Ο άγιος Χαραλάμπης ας γίνει πρότυπο λαμπρό για όλους μας

«Κακοπάθησον ουν ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού». Αυτά τα λόγια παραγγέλει ο απόστολος Παύλος στην ποιμαντική επιστολή του προς τον πρεσβύτερο της Εφέσου και απόστολο Τιμόθεο. «Να κακοπαθήσει ως καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού». Η κακοπάθεια, βέβαια, και ο βίος των διωγμών και των θλίψεων, η επιλογή της θυσίας, η ίδια η έννοια του στρατιώτη, είναι για μας τους λογικούς ανθρώπους, ταυτόσημη μιας νεαρής ηλικίας, όπου ο άνθρωπος βρίσκεται στην ακμή της δύναμης του και στην ισχύ του ζήλου του, για ιεραποστολή και αυτοθυσία. Και όμως, η πραγματικότητα των συναξαρίων μας διαψεύδει. Είναι και τα γερατειά μάρτυρες ομολογίας στα πρόσωπα πολλών αγίων και μάλιστα του γηραιού ιερομάρτυρα Χαραλάμπους , πόυ μαρτύρησε για τον Χριστό σε ηλικία 113 ετών!

Στον συναξαριστή της Εκκλησίας , διαβάζουμε: » Ο άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίιου Σεβήρου. Όταν το 198 ο Σεβήρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανός συνέλαβε τον άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. O άγιος όχι μόνο δεν αρνήθηκε την πίστη του, αλλά αντίθετα ειρωνευόταν τον έπαρχο λέγοντάς του ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται ν` αρνηθεί τον αρχηγό της πίστης του. O Λουκιανός εξοργίστηκε και παίρνοντας ο ίδιος σιδερένια νύχια, προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του αγίου και ως εκ θαύματος, τα χέρια του κόπηκαν και έμειναν κρεμασμένα πάνω στο σώμα του αγίου, ο οποίος ωστόσο παρακάλεσε το Θεό να αποκαταστήσει την αρτιμέλεια του έπαρχου. Τότε αρκετοί δήμιοι βλέποντας το θαύμα πίστεψαν στον αληθινό Θεό. Φοβισμένος τότε ο έπαρχος του χάρισε την ελευθερία. Όμως αργότερα ο ίδιος ο Σεβήρος, μη δυνάμενος να αντεπεξέλθει στο θάρρος και την παρρησία του αγίου, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν σε ηλικία 113 ετών».

Λοιπόν , μας φαίνεται ίσως παράδοξο και θαυμαστό ένας γηραιός ιερέας, λίγο πριν την δύση της ζωής του, όχι μόνο να μην εκλιπαρεί για την ησυχία του, όχι μόνο να μην θέτει ως πρόφαση τα γεράματα του και την επιθυμία για «ασκητική απομόνωση και τέλη ειρηνικά», να παρουσιάζεται με θάρρος μπροστά στους ισχυρούς του κόσμου, να ομολογεί τον Χριστό σαν δεκαοχτάχρονο παλληκαράκι και να υποβάλλεται στα πιο φρικτά μαρτύρια. Όμως η αγιότητα και η αγάπη για τον Χριστό , πού βρίσκεται σε ψυχές εκλεκτές και εξασκημένες της νήψεως και της θεϊκής αγάπης είναι σαν το παλιό κρασί, όσο ωριμάζουν τόσο πιο πολύτιμες και μεστές γίνονται.

Χωρίς να έχω την διάθεση να ηθικολογήσω άγονα, αλλά και με συστολή ώς νέος στην ηλικία ενώπιον γερόντων, σας καλώ αγαπητοί αδελφοί , να δούμε καθαρά δύο αντικειμενικές αλήθειες:

– Αυτός ο κόσμος της ανηθικότητας και της εκμετάλλευσης του ανθρώπου, του στείρου συντηρητισμού και της εξουθένωσης του ανθρώπου, του ψευδωνύμου προοδευτισμού και των πολλών και τραυματικών αδιεξόδων, είναι ένας κόσμος που δημιούργησαν οι τέως νέοι και πού τον συντηρούν οι νυν γέροντες. Παραδίδουμε και συντηρούμε έναν άσπλαχνο κόσμο για τις νεότερες γενιές, γεμάτο απελπισία και ζοφώδεις προοπτικές , μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε συμφέροντα υλικά και πνεύμα αυταρχικότητας. Όμως η ευθύνη των γηραιοτέρων και δη των κρατούντων γηραιοτέρων είναι μεγάλη. Αληθινά, σκεφτόμαστε να παραδώσουμε έναν διεστραμμένο και σάπιο κόσμο στα παιδιά μας, τα οποία «φιλοδοξούμε» να τα κάνουμε «κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν μας» δούλους στην ανομία και την απελπισία;

-Όπως η αγιότητα μεστώνει και αυξάνεται στις εκλεκτές ψυχές με την πάροδο του χρόνου, έτσι και η λαγνεία και η απληστία της αμαρτίας. Άλλοι άνθρωποι ωριμάζοντας εν τω γήρατι γίνονται σοφότεροι και τιμιώτεροι ως χρυσίον, ενώ οι περισσότεροι καταντούν πιο αχόρταγοι και περισσότερο λάγνοι, σε όλες τις μορφές και τα είδη της λαγνείας και της απληστίας. Το μεγάλο στοίχημα είναι να μείνει κάποιος εν τη καρδία, αεί και πάντα νέος. Αγνός,αγωνιστικός να παλευεί ως εσχάτων με τους δαίμονες της ψυχής του και τους πειρασμούς της ζωής του. Ας σκεφτούμε πόσο σεβαστοί και αγαπητοί μας είναι οι σοφοί και κόσμιοι και νουνεχείς γέροντες και πόσο θλιβεροί και γελοίοι γίνονται εκείνοι που παλιμπαιδίζουν ή τρέφουν μίση και πάθη και μάλιστα τα εκφράζουν δημόσια με αστοχίες και παραλυσίες και ασωτείες.

Ο άγιος Χαραλάμπης, ο γέρων τη ηλικία και σοφός τη πίστει, αλλά αεί νέος και θάλλων τη καρδία, ας γίνει πρότυπο λαμπρό όχι μόνο για τους γέροντες αλλά για όλους μας. Το έχουμε ανάγκη. ΑΜΗΝ