Μικρά ερωτήματα για μεγάλες απαντήσεις.
Ας μου επιτραπεί ως ένας απλός πιστός της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας να θέσω τα εξής ερωτήματα:
Ενθυμούμενος τους περσινούς σθεναρούς αγώνες των Ιεραρχών μας για την μισθοδοσία του κλήρου (των οποίων ΔΕΝ αμφισβητώ τη σημασία), αναρωτιέμαι, γιατί τώρα δεν υπήρχε η ίδια σθεναρότητα στις αποφάσεις της Δ.Ι.Σ. (όπου το θέμα είναι ΣΑΦΩΣ σημαντικότερο);
Ο μισθός των ιερέων δεν ήταν διαπραγματεύσιμος. Ο Χριστός γιατί είναι;
Τότε καλώς η Ιεραρχία, ο Ι.Σ.Κ.Ε. αλλά και κάθε άλλος κληρικός ύψωσαν το ανάστημά τους και υπερασπίσθηκαν τα διακαιώματά τους. Τώρα γιατί κανείς δεν υπερασπίσθηκε τα δικά μας δικαιώματα στην Εκκλησία (εννοώντας την είσοδό μας στον Ναό και την συμμετοχή στις Ιερές Ακολουθίες και στην Θ. Λειτουργία);
Γιατί η Εκκλησία θεωρείται διωκόμενη μόνο όταν κινδυνεύει η σχέση της με το κράτος και όχι όταν κινδυνεύει η δογματική της αλήθεια;
Άραγε, αν ήταν κάποιοι άλλοι στην Κυβέρνηση της χώρας, η Ιεραρχία θα έπαιρνε τις ίδιες αποφάσεις επι του θέματος των ημερών μας;
Θα παρακαλούσα όποιον σχετικό να δώσει κάποια απάντηση.
Σας ευχαριστώ.
Ενορίτης
