Πανηγύρισε τό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου στόν Μητροπολιτικό Ναό Ναυπάκτου

Τήν Κυριακή 12 Ἰουλίου, ἑορτή τοῦ ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, πανηγύρισε τό ὁμώνυμο Παρεκκλήσιο τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ναυπάκτου.

Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου στόν Ἑσπερινό χοροστάτησε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, πλαισιωμένος ἀπό τόν Πρωτοσύγκελλο, Ἱερεῖς τῆς πόλεως, τούς Ἐφημερίους τοῦ Ναοῦ καί τόν Διάκονο π. Παΐσιο, ἔψαλαν οἱ Ἱεροψάλτες τοῦ Ναοῦ καί συμμετεῖχαν πολλοί πιστοί πού πλήρωσαν τόν χῶρο τοῦ Παρεκκλησίου, μέ ὅλα τά ἰσχύοντα μέτρα.

Τελέσθηκε ἀρτοκλασία, ἀφοῦ ὑπάρχουν καί λαϊκά μέλη τῆς Ἐκκλησίας πού λαμβάνουν τό ὄνομα τοῦ νεοφανοῦς ἁγίους.

Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε καί στόν ἅγιο Σωφρόνιο τόν Ἀθωνίτη πού ἑόρτασε στίς 11 Ἰουλίου, καί τόν ἅγιο Παΐσιο. Εἶπε ὅτι καί οἱ δύο ἅγιοι γνώρισαν τόν Θεό καί ἦταν θαυματουργοί, ἀλλά δέν ἔδιναν τόσο μεγάλη σημασία στά θαύματα, ὅσο στόν θεολογικό λόγο, πού κάνει θαύματα ἀναγεννώντας τούς ἀνθρώπους καί θεραπεύοντας ψυχολογικές καί ψυχικές ἀσθένειες. Διηγήθηκε δέ ἐνδιαφέροντα περιστατικά, καί μάλιστα ἄγνωστα, ἀπό τόν βίο τους, πού ἐπαληθεύουν τά λεγόμενα.

Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι εἶναι μεγάλη εὐλογία πού ἡ Ἐκκλησία μας ἀναδεικνύει ἁγίους στίς ἡμέρες αὐτές τῆς γενικῆς ἀποστασίας καί τῶν πολλῶν προβλημάτων τοῦ λαοῦ. Εἶπε ὅτι αὐτό εἶναι τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀναδεικνύη ἁγίους. Ἐπήνεσε γιά τόν λόγο αὐτό καί τήν Μητέρα Ἐκκλησία, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, πού τούς κατέταξαν στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε νά στηρίζεται ὁ λαός καί νά ἀναγγενᾶται ἡ ἐλπίδα. Εὐχῆς ἔργον, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, θά ἦταν σέ κάθε πόλη νά ἀναδειχθοῦν νεοφανεῖς ἅγιοι, γιά νά στηριχθῆ ὁ λαός.

*

Τό βράδυ τοῦ Σαββάτου, ὥρα 10.00-12.30 τελέσθηκε Ὄρθρος καί νυχτερινή θεία Λειτουργία –ἡ πρώτη νυχτερινή θεία Λειτουργία γιά τόν ἅγιο Παΐσιο στό Παρεκκλήσι του αὐτό– ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη Ἱσπανίας καί Πορτογαλίας κ. Πολύκαρπο, συμπαραστατούμενο ἀπό τόν Πρωτοσύγκελλο π. Καλλίνικο καί τόν διάκονο π. Ἀντώνιο.

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Πολύκαρπος στό τέλος τῆς ἀγρυπνίας δόξασε τόν Θεό γιά τήν εὐλογία τῆς νυχτερινῆς θείας Λειτουργίας καί γιά τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Παϊσίου, ὁ ὁποῖος συνδέεται ἰδιαίτερα μέ τήν Ναύπακτο, ὅπως εἶπε, μέ τό ὅτι ὑπηρέτησε μέρος τῆς στρατιωτικῆς του θητείας στήν Ναυπακτία καί μέ τό ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος συνδεόταν μαζί του καί ἔκανε τήν πρόταση ἁγιοκατάταξης. Ὅπως ἐπίσης τόνισε, ἀποτελεῖ μεγάλη εὐλογία καί παρηγοριά γιά τόν λαό ἡ ἀνάδειξη Ἁγίων στούς «ἀποκαλυπτικούς» καιρούς πού ζοῦμε. Τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας «παράγει» ἁγίους εἶναι δεῖγμα ὅτι εἶναι ζωντανή καί ἐπιτελεῖ τό ἁγιαστικό της ἔργο.

