Τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Γιατί ὁ Χριστός γεννήθηκε σέ μιά σπηλιά; Πολλοί διδάσκαλοι πού ἐμφανίστηκαν πάνω στή γῆ σέ Ἀνατολή καί Δύση δίδαξαν καί μίλησαν γιά τό πῶς ὁ ἄνθρωπος θά γίνει καλύτερος, πῶς θά πλησιάσει τό Θεό καί πῶς θά βοηθήσει τήν ψυχή του, γιά νά τήν ὁδηγήσει στή σωτηρία. Ὡστόσο κανένας ἐξ αὐτῶν δέν τόλμησε οὔτε καί ἀποπειράθηκε ποτέ νά πεῖ γιά τόν ἑαυτό του ὅλα ὅσα εἶπε ὁ Ἰησοῦς περί τοῦ προσώπου Του. Ὁ Χριστός σέ ὅλη την ἐπίγεια ζωή Του διδάσκει καί μιλάει καθημερινά γιά τόν ἑαυτό Του, γιά τό ποιός καί τί εἶναι, καί μάλιστα τονίζει ὅτι ἄν οἱ ἄνθρωποι δέν Τόν ἐμπιστευτοῦν καί δέν ἀποδεχτοῦν ὅτι Αὐτός εἶναι Κύριος ὁ Θεός, ἡ Ὁδός, τό Α καί τό Ω, ἡ Ζωή, ἡ Ἀνάσταση, ἡ Ἀλήθεια, ἡ Θύρα, ἡ Ἄμπελος, τότε σίγουρα θά χαθοῦν μέσα στήν ἁμαρτωλή ζωή τους. Αὐτή εἶναι καί ἡ μεγαλύτερη διαφορά τοῦ Ἰησοῦ ὡς διδασκάλου ἀπό ὅλους τούς ἄλλους πού ἐμφανίστηκαν ὡς διδάσκαλοι καί προφῆτες ἐπί τῆς γῆς.
Ἐδῶ ὅμως ὑπάρχει κάτι τό παράδοξο: Γιατί ὁ Θεός καί Δημιουργός τοῦ σύμπαντος, πού γίνεται ἄνθρωπος ἐπί τῆς γῆς, γεννιέται μέσα σέ μιά ταπεινή σπηλιά; Καί γιατί, ὅταν ἀναχωρεῖ πλέον ἀπό τή γῆ, φεύγει ἐνδόξως καί ἐν μέσῳ ἀγγέλων, ὑμνούμενος καί δοξολογούμενος ὡς Θεός; Γιατί δέν ἐμφανίζεται ἀπό τήν ἀρχή ὡς Θεός, κάνοντας αἰσθητή τήν παρουσία Του στούς ἀνθρώπους, ἐνῶ σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του τονίζει ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς ὅτι ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΘΕΟΣ σας καί, ὅπου χρειάζεται, τό ἀποδεικνύει καί ἐμπράκτως μέ τά θαύματά Του; Γιατί ἐμφανίζεται ἄσημος καί ταπεινός στή Γέννησή Του, ἐνῶ ἀναχωρεῖ ἀπό τή γῆ ἐνδόξως ὡς Θεός;
Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται στό ἑξῆς παράδειγμα: Τί ζητάει ἕνας πρωθυπουργός, ἕνας ὑπουργός, ἕνας βαθύπλουτος ἄνθρωπος ἀπό τούς ἀνθρώπους πού τόν πλησιάζουν; Τήν εἰλικρινή τους ἀγάπη. Δυστυχῶς ὅμως ἡ πραγματικότητα ἔχει ἀποδείξει ὅτι ὁ περισσότερος κόσμος ἑλκύεται κοντά τους, ὄχι ἐπειδή τούς ἀγαποῦν, ἀλλά γιά συμφεροντολογικούς λόγους καί σκοπούς. Αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα προβλήματα πού ἔχουν ὅλοι ὅσοι κατέχουν ὑψηλές θέσεις καί ἔχουν δόξα καί χρῆμα. Ὅλοι δείχνουν ὅτι τούς ἀγαποῦν, ὅλοι τούς σέβονται καί τούς τιμοῦν, ὅμως ἕνα μεγάλο μέρος ἐξ αὐτῶν ἄλλα ἔχει κατά νοῦν…
Ἔτσι ὁ Ἰησοῦς μέ τή Γέννησή Του μέσα σέ μιά σπηλιά, ὡς πάμφτωχος, ὡς μή ἔχων ἐξουσίαν, ὡς ἕνα τίποτα, εἵλκυσε κοντά Του μόνο αὐτούς πού Τόν ἐμπιστεύθηκαν, Τόν ἀποδέχτηκαν καί Τόν ἀγάπησαν πραγματικά. Κανείς ἄλλος δέν Τόν πλησίασε γιά ἀλλοτρίους λόγους, γιατί ἦταν ἕνα πρόσωπο ἀσήμαντο γι᾿ αὐτούς…
Γιά φανταστεῖτε τί ἀντιμετώπιση θά πρέπει νά εἶχε αὐτός ὁ ἁπλός ἄνθρωπος, ὁ Ἰησοῦς ἀπό τή Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας, ὅταν διερχόμενος ἐν μέσῳ τῶν πόλεων διαλαλοῦσε μέ δυνατή φωνή: «Ἐγώ εἶμαι ἡ Ζωή, ἡ Ἀνάσταση, ὁ Θεός σας»… Φανταστεῖτε μόνο γιά λίγο πῶς Τόν ἄκουγε ὁ λαός… Σίγουρα δίχαζε τόν κόσμο, ὅπως γράφουν καί τά Εὐαγγέλια. Γι᾿ αὐτό καί ἄλλοι Τόν ἀποκάλεσαν τρελό, λαοπλάνο καί βλάσφημο, καί ἄλλοι Τόν πίστεψαν, Τόν ἐμπιστεύτηκαν καί Τόν ἀκολούθησαν.
