του Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Κωνσταντίνου Διδάκτωρος Θεολογίας
Είναι πλέον ιστορικό γεγονός: Η Ελλάδα κατά τον πόλεμο του 1940 κατείχε ένα μυστικόν όπλο. Το όπλο αυτό, ήταν ισχυρότερο από τις ξιφολόγχες και τα τάνκς του αντιπάλου εχθρού, χάρισε την νίκη εις την Ελλάδα. Την νίκη η όποια εγράφη στην ιστορία ως ένα θαύμα της χριστιανικής μας πίστεως. Διότι το μυστικόν όπλο της Ελλάδος του 1940 δεν ήταν άλλο παρά η θερμουργός πίστης στον παντοκράτορα και δικαιοκρίτην Θεό και στην ακαταγώνιστο προστασία και καθοδήγηση της Υπερμάχου Στρατηγού, της Παναγίας.
Οι ηγέτες του ελληνικού έθνους βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση. Από το ένα μέρος έβλεπαν τον καταπληκτικό εξοπλισμό και την ασύγκριτο αριθμητική υπεροχή του εχθρού και από το άλλο γνώριζαν καλώς την ανεπάρκεια του έμψυχου και αψύχου υλικού της Ελ¬λάδος για την αντιμετώπισή του. Και όμως είπαν το «ΟΧΙ»! Γιατί; Πού βασίσθηκαν και έκαμαν την τολμηρότατη αυτήν πράξη; Εις το μυστικόν όπλο της πίστεως. Η πίστης εις τον δίκαιο Θεό, τους ενέπνευσε και τους οδήγησε εις την ηρωική απόφαση του αγώνος. Μιμηθήκαν με τον τρόπον αυτόν το παράδειγμα της ηρωικής πίστεως του βασιλέως Δαβίδ, πού βεβαίωνε: «Ου σώζεται βασιλεύς διά πολλήν δύναμιν, και γίγας ου σωθήσεται εν πλήθει ισχύος αυτού… ιδού οι οφθαλμοί Κυρίου επ’ τους φοβούμενους αυτόν… ότι βοηθός και υπερασπιστής ημών έστιν» (Ψα. λβ΄16, 18, 20).
Εις παρόμοια θέση ευρέθη και ο στρατός μας εις το μέτωπο. Με πτωχές δυνάμεις και ελάχιστα μέσα είχαν να αντιμετωπίσουν εκεί δύο φοβερούς εχθρούς: το κρύο και τα χιόνια, τον βαρύ εκείνον χειμώνα του 1940-41, και ένα ισχυρό εισβολέα. Και πολέμησαν «με το χαμόγελο στα χείλη». Και ενοίκησαν. Πώς; Τι ήταν εκείνο, το όποιον τους χαλύβδωνε και τους μετέβαλλε εις ακατανίκητους μαχητές; Η μόνη εξήγησης είναι ότι διέθεταν το μυστικόν όπλον της πίστεως. Οι χιονισμένες κορυφές της Βορείου Ηπείρου αντηχούσαν από την ψαλμική επωδό: «Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα» (Ψα. ιθ΄8).
Το ίδιον ίσχυε και για τα μετόπισθεν. Για τους γέροντες, τις γυναίκες και τα παιδιά. Πού βρήκε ο λαός μας τόσον ενθουσιασμό, τόσην καρτερία; Η συναίσθηση της αδικίας, που εγίνετο στη χώρα μας, και η θερμή αγάπη προς την πατρίδα τον ένωσε εις ένα σώμα και εις μιαν καρδία παλλόμενη από εθνική συγκίνηση. Και εκ παραλλήλου η ζωντανή πίστης του λαού μας δημιούργησε μιαν υπέροχο θρησκευτική έξαρση. Ολόκληρος η χώρα είχε μεταβληθεί εις ένα στρατόπεδο προσευχής. Ηγέτες, στρατός και λαός, η Ελλάς ολόκληρος ζούσε μέσα εις την ατμόσφαιρα της πίστεως. Και γι’ αυτό νίκησε. Έτσι έγινε το θαύμα του 1940.
Εβδομήντα έξη χρόνια πέρασαν από τότε. Χάρις εις το αίμα των αγωνιστών του 1940-41 και των ηρωικών συνεχιστών του τιμημένου παραδείγματός των και τους ηρωικούς αγώνες, η χώρα μας σήμερα είναι ελεύθερη. Σήμερα βεβαία δεν έχομε πόλεμο. Ζούμε εις περίοδο ειρηνική. Έχομε όμως νέα προβλήματα να αντιμετωπίσουμε. Και για τον ειρηνικόν αυτόν αγώνα το 1940 έχει κάτι σπουδαίο να μας προσφέρει. Θα μας προσφέρει και πάλι το μυστικόν όπλο του: Την πίστη μας στο ζώντα και αληθινό Θεό και στις αιώνιες αλήθειες του Ευαγγελίου του Χρίστου.
Πολλά από τα σημερινά προβλήματα προβάλλονται δύσκολα και άλυτα. Κι αυτό, γιατί ως βάσις και κριτήριο για την επίλυσή των επιδεικνύεται μόνον ο υλικός, ο οικονομικός παράγων. Ο,τι λαμβάνεται συνήθως ύπ’ όψην είναι οι στατιστικοί, οι ψυχροί αριθμοί, τα τεχνικά μέσα, η παραγωγή. Το μήνυμα όμως του 1940 έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η δύναμις της Ελλάδος δεν ευρίσκεται τόσον εις τα υλικά μέσα, όσον εις το ΠΝΕΥΜΑ και την Π Ι Σ Τ Ι Ν της. Εις αυτό άλλωστε οφείλει την επιβίωση του το έθνος μας μέχρι και σήμερα. Πολύ ορθά τονίστηκε ότι, «αν ή Ελλάς εις τον υλικό τομέα είναι υπανάπτυκτος, εις τον πνευματικό τομέα είναι υπερανάπτυκτος». Αυτήν την πνευματική υπεροχή και το πνευματικό δυναμικό της Ελλάδος ουδέποτε πρέπει να λησμονούμε εμείς οι νεότεροι και ιδιαιτέρως όσοι ασχολούνται αρμοδίως και υπευθύνως με το θέμα της επιβιώσεως και ευημερίας της Πατρίδος μας. Το πνευματικό αυτό δυναμικό του έθνους, η πνευματική και χριστιανική του κληρονομιά, αποτελεί το πανίσχυρο θεμέλιό του. Και αν πνεύσουν και πάλι άνεμοι εθνικών δοκιμασιών, το έθνος εφ’ όσον θα στηρίζεται στο πανίσχυρο αυτό θεμέλιο, θα αντέξει και πάλι θα νικήσει. Το θαύμα του 1940 θα επαναληφθεί. Στην περίπτωση αυτή θα ισχύσει ο λόγος του Κυρίου: «Κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέπεσον τη οικία εκείνη και ουκ έπεσε· τεθεμελίωτο γάρ επί την πέτραν», (Μθ. ζ΄, 25).
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
