Οι «υπουργοί» του σχεδίου της Θείας Οικονομίας Του Θεού!

Tου π. Αντώνιου Χρήστου

Είναι γεγονός αδελφοί μου, ότι πάντοτε σε μία Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή, την επόμενη ημέρα, η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει και προβάλλει τα πρόσωπα εκείνα, που βοήθησαν ή συνέβαλαν με κάποιο τρόπο την κυρίως εορτή την οποία εορτάζουμε. Θα δώσουμε τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα: α) 25 Δεκεμβρίου εορτάζουμε τη γέννηση του Χριστού μας. Την επόμενη ημέρα εορτάζουμε το πρόσωπο της Παναγία μας, για ευνόητους λόγους. β) Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, 25 Μαρτίου, την επόμενη ημέρα εορτάζουμε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και γ) Στη βάπτιση του Κυρίου μας, 6 Ιανουαρίου, πάντοτε στις 7 Ιανουαρίου εορτάζει τη σύναξη του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή κτλ.

Η Εκκλησία για τα πρόσωπα αυτά, λέει ότι υπούργησαν το σχέδιο της θείας οικονομίας Του Θεού. Στις μέρες μας, βέβαια, όταν κάποιος ομιλεί για υπουργό, το μυαλό του πάει αμέσως ότι μιλάμε για κάποιο μέλος της κυβέρνησης, που έχει την ευθύνη ενός υπουργείου. Συνήθως, λοιπόν, για τον πολύ κόσμο ο όρος έχει αποκτήσει περιεχόμενο και έννοια αρνητική, λόγω της συνήθης κατάχρησης εξουσίας που συνήθως συμβαίνει και ακόμη χειρότερα, είναι συνδεδεμένη η λέξη και τα πρόσωπα που την υπηρετούν, συνήθως με σκάνδαλα και διαπλοκή.

Εκκλησιαστικά όμως, η έννοια «υπουργός» έχει την αρχική της αρχαία ελληνική έννοια και ετυμολογία. Οτι δηλαδή υπουργός σημαίνει υποεργός, δηλαδή, σύνθετη λέξη που παράγεται από τουπό + το έργον. Επομένως, τα πρόσωπα αυτά που προβάλλονται και τιμούνται, είτε η Παναγία, είτε ο Πρόδρομος, είτε Αγγελοι, είτε Αγιοι, έγιναν δοχεία της θείας χάριτος Του Θεού και βοήθησαν και υπούργησαν το θέλημα Του Θεού, τόσο στο συγκεκριμένο γεγονός, όσο και κάθε φορά που κάνουμε μνήμη του γεγονότος, στο εδώ και τώρα, στο σήμερα προς τη Βασιλεία των Ουρανών.

Σε αυτό το πλαίσιο, στην περίοδο του Πεντηκοσταρίου, έχουμε την εορτή της Αναστάσεως, την επόμενη Κυριακή που ασχοληθήκαμε εκτενέστερα στο προηγούμενο άρθρο μας, είναι του Αντίπασχα, έχουμε την επιβεβαίωση του γεγονότος της Αναστάσεως του Κυρίου μας, με την προβολή της σωτήριας ομολογίας του Αποστόλου Θωμά: «O Κύριός μου και ο Θεός μου». Την επόμενη Κυριακή, 14 μέρες μετά το Πάσχα, είναι αυτή των Μυροφόρων. Η Εκκλησία μας αυτή την ημέρα τιμάει την μνήμη: «Των Αγίων Μυροφόρων Γυναικών, έτι δε Ιωσηφ του εξ Αριμαθαίας και του Νυκτερινού μαθητού Νικοδημου». Τα πρόσωπα, δηλαδή, εκείνα που συνέβαλαν στα της ταφής του Κυρίου μας και φυσικά είναι και μάρτυρες της Αναστάσεώς Του.

