Πλήθη πιστῶν συνέρρευσαν τήν Κυριακή 23.9.2018 στὸν μεγαλοπρεπῆ νεὸ Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, προκειμένου νὰ ἀσπασθοῦν τὴν χαριτόβρυτο Κάρα τοῦ ἱερωτάτου Ἀποστόλου ἐπὶ τῇ 54η ἐπετείῳ ἀπὸ τῆς ἐπανακομιδῆς της ἀπὸ τὴ Ρώμη στὴν Πάτρα καὶ ἐπὶ 44η ἐπετείῳ ἀπὸ τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
Τῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διαυλείας κ. Ἀλέξιος, συλλειτουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν: Γρεβενῶν κ. Δαυίδ, Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου καὶ τῶν Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων: Μεθώνης κ. Κλήμεντος καὶ Κερνίτσης κ .Χρυσάνθου.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, προέβη στὴν εἰς Διάκονον Χειροτονία τοῦ εὐλαβεστάτου Μοναχοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Πάντων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, Αἰμιλιανοῦ Γεωργακοπούλου.
Ὁ Σεβασμιώτατος στὴν ὁμιλία του μίλησε γιὰ τὴν χάρη ποὺ ἔχει ἀπὸ τὸν Θεὸ ἡ Πάτρα, κατέχουσα τὴν κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου καὶ συνεβούλευσε πατρικὰ τὸν νεοχειροτονηθέντα νὰ ἔχῃ ὄμματα, ὦτα, γλῶττα καὶ νοῦ ἐστραμμένα στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὅπως ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας.
Ἐπίσης ἀνεφέρθη στὸν Ἅγιο Αἰμιλιανὸ Ἐπίσκοπο Κυζίκου τὸν Ὁμολογητή, τὸν ὁποῖο προέβαλε ὡς πρότυπο μιμήσεως στὸν νέο Διάκονο καὶ στὸν ἡρωϊκὸ Ἐθνομάρτυρα Αἰμιλιανὸ Μητροπολίτη Γρεβενῶν, ὁ ὁποῖος ὡς ἐθελόθυτο θύμα, κατακρεουργήθη ἀπὸ τοὺς κομιτατζῆδες τὴν 1η Ὀκτωβρίου 1911.
Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή, ἰδιαίτερη ἀναφορὰ ἔκανε ὁ Σεβασμιώτατος στὴ μία καὶ Ἑλληνικὴ Μακεδονία καὶ ὑπενθύμισε τοὺς λόγους τοῦ Παύλου Μελᾶ, ἔλεγε χαρακτηριστικά: «…Πάντοτε κατὰ τοὺς ἀγῶνας τοῦ Ἔθνους μας προῒστατο ἡ Ἐκκλησία. Ἔτσι τώρα πρὸ πάντων, στὴν Μακεδονία ὃτε κατ’ Αὐτῆς κυρίως στρέφονται ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν, ἡ Ἐκκλησία καὶ πάλιν θὰ προστατεύσῃ τὸν ἀγῶνα…»
Ἀνέφερε ἐπίσης καὶ τὰ συγκλονιστικὰ λόγια του Μητροπολίτου Δράμας Χρυσοστόμου (μετέπειτα Ἁγίου Ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης), ὁ ὁποῖος στὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία τοῦ Αἰμιλιανοῦ Γρεβενῶν, μεταξὺ τῶν ἄλλων, εἶπε: «Ὅταν Ἀρχιερεῖς καίωσιν ἑαυτοὺς ὡς λαμπάδας ἐνώπιόν τοῦ εἰδώλου τῆς Πατρίδος, ὁ δὲ μαρτυρικὸς θάνατος των γίνεται ζωῆς καὶ δόξης ὑπόθεσις καὶ θεμέλιον ἁγιωτέρου βίου, τὸ μνημόσυνον των δὲν ἐναρμονίζεται μὲ δάκρυα καὶ θλίψιν, ἀλλὰ μὲ ὑπερηφάνειαν καὶ ἀγαλλίασιν καὶ ἐπισφράφισε αὐτή τήν ἀναφορά στόν Αἰμιλιανό Γρεβενῶν καί στή Μακεδονία, μὲ τὸ ὡραιότατο ποίημα ποὺ ἐγράφη γιὰ τὸν ἀοίδιμο μαρτυρικὸ Ἱεράρχη:
Τὸν ἔσφαξαν τῶν Γρεβενῶν τὸν ἄφοβο Δεσπότη,
τὸν ἔσφαξαν τὸν ἄξιον τοῦ Γένους στρατιώτη…
Θρήνησε, μάνα, θρήνησε κι ἄλλη μεγάλη μίτρα,
πού τὴν αἱματοκύλισαν τῆς λευτεριᾶς, τὰ φύτρα.
Τυλίξου πάλι δύστυχη μὲ μάτια βουρκωμένα
σὲ ράσα ματωμένα.
Ἐπιπλέον προέτρεψε τὸν νέο Διάκονο νὰ μιμηθῇ τοὺς Μάρτυρας καὶ τοὺς Ὁμολογητάς τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τῆς Πατρίδος μας καὶ ἂν χρεισθῆ νὰ δώσῃ καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ τὴν φιλτάτη ἡμῶν Πατρίδα.
Τέλος εὐχαρίστησε τὸν πατέρα τοῦ νέου Διακόνου, π. Ἀνδρέα Γεωργακόπουλο γιὰ τὴν ὅλη του προσφορὰ στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν Ἐνορία τῆς Ἁγίας Τριάδος Πατρῶν πού ὑπηρετεῖ ὡς Ἐφημέριος καὶ Προϊστάμενος καὶ κυρίως γιατί προσέφερε τὸν μονάκριβο υἱό του στὴν Ἐκκλησία καὶ μάλιστα στὸν μοναχικὸ βίο.
