«Ο Θεός δεν είναι κάπου πάνω από εμάς. Ο Θεός δεν είναι αλλού. Ο Θεός είναι μαζί μας».

Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι, Ευλαβέστατοι Πρεσβύτεροι και Διάκονοι,
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές,
Πλήρωμα της Αγίας μας Εκκλησίας,

Ας αναλογιστούμε για λίγο το πόση άπειρη θεία καλοσύνη περικλείεται στο μυστήριο της γεννήσεως του Μεσσία, το οποίο αναγγέλθηκε από τους προφήτες! Ένα μυστήριο που ούτε ο ουρανός ούτε η γη κατάφεραν να συλλάβουν ούτε η ανθρώπινη νοημοσύνη κατόρθωσε να προσπελάσει, ένα μυστήριο, ωστόσο, που μπορούμε να υποδεχθούμε με πίστη στις καρδιές μας. «Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν», γράφει ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, «ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ» (Ιω. 1, 12-13).

Ο Θεός μάς δωρίζει έναν σωτήρα στο πρόσωπο του Ιησού, που γεννήθηκε σήμερα στη Βηθλεέμ, από την Παναγία. Δεν πρόκειται για άλλη μία γέννηση ενός απλού ανθρώπου πάνω σε αυτή τη γη! Αλλά για τη γέννηση του Θεού στον άνθρωπο. Στην πραγματικότητα, ο Κύριος που μας γέννησε είναι ο ίδιος ο Θεός που ενανθρώπησε. Ο Θεός έγινε σάρκα και η σάρκα ξανάνοιξε για τους ανθρώπους τον δρόμο της θέωσης, όπου η θέρμη της θείας φύσης, όπως μέσω του προσώπου του Ιησού Χριστού, εναγκαλίζεται ατόφια την ανθρώπινη φύση μας.

«Και όταν ο Θεός γεννιέται στον άνθρωπο, γεννιέται προκειμένου η ανθρωπότητα να γεννηθεί στον Θεό. Όταν ο Θεός γεννιέται στον άνθρωπο, γεννιέται προκειμένου ο τελευταίος να κληθεί να γίνει με τη σειρά του ένα ον φωτός και αγάπης, το οποίο θα περιβάλλεται από φως και αγάπη… άφατη!».

Η ενσάρκωση του Θεού είναι μία «περιπέτεια», αυτή της τόσο άπλετης αγάπης του Θεού προς το πλάσμα Του, η οποία φθάνει στα άκρα, φθάνει μέχρι και τον θάνατο, γι’ αυτόν και για όλους τους άλλους, της οποίας κέντρο είναι το μαρτύριο και ο σταυρός, και, τέλος, η εξάπαντος επίτευξη της νίκης έναντι του θανάτου. Μία αγάπη που, υπό το πρίσμα της αιώνιας ζωής, υπερβαίνει σαφώς και με τρόπο αποφασιστικό τον κύκλο των φιλικών επαφών, της οικογένειας και των οικείων εν γένει, με σκοπό να στραφεί προς τον εχθρό, τον αλλότριο (τον ξένο) και προς όλους εκείνους, που δεν μας παρέχουν κανενός είδους εξασφάλιση.

Εάν είχαμε τη δύναμη να ατενίσουμε με διορατικότητα και βεβαιότητα το θείο βρέφος, που κείτεται στη φάτνη περιτριγυρισμένο από τη μητέρα του, τη Μαρία, που το έφερε στον κόσμο, τον Ιωσήφ, που δεν έπαψε να τους επιβλέπει και να τους προστατεύει, με τους βοσκούς που δεν φιλοσοφούν, αλλά σπεύδουν προς το σπήλαιο με άφατη χαρά, ναι, «εάν μπορούσαμε να δούμε και να τιμήσουμε αυτή την ημέρα ως μια εορτή του μέλλοντος, ως μία έκρηξη στο διάβα της αιωνιότητας, κατόπιν θα κατανοήσουμε ότι αυτή η μέρα δεν μοιάζει με καμμία άλλη, η εορτή των ορθάνοιχτων θυρών, της τείνουσας χειρός, της αγκάλης που ανοίγεται προς τους άλλους, προς εκείνον που δεν έχει φωνή, είναι κενός συναισθημάτων, έχει κλειστεί στον εαυτό του, επικεντρώνεται μόνο σε αυτόν και αποφάσισε να εμμείνει σε αυτή τη θέση σε σημείο παραλογισμού».

