Πολυαρχιερατικός Εσπερινός στην Αγία Φωτεινή Νέας Σμύρνης

Μέσα στή χαρμόσυνη πασχάλια περίοδο ἑορτάζεται κι ἐφέτος μέ κάθε ἐκκλησιαστική λαμπρότητα ἡ μεγάλη ἐτήσια πανήγυρη τῆς ἁγίας καί ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος καί Ἰσαποστόλου Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος, πολιούχου καί προστάτιδος τῆς πόλεως τῆς Νέας Σμύρνης καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς.

Προσκεκλημένοι Ἱεράρχες στήν ἐφετινή πανήγυρη εἶναι ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος καί ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος.

Τό Σάββατο, 5 Μαΐου, παραμονή τῆς Ἑορτῆς. καί ὥρα 7.00 μ.μ. ἐψάλη ὁ Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς, κατά τόν ὁποῖο χοροστάτησε ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος.

Πρός τό τέλος τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ, πρίν τό «Νῦν ἀπολύεις…», καί μετά τήν προσφώνηση τοῦ Σεβασμ. Ποιμενάρχου κ. Συμεών, ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος, ἀφοῦ εὐχαρίστησε τόν Σεβ. Ποιμενάρχη γιά τά καλά του λόγια καί ἰδιαίτερα γιά τήν πρόσκλησή του, ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο.

Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμ. Μητρ. Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος ἀναφέρθηκε στή σημερινή ἑορτή ὡς μιά συνάντηση. Συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτιδα. Εἶπε χαρακτηριστικά: Πῶς νά πλησιάσει κανείς αὐτή τή συνάντηση; Πῶς νά μή θαυμάσει τό ἐνδιαφέρον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τό τραυματισμένο πλάσμα του; Αὐτά κι ἄλλα πολλά ἐρωτήματα προκύπτουν ἀπό τήν ὑπέροχη εὐαγγελική περικοπή, πού διασώζει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης.

Ἡ Σαμαρείτιδα, λόγῳ τῆς ἄστατης ζωῆς της, ἀποφεύγει τίς πρωινές ἤ ἀπογευματινές ὧρες γιά νά πάρει νερό μαζί μέ τίς ἄλλες γυναῖκες, ὥστε νά ἀποφύγει τούς ὑπαινιγμούς καί τά σχόλια τῶν ἀνθρώπων. Πηγαίνει τό μεσημέρι γιά νά πάρει νερό, γιά νά εἶναι μόνη της. Τότε τήν συναντᾶ ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν βλέπει ὅπως βλέπουν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ Χριστός θέλει νά τήν προσελκύσει, νά τήν ἀπομακρύνει ἀπό τά δίχτυα τοῦ διαβόλου. Ὁ Χριστός βλέπει πολύ μακριά, βλέπει τή μελλοντική Ἰσαπόστολο, τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Φωτεινή.

Ἡ Σαμαρείτιδα εἶναι κατά βάση ἕνα πολύ ἐγωκεντρικό ἄτομο. Στήν πραγματικότητα κάθε ἐγωκεντρικό ἄτομο εἶναι πνευματικά νεκρό. Μέ δεξιοτεχνία ὁ Χριστός ἀρχίζει ἕναν διάλογο μαζί της. Δέν τήν ἐπικρίνει. Τῆς ζητάει «δός μοι πιεῖν» (Ἰωάν. 4,7). Τῆς ζητάει νά συντρίψει τόν ἐγωκεντρισμό της καί νά βγεῖ ἀπό τόν ἑαυτό της. Ὄχι νά βλέπει τόν ἄνθρωπο ὡς ἀντικείμενο ἐκμετάλλευσης. Θέλει ὁ Χριστός νά τῆς δείξει ὅτι -παρά τήν κατάντια της- ἔχει ἀνεκτίμητη ἀξία ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐπιπλέον αἱρετική, ἀφοῦ ἦταν Σαμαρείτιδα.

Ὡστόσο, ὅπως τόνισε ὁ Σεβασμ. Μητρ. Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος, ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ αἴρει τίς ἀνθρώπινες διαφορές. Ὑπερβαίνει τό πρόβλημα. Ἀποκαλύπτει τά κρύφια τῆς καρδιᾶς καί τῆς ζωῆς της. Δέν τήν κατακρίνει, δέν τήν κακομεταχειρίζεται. Κάθε κακομεταχείριση ὁποιουδήποτε ἀνθρώπου εἶναι γιά τόν Χριστό ἀπαράδεκτη.

Ὅλα τά μεγάλα θέματα συζητοῦνται τότε παρά τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ (Ἰωάν. 4,6). Πρώτη φορά ὁ Χριστός ἀποκαλύπτεται ὡς ὁ Μεσσίας. Στό τέλος τῆς συζήτησης ἡ μεταφόρφωση ἔχει συντελεστεῖ. Τρέχει ἡ Σαμαρείτιδα νά μοιραστεῖ τό βίωμά της. Γίνεται Ἰσαπόστολος. Κατά τήν παράδοση ἀκόμη μαρτυρᾶ γιά τόν Χριστό. Δίνει τή ζωή της γιά τόν Χριστό.

Μέσα στήν Ἐκκλησία ὁ ἄνθρωπος πεθαίνει καί ξαναγεννιέται, ὅπως γίνεται μέ τό βάπτισμα. Ὅταν ἀπαμακρυνθοῦμε, ἔρχεται ἡ ὥρα πού ὁ Χριστός μᾶς ξαναπλησιάζει. Μᾶς περιμένει σε κάποια στροφή. Κι ἀκούγεται ἡ φωνή του: «Δός μοι πιεῖν». Ὅπως ἐπάνω στόν σταυρό, εἶπε τό «διψῶ» (Ἰωάν. 19,18). Διψᾶ ὁ Χριστός τή δική μας σωτηρία.

Καί κατέληξε ὁ Σεβασμ. Μητρ. Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος: Ὅσοι ἀνταποκριθοῦμε σέ αὐτό τό κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ, θά ἀκούσουμε καί τά λόγια του: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. 25,34). Εἰσέλθετε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί πατρός μου.