Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου στό Παλαιό Φάληρο σήμερα, Σάββατο 27 Ἰανουαρίου, ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης κ. Συμεών χειροτόνησε εἰς Πρεσβύτερον τόν Ἱεροδιάκονο τοῦ Ναοῦ π. Ραφαήλ Μέρο.
Στή χειροτονία τοῦ π. Ραφαήλ προσῆλθαν πλῆθος ἐνοριτῶν ἀλλά καί πολλοί κληρικοί μέ τούς ὁποίους ὁ νέος Πρεσβύτερος συνδέεται ἐν Χριστῷ, καθώς καί πολλοί πνευματικοί ἀδελφοί καί φίλοι του.
Ὁ π. Ραφαήλ εἶναι ἀπόφοιτος Τ.Ε.Ι. καί τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν ἐνῶ φοιτᾶ καί στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Ἀκολουθεῖ ἡ προσφώνηση τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου .
«Ἀγαπητέ Διάκονε π. Ραφαήλ,
Κατ᾽ ἀγαθήν συγκυρίαν ἡ σημερινή εἰς πρεσβύτερον χειροτονία σου συνέπεσε μέ τή μνήμη μιᾶς περίλαμπρης και ἁγίας ἱερατικῆς μορφῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Συγκεκριμένα μέ τήν ἀνακομιδή καί τή μεταφορά τῶν ἱερῶν λειψάνων του ἀπό τά Κόμανα τοῦ Πόντου, ὅπου εἶχε ἐνταφιασθεῖ λόγω τῆς ἐξορίας του, στή Βασιλεύουσα πόλη τό 438.
Μεταξύ τῶν ἱερῶν συγγραμμάτων του καί τῶν ἀθάνατων ὁμιλιῶν του ἐξέχουσα θέση κατέχουν καί οἱ ἕξι λόγοι του περί Ἱερωσύνης. Κανόνας ἱερωσύνης ὁ ἴδιος, ὑπόδειγμα ἱερατικοῦ ἤθους, μᾶς περιγράφει στούς λόγους του αὐτούς τό ὕψος τοῦ ἱερατικοῦ χαρίσματος, τά ἀπαραίτητα προσόντα κάθε ἱερωμένου, τήν εὐθύνη πού συνεπάγεται τό ἱερό λειτούργημα καί τά βαριά καθήκοντα πού ἐπωμίζεται αὐτός πού ἀναδέχεται τό χάρισμα τοῦ Θεοῦ.
Ἐπίτρεψέ μου, λοιπόν, τήν ἱερή αὐτή ὥρα κατά τήν ὁποία μέλλει νά ἀναδειχθεῖς πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας νά σοῦ ἐπισημάνω τά ἀκόλουθα.
* * *
1. Στολίδι καί θεμελιῶδες γνώρισμα τοῦ ἱερέως εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, πού ἐνοικεῖ στήν καρδιά του, καί τό δέος καί ἡ εὐλάβεια πού ἀκτινοβολεῖ ἡ ζωή καί ἡ συμπεριφορά του. Ἀθεόφοβος καί ἀσεβής ἱερωμένος, χωρίς εὐλάβεια, χωρίς συναίσθηση, χωρίς ἐπίγνωση τοῦ τί εἶναι καί τοῦ τί ἐπιτελεῖ, εἶναι ἀπαράδεκτος. Κολάζεται ὁ ἴδιος, σκανδαλίζει τούς πιστούς καί γκρεμίζει ἀντί νά οἰκοδομήσει καί νά ὠφελήσει τούς ἄλλους.
2. Μαζί μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, τόν καλό κληρικό θά ἔδει νά κοσμεῖ καί ἡ ἀφοσίωση στήν ἱερατική του ἀποστολή καί ὁ ζῆλος στήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων του.
Δέν εἴμαστε, παιδί μου, δημόσιοι ὑπάλληλοι ἀλλά ἐκκλησιαστικοί λειτουργοί. Ἡ διαφορά εἶναι τεράστια. Καί ἡ σημερινή ὑπαλληλοποίηση πολλῶν κληρικῶν στήν νοοτροπία καί στή συμπεριφορά ὑποβαθμίζει ὅλο καί περισσότερο τήν ποιότητα τῆς ἱερατικῆς μας διακονίας.
3. Ἡ ἐποικοδομητική παρουσία καί ἡ ἀπήχηση τοῦ λόγου ἑνός κληρικοῦ εἶναι συνάρτηση τῆς προσωπικῆς του πνευματικῆς ζωῆς. Τῆς ἐπιμέλειας καί τῆς προσοχῆς πού δείχνει στόν ἑαυτό του καί στή ζωή του.
Μόνο αὐτός πού ζεῖ ἐν Χριστῷ, πού ἀγωνίζεται στόν στίβο τοῦ χριστιανικοῦ ἀγώνα, μπορεῖ νά ὁμιλεῖ καί ὁ λόγος του νά ἐμπνέει τούς χριστιανούς πού καλεῖται νά διαποιμάνει. Ἀλλοιώτικα, θά μοιάζει μέ κύμβαλο ἀλαλάζον καί θά διατρέχει τόν κίνδυνο νά χάσει καί ὁ ἴδιος τή σωτηρία του.
Τό ὑπογραμμίζει ὁ ἑορταζόμενος μεγάλος Πατήρ: «Οὐκ οἶμαι εἶναι πολλούς ἐν τοῖς ἱερεῦσι τούς σωζομένους, ἀλλά πολλῷ πλείους τούς ἀπολλυμένους· τό δέ αἴτιον, ὅτι μεγάλως τό πρᾶγμα δεῖται ψυχῆς».
Δηλαδή : «Δέν νομίζω, ὅτι εἶναι πολλοί ἀπό τούς ἱερεῖς πού σώζονται. Πολύ περισσότεροι εἶναι αὐτοί πού χάνονται. Η αἰτία, ὅτι τό ἱερατικό λειτούργημα ἀπαιτεῖ γενναία ψυχή».
* * *
Ἀγαπητέ μου διάκονε π. Ραφαήλ,
Ἀπό τά βάθη τῆς ἐπισκοπικῆς μου καρδιᾶς εὔχομια
● Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καί τό δέος πού σέ συνέχουν σήμερα νά μή σ᾽ ἐγκαταλείψουν ποτέ. Γι᾽ αὐτό ὅμως θά πρέπει νά ἀγωνίζεσαι καθημερινά.
● Ὁ ζῆλος καί τό πνεῦμα τῆς αὐταπάρνησης νά σέ συνοδεύουν σέ ὅλη τήν ἱερατική σου ζωή.
● Καί ἡ προσοχή καί ἡ ἐπιμέλεια στήν προσωπική σου πνευματική ζωή ὡς ἀγάμου κληρικοῦ νά σέ ἀξιώνουν ἀφενός ἀκατακρίτως νά προσεγγίζεις τό ἱερό Θυσιαστήριο καί ἀφετέρου νά σέ διαφυλάσσουν ἀπό τίς πολλές παγίδες τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν».
εκ της Ι.Μ.