Με τον όρο «Μυροφόρες», είναι εκείνες οι γυναίκες, οι οποίες παρακολούθησαν τη διδασκαλία και τη δημόσια δράση του Ιησού Χριστού με χαρακτηριστική αφοσίωση, επιμελήθηκαν και άλειψαν με αρώματα το σώμα του Ιησού κατά την ταφή του και αξιώθηκαν να πληροφορηθούν πρώτες από τον άγγελο την Ανάστασή Του. Γι’ αυτό, προς τιμήν τους, η ημέρα αυτή ονομάζεται Κυριακή των Μυροφόρων. Μεταξύ των Μυροφόρων αναφέρονται στα Ευαγγέλια (Ματθ. κη’,1 κ.εξ., Μαρκ. ιστ,1 κ.εξ., Λουκ. κδ,1 κ.εξ., Ιω. κ,1 κ.εξ.): α) η Μαρία η Μαγδαληνή, β) η Μαρία του Κλωπά, μητέρα του απόστολου Ιακώβου του μικρού, γ) η Σαλώμη, σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα των αποστόλων Ιακώβου και Ιωάννου, δ) η Ιωάννα του Χουζά, επιτρόπου του βασιλιά Ηρώδη. Πολλοί ερευνητές, με τον όρο του Ευαγγελιστού Ιωάννου «Αλλη Μαρία» θεωρούν ότι εννοούσε ε) οπωσδήποτε το ίδιο το πρόσωπο της Θεομήτορος, αλλά και κατά τον Ευαγγελιστή Λουκά, θεωρείται ότι υπήρχαν και άλλες αρκετές Μυροφόρες, που δεν σώζονται τα ονόματά τους.

Τόσο οι Μυροφόρες, όσο και οι δύο βουλευτές Ιωσήφ και Νικόδημος, φάνηκαν ανδρείοι και έμειναν πιστοί στον Κύριο και βγήκαν μπροστά στα δύσκολα, όταν ακόμη από τη χωρία των δώδεκα στενών αποστόλων, ο ένας τον πρόδωσε (Ιούδας Ισκαριώτης), ο ένας τον αρνήθηκε (Απόστολος Πέτρος), ο ένας δυσπίστησε και ζήτησε περισσότερες βεβαιώσεις για την Ανάστασή Του (Θωμάς, ο λεγόμενος δίδυμος) και οι περισσότεροι, εκτός από τον Ιωάννη, διασκορπίστηκαν και κρύφτηκαν «δια τον φόβο των Ιουδαίων». Αυτά όμως τα πρόσωπα παρέμειναν κοντά στον Χριστό, διακόνησαν στα της ταφής και γλίτωσαν τον Κύριο από το να του συντρίψουν το σώμα όπως των δύο Ληστών και γι αυτό ο Κύριος τους κάνει πρώτους μάρτυρες της Αναστάσεως.

Σε όλα αυτά που κάνουν ο Κύριος και η Αγία μας Εκκλησία, φυσικά δεν είναι τυχαία και δεν άμοιρα σκοπού. Θέλουν να μιμηθούμε αυτά τα πρόσωπα και εμείς στη ζωή μας και να γίνουμε Μυροφόρες και Μαθητές, διατρανώνοντας με την εμπειρία μας της Αναστάσεως Του Κυρίου και υλοποιώντας το σχέδιο της Θείας Οικονομίας Του, στη δική μας εποχή και ζωή. Μπορούμε και εμείς να είμαστε πιστοί, εώς το τέλος της ζωής μας, παρ’ όλες τις αδυναμίες, τις αμαρτίες και τα πάθη μας, γιατί σημασία έχει να γινόμαστε καλά δοχεία της χάριτος Του Θεού και όχι ότι είμαστε αλάνθαστοι ή αψεγάδιαστοι με τα δικά μας κατορθώματα. Αυτός είναι ο Αγιος, ο Τέλειος, ο Αναμάρτητος και αγιάζουν όσοι τον μιμούμαστε και διακονούμε μέσα από τη δική μας ατέλεια, τελειοποιούμαστε χάρις τη δική του συγκατάθεση.

Ας μοιάσουμε και ας έχουμε τις πρεσβείες των Αγίων Μυροφόρων και των δύο κρυφών μαθητών του Κυρίου μας. Αμήν!