Ὅσοι ὅμως Τόν ἀκολούθησαν, Τόν ἀκολούθησαν ἁπλά καί μόνο γιατί Τόν ἀγάπησαν καί Τόν ἐμπιστεύτηκαν, καί σίγουρα ὄχι γιά κάποιους ἄλλους συμφεροντολογικούς λόγους, γιατί ἀπό ἕναν πάμφτωχο καί ἄδοξο ἄνθρωπο τί ὄφελος θά μποροῦσε νά ἔχει κάποιος; Ἄν ὅμως εἶχε ἐμφανιστεῖ πάνω στή γῆ ἔνδοξα καί ὡς Θεός, τότε ὅλοι θά Τόν πίστευαν καί ὅλοι θά Τόν ἀκολουθοῦσαν, ὁ καθένας, φυσικά, γιά τό δικό του λόγο…
Στό ἐρώτημα γιατί ἀναλήφθηκε καί ἔφυγε ἔνδοξα ὡς Θεός, ἡ ἀπάντηση εἶναι τώρα ἁπλή καί κατανοητή: Δέν ὑπῆρχε πλέον κανένας λόγος νά κρύβει ἄλλο τή θεϊκή ἰδιότητά Του. Ὅσοι Τόν ἀγάπησαν καί Τόν πίστεψαν, τό εἶχαν κάνει ἤδη ἄδολα καί ἐλεύθερα.
Ὁ Ἰησοῦς ὡς Θεός ἐνήργησε καί πάλι μέ τόν ἴδιο τρόπο πού εἶχε ἐνεργήσει καί μέσα στόν Παράδεισο. Εἶχε ἀφήσει, ἄν θυμᾶστε, καί τότε τόν ἄνθρωπο ἐλεύθερο ἤ νά Τόν ἀγαπήσει ἤ νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό κοντά Του μέ τή δική του θέληση. Τό ἴδιο ἀκριβῶς συνεχίζει νά κάνει ἀκόμα καί σήμερα, λέγοντας σέ ὅλους μας: «Ὅποιος θέλει, ἄς Μέ ἀκολουθήσει».
ὉΧριστός εἶπε ἀκόμα στούς μαθητές Του ὅτι εἶναι μακάριοι πού Τόν γνώρισαν, ἀλλά τούς τόνισε ὅτι ἀσυγκρίτως μακαριότεροι θά εἶναι ὅλοι ὅσοι δέν Τόν γνώρισαν κατά τήν ἐπίγεια ζωή Του, ἀλλά θά Τόν πιστέψουν καί θά Τόν ἀγαπήσουν στό μέλλον…
Γιά ὅλους ἐμᾶς, πού σήμερα γνωρίζουμε ὅτι ὁ Χριστός δέν ἦταν ἕνας ἁπλός ἤ μεγάλος διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητας, ἀλλά εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Δημιουργός μας Θεός, τίθεται τώρα τό μεγάλο ἐρώτημα: Ἀκολουθοῦμε, ἀγαποῦμε καί πιστεύουμε στό Χριστό, ἐπειδή ἁπλά καί μόνο Τόν ἀγαπήσαμε ἄδολα, ὅπως Τόν ἀγάπησαν καί οἱ μαθητές Του, ἤ τό κάνουμε, ἐπειδή ξέρουμε ὅτι εἶναι Θεός καί ἄρα, ἄν εἴμαστε κοντά Του, θά πᾶμε μιά μέρα στή Βασιλεία Του; Ἄν πράττουμε τό δεύτερο, τότε εἶναι σάν νά εἴμαστε “φίλοι” μέ ἕναν πλούσιο ἤ μέ κάποιον βασιλιά, ὄχι ἐπειδή τόν ἀγαποῦμε, ἀλλά ἐπειδή ἀποσκοποῦμε σ’ αὐτό πού κρύβεται πίσω ἀπό αὐτόν: Ἀπό τόν πλούσιο προσβλέπουμε στούς θησαυρούς του καί ἀπό τό βασιλιά προσδοκοῦμε μιά καλή θέση στό βασίλειό του, ἔστω καί θυρωροί στήν πόρτα τοῦ παλατιοῦ του!
Ἐσύ, πού διαβάζεις τό βιβλίο αὐτό, ἔχεις ἀναρωτηθεῖ ποτέ γιατί καί γιά ποιό λόγο ἀκολουθεῖς καί πιστεύεις στό Χριστό; Ἔχεις ἀπαντήσει εἰλικρινά στόν ἑαυτό σου; Ἀγάπησε τό Χριστό χωρίς δόλο καί ἀνταλλάγματα! Ἀγάπησέ Τον ἁπλά, ὅπως ἀγαπᾶς τόν πατέρα σου, τή μητέρα σου, τά ἀδέλφια σου, τούς φίλους σου! Ἀγάπησέ Τον ὡς Πατέρα σου, ὡς Ἀδελφό σου, ὡς Φίλο σου… Ἀγάπησε τό Χριστό περισσότερο ἀπό ὅλους… Κι ἡ ἀγάπη σου μόνο τότε θά εἶναι εἰλικρινής καί ἄδολη, ἄν θά δεχόσουν ἀκόμα καί νά μήν πᾶς στόν Παράδεισο, ἀλλά νά πᾶς ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, ἀρκεῖ νά εἶσαι μαζί μ’ Αὐτόν πού ἀγάπησες: Τόν Ἰησοῦ…