*

Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τελέσθηκε ἀρχιερατική θεία Λειτουργία ἀπό τόν Σεβασμιώτατο κ. Ἱερόθεο. στόν κεντρικό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, λόγῳ ἐφαρμογῆς τῶν ὑγειονομικῶν μέτρων.

Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε τό διορατικό χάρισμα τοῦ ἁγίου Παϊσίου, πού ἀποτελεῖ καί ἰδιαίτερη χαρακτηριστική του προσωνυμία. Εἶπε ὅτι ἡ διορατικότητά του συνδεόταν μέ τήν ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ, ὅπως παρουσίασε ὁ ἴδιος μέ τό βιβλίο του «ἅγιος Παΐσιος ἁγιορείτης, ἕνας ἐμπειρικός θεολόγος». Καί αὐτό τό χάρισμα ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ὅλης ἀσκητικῆς παραδόσεως τῆς Καππαδοκίας καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους τῆς ὁποίας ἦταν φορέας ὡς καλός μαθητής τόσο τοῦ Γέροντός του ἁγίου Ἀρσενίου Καππαδόκου ὅσο καί τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων. Εἶναι μιά ἀσκητική παράδοση πού περιλαμβάνει τήν κάθαρση καί τόν ἁγιασμό.

Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι ἡ διορατικότητα τοῦ ἁγίου Παϊσίου συνίστατο στό ὅτι ἔβλεπε τήν ψυχή τῶν ἀνθρώπων μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τούς θεράπευε μέ τόν προφητικό του λόγο. Δέν ἔχει σχέση μέ τίς διάφορες προφητεῖες καί προφητολογίες γιά ἐθνικά καί στρατιωτικά γεγονότα, πού δυστυχῶς κυκλοφοροῦν ἀπό διαφόρους σήμερα, ἀλλά μέ τό πῶς θά ἀντιμετωπίσουμε τόν μεγαλύτερο ἐχθρός μας, πού εἶναι ὁ διάβολος, καί πῶς θά βροῦμε τόν δρόμο μας γιά νά συναντήσουμε τόν Θεό.

Τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε τήν λύπη του γιά τήν ἀπόφαση τῆς μετατροπῆς τῆς Ἁγια-Σοφιᾶς σέ τζαμί. Εἶπε ὅτι ἡ Ἁγια-Σοφιά δέν εἶναι οὔτε μουσεῖο οὔτε τζαμί, ἀλλά ἀποτελεῖ σύμβολο γιά τούς Χριστιανούς Ὀρθοδόξους, ἀφοῦ ὁ πρῶτος μικρότερος Ναός εἶχε κτισθῆ ἀπό τόν Μεγάλο Κωνσταντῖνο ὡς ἐπιβεβαίωση τῆς ἀποφάσεως τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου γιά τήν θεότητα τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ Σοφία τοῦ Πατρός. Καί ὁ κάθε Χριστιανός ἀγωνίζεται γιά νά εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό καί τό πιό λυπηρό εἶναι ὅτι οἱ Χριστιανοί καί οἱ ἄνθρωποι γενικότερα, ἀντί νά κάνουμε τό σῶμα μας Ναό τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε ἰσλαμοποιηθεῖ μέ τά σαρκικά κυρίως πάθη τοῦ μίσους καί τῆς σαρκολατρείας ἤ ἔχουμε μιά μουσειοποιημένη πίστη.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε καί πάλι τήν χαρά του γιά τήν ἀνάδειξη τῶν νέων Ἁγίων, εὐχήθηκε σέ ὅλο τό ἐκκλησίασμα καί ἔδωσε τίς εὐχές του καί στόν Διάκονο Παΐσιο πού φέρει τό ὄνομα τοῦ νεοφανοῦς Ἁγίου.

 Δεῖτε Φωτογραφίες ΕΔΩ