Είναι ευρέως γνωστό ότι σήμερα η ανθρωπότητα γνωρίζει σοβαρές απειλές και μαστίζεται από τρομερά άγχη. Εκατομμύρια άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, πεθαίνουν από την πείνα, χάνονται από άθλιες συνθήκες, λόγω του πολέμου, εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες για μία αβέβαιη εξορία, βλέπουν τους κόπους μιας ζωής να αφανίζονται από φυσικές καταστροφές, ταλαιπωρούνται από την ανεργία. Για την αντιμετώπιση όλων αυτών των δεινών, για τη μεταμόρφωσή τους, κατά τους λόγους του Πατριάρχη Αθηναγόρα, «σε κυοφορούσα κατάσταση», είναι απαραίτητο οι άνδρες και οι γυναίκες που υπηρετούν επάξια τη ζωή, την κοινωνία, την δικαιοσύνη, να μην αποξενώνονται από την αγάπη. Άνδρες και γυναίκες που δεν αφήνονται έρμαια στην εγκατάλειψη και την απόγνωση, αλλά ενθαρρύνουν και εμπιστεύονται τους άλλους.

Παρότι η έλευση του φωτός της Γεννήσεως μοιάζει να είναι σήμερα πολύ εύθραυστη και παρά το γεγονός ότι ανάμεσά μας υπάρχουν ασφαλώς άνθρωποι που αγωνίζονται να πιστέψουν σε αυτό, αυτό το φως δεν δύναται σε καμμία περίπτωση να σβήσει, δεδομένου ότι αυτός που το διαφυλάσσει και το προσφέρει άοκνα στην καρδιά του κάθε ανθρώπου είναι ο ίδιος ο Θεός. Η εποχή μας, παρά τα φαινόμενα και σε πείσμα ακόμα και των πιο απαισιόδοξων αποδεικτικών στοιχείων, δεν έχει άλλη επιλογή από του να ανοίξει νέες διόδους, μέσα από τις οποίες κανείς δεν είναι δυνατόν να μένει πλέον μόνος του, επικεντρωμένος στον εαυτό του, και δεν θα υφίστανται χώρες, ήπειροι και υπερδυνάμεις.

Και εφόσον αυτή η εορτή είναι η εορτή του βρέφους Ιησού, μπορούμε και εμείς να ανοίξουμε, έστω και ακροθιγώς, μία θύρα. Την θύρα αυτού του απίστευτου μυστηρίου που μόνο μία βεβαία ελπίδα με παιδική αφέλεια μπορεί να μας κάνει να ομολογήσουμε ατάραχοι: «Ο Θεός δεν είναι κάπου πάνω από εμάς. Ο Θεός δεν είναι αλλού. Ο Θεός είναι μαζί μας». Εμμανουήλ είναι το όνομά του!

Αγαπημένοι μου αδελφοί,

Όπως πολύ ευθύβολα το έθεσε ένας μεγάλος Γάλλος ιεροκήρυκας: «Ας καλωσορίσουμε την επίσκεψη του Θεού ανάμεσά μας. Ήρθε για εμάς. Υποδεχθείτε το μήνυμα του Θεού, ο οποίος ήρθε στη γη, προκειμένου να ανοίξει την πόρτα της αληθούς ζωής. Είναι για μάς. Ας παραδώσουμε τον εαυτό μας στον Θεό. Δεν θα το μετανιώσουμε!».

Με όλη την πατρική μου ευλογία, εύχομαι ο Χριστός ο Θεός ημών, ο οποίος γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία και κείτεται σε μία φάτνη στη Βηθλεέμ, να μας χαρίζει δύναμη να βαδίζουμε σταθερά στα βήματά Του περισσότερο από ποτέ. Αυτός που είναι η χαρά, το φως, η ειρήνη και το μέλλον του κόσμου. Αμήν!

Ταλλίνη, την 25η Δεκεμβρίου 2016,
εορτή της του Χριστού Γεννήσεως.

+ Στέφανος, Μητροπολίτης Ταλλίνης και πάσης Εσθονίας,
Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου.