Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή γίνεται λόγος για δύο γενεές, εκείνη που προσδοκά και που μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε ως ευλογημένη και την “πονηρά και άπιστο” όπως ονόμασε ο Κύριος εκείνους που ακολουθούσαν μεν τον Αληθινό Θεό αλλά τον πίστευαν και τον λάτρευαν όχι με τον σωστό τρόπο και σύμφωνα με το θέλημά Του.
Η ευγενής προσδοκία.
Μπορούμε να θυμηθούμε πρώτα το Πρωτευαγγέλιο με το οποίο οι πρωτόπλαστοι άκουσαν το πρώτο ευχάριστο μήνυμα για τη σωτηρία του ανθρώπου από τη φθορά και το θάνατο, μετά από την πτώση τους. Προανήγγειλε δηλαδή την έλευση του Σωτήρα και Λυτρωτή μας Χριστού από την εποχή εκείνη. Αυτό το μήνυμα λοιπόν δεν ήταν δυνατό να μείνει κρυφό αλλά εξαπλώθηκε στα πέρατα της οικουμένης. Είναι αυτό το μήνυμα που μετάγγισε στις καρδιές των ανθρώπων την πιο ελπιδοφόρα προσδοκία. Όλοι οι άνθρωποι και όλοι οι λαοί ανέμεναν από τότε την έλευση του Σωτήρα και Λυτρωτή τους. Η προσδοκία αυτή έγινε ακόμα πιο φλογερή όταν αργότερα οι Προφήτες είχαν θείαν πληροφόρηση και προσδιόριζαν τον Μεσσίαν ως απόγονο των Ιουδαίων και των Πατριαρχών. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλοι οι Προφήτες αλλά κυρίως ο Ησαϊας περιέγραψαν με τόση λεπτομέρεια το πρόσωπο και το έργο του Χριστού που βλέποντας κανείς αυτές τις πληροφορίες αποκομίζει την εντύπωση ότι έζησαν μετά τον Χριστό. Έτσι λοιπόν με την τροφοδοσία αυτή δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε η γενεά των ανθρώπων εκείνων που προσδοκούσε τον ερχομό του Λυτρωτή και Σωτήρα Χριστού.
Η άλλη γενεά.
Όπως ο ίδιος ο Κύριος απεκάλυψε, υπήρξε και η γενεά που χαρακτηρίστηκε “πονηρά και άπιστη”. Αυτή ακριβώς η γενιά αφορούσε τους ανθρώπους εκείνους που τους διέκρινε ο εγωϊσμός και σε καμια περίπτωση δεν άφηναν ανοικτή την καρδιά τους για να δεχθεί το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα για τη σωτηρία τους. Είχαν συγκεκριμένα “αμετανόητον καρδίαν”. Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν σε κάθε εποχή. Είναι γι αυτούς που ο Χριστός έκανε λόγο για “γενεά πονηρά, άπιστη, μοιχαλίδα και διεστραμμένη”. Τόσο αποπροσανατολισμένοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι από την αγάπη του Χριστού ώστε “ελάτρευαν την κτίση αντί τον Κτίσαντα”.
Η αναζήτηση του Κυρίου μας
Ευλογημένη πραγματικά είναι όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι αγωνίζονται στην αγάπη του Κυρίου μας και επιζητούν να ευαρεστούν τον Θεό τηρώντας το θέλημά Του. “Γενεά ζητούντων τον Κύριο” ονόμασε αυτούς ο ιερός ψαλμωδός. Είναι εκείνοι οι οποίοι φροντίζουν να έχουν καθαρή την καρδιά τους για να κατοικεί πάντοτε σ΄ αυτήν ο Κύριος. Σ΄ αυτή την ευλογημένη προοπτική βλέπουν όλους τους συνανθρώπους τους σαν αδελφούς τους επειδή στο πρόσωπό τους αναγνωρίζουν την εικόνα του Θεού. Σε καμια περίπτωση δεν αφήνουν να δηλητηριάζει τον εσωτερικό τους κόσμο η δολιότητα, η υπερηφάνεια και η υποκρισία. Αφήνουν τον εαυτό τους διάφανο στην αγάπη του Κυρίου κατά τρόπο που να προσελκύουν το έλεος και την ευλογία Του. Πραγματικά, αγαπητοί αδελφοί, θα πρέπει να φροντίζουμε με μεγάλη επιμέλεια να αφήνουμε τον εαυτό μας στην ευλογημένη αυτή γενιά που ζητά τον Κύριο κατά τρόπο που το μεγάλο γεγονός της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου μας που θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες να αποτελεί αφορμή για αναγέννηση και ανακαίνιση μας. Σε καμια περίπτωση και πρέπει να το προσέξουμε αυτό δεν θα πρέπει να αφήσουμε τον εαυτό μας να ανήκει στη γενεά εκείνη που χαρακτηρίζεται ως άπιστη. Γιατί τότε η ζωή μας θα παραμένει χωρίς νόημα και περιεχόμενο. Ας φροντίσουμε λοιπόν να δώσουμε κατάλυμα και στη δική μας καρδιά για να ενοικήσει σ΄ αυτήν το Θείο Βρέφος της Βηθλεέμ. Μόνο τότε μπορούμε να νοιώσουμε το Χριστό μέσα μας να καθοδηγεί τα βήματά μας και τον εαυτό μας να αναπαύεται στη δική του Αγάπη.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
