅμως, στίς ἡμέρες μας παρατηροῦνται δύο μεγάλοι πειρασμοί, ὅπως εἶπε στόν Σεβασμιώτατο ἕνας Ἐπίσκοπος, ἤτοι ἡ πλάνη καί ὁ γεροντισμός, πού ἑνώνονται μεταξύ τους. Οἱ Γέροντες οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦν τούς ἀνθρώπους στήν Ἐκκλησία, ὅπως ὁ Τίμιος Πρόδρομος τούς ὁδηγοῦσε στόν Χριστό, ἔχουν μεγάλη ἀξία, ἐνῶ ὅσοι αὐτονομοῦνται καί «κολλᾶνε» τούς πιστούς στόν ἑαυτό τους ἀνήκουν στόν λεγόμενο γεροντισμό.
Κατέληξε, ὁ Σεβασμιώτατος, ὅτι πρέπει νά ζοῦμε μέ ταπείνωση στήν Ἐκκλησία, σεβόμενοι τόν συνοδικό καί ἱεραρχικό πολίτευμά της καί νά μή δημιουργοῦμε σχίσματα καί διαιρέσεις.
*
Κατά τήν ἀπόλυση ὁ Σεβασμιώτατος δοξολόγησε τόν Θεό πού τόν ἀξίωσε νά λειτουργήση αὐτήν τήν περίοδο στήν Ἱερά Μονή Βομβοκοῦς, ὅπως καί στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἀμπελακιωτίσσης καί στό Ἡσυχαστήριο τῆς Γοργοεπηκόου. Οἱ κανονικές καί παραδοσιακές αὐτές Μονές ἀποτελοῦν ὀάσεις καί πνευματικά λιμάνια γιά τούς Χριστιανούς. Ἀριθμοῦν περί τούς τριάντα (30) εὐλογημένους Μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τήν Ἐκκλησία, ὑπακούουν στόν Μητροπολίτη καί ἀποτελοῦν τά πνευματικά καί ἐκκλησιαστικά «ἀντισώματα» γιά τήν ἀντιμετώπιση ἀντιεκκλησιαστικῶν λοιμωδῶν καταστάσεων.
*
Ἡ Ἱερά Μονή βρίσκεται σέ δύσβατο μέρος κοντά στήν Ναύπακτο καί σήμερα ἀριθμεῖ τέσσερεις μοναχές μέ Ἡγουμένη τήν μοναχή Εἰρήνη. Ἡ σημερινή ἀδελφότητα φροντίζει μέ ἀγάπη τό ἱστορικό Μοναστήρι καί τό διακοσμεῖ παραδοσιακά. Ἡ Ἱερά Μονή εἶναι ἱστορική καί πολύ ἀγαπητή στούς Ναυπακτίους, γι’ αὐτό καί παρά τήν αὐστηρή τήρηση τῶν ὑγιειονομικῶν μέτρων, πολλοί ἦταν οἱ προσκυνητές πού ἀνέβηκαν καί τήν παραμονή καί τήν Κυριακή νά ἐκκλησιασθοῦν καί νά λάβουν τήν εὐλογία τοῦ Ἁγίου.
Ἡ θεία Λειτουργία καί ὁ Ἑσπερινός μεταδόθηκε τηλεοπτικά καί διαδικτυακά μέ τήν βοήθεια τοῦ τεχνικοῦ κ. Δημητρίου Ἰωάννου, καί βρίσκονται ἀναρτημένα στήν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
![Ο Παπα – Δημήτρης Γκαγκαστάθης [29.1. 1975]](https://poimin.gr/wp-content/uploads/2019/01/pdimitrios_gkagkastathis.jpg)
