Μονή Παναγίας Κατσιμικάδας: Το καταφύγιο των κλεφτών

Το μοναστήρι της Παναγιάς Κατσιμικάδας ανήκει στο χωριό Μουριατάδα του Δήμου Τριφυλίας, χτισμένο στο βουνό Αιγάλεω ή Ψυχρό σε υψόμετρο 650μ. και έχει θέα το Ιόνιο πέλαγος.

Πότε χτίστηκε το Μοναστήρι της Κατσιμικάδας δεν είναι γνωστό. Υπήρχε, ωστόσο, την περίοδο της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας και πολλές φορές χρησίμευε ως καταφύγιο των κλεφτών.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα,  ενώ φέρεται να καταστράφηκε για πρώτη φορά το 1230.

Ο  Ιμπραήμ έκαψε το Μοναστήρι στα τέλη Μαΐου του 1825 και κατέστρεψε την όποια κτηματική περιουσία είχε, καίγοντας ελιές και κόβοντας δέντρα».

Μονή κοιμήσεως Θεοτόκου Νήσου Πρώτης: Η εικόνα που βρέθηκε στα βράχια

Βρίσκεται στην Πρώτη, τη νησίδα του Ιονίου Πελάγους που είναι στα ανοιχτά της κωμόπολης των Γαργαλιάνων και έχει έκταση 3 τ.χλμ.

Η νήσος Πρώτη μνημονεύεται από τον Θουκυδίδη, γιατί εκεί «ερήμου ούσης», το 424 π.Χ. στάθμευσε προσωρινά, λόγω τρικυμίας, ο αθηναϊκός στόλος (αθηναϊκή μοίρα) του Δημοσθένη, επανακάμπτοντας από τη Ζάκυνθο και συνεχίζοντας προς την Πύλο, όπου πλησίον αυτής, στη νήσο Σφακτηρία, πολιόρκησε τους συγκεντρωμένους εκεί Σπαρτιάτες (Θουκυδίδη Δ’ 13). Αναφορές για αυτήν υπάρχουν και από τον Στράβωνα και άλλους αρχαίους συγγραφείς.

Το όνομά του το πήρε από την ομώνυμη εικόνα του 1832, που βρέθηκε στα βράχια του νησιού το 1984, στο σημείο που σήμερα υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι. Η δίκλιτη εκκλησία του μοναστηριού είναι αφιερωμένη στην ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Στεφάνου και στην απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Το μοναστήρι εορτάζει στις 23 Αυγούστου και στις 24 Σεπτεμβρίου με πλήθος επισκεπτών να έρχονται για να τιμήσουν την ημέρα που βρέθηκε η εικόνα.

Τις ημέρες αυτές οι πιστοί μπορούν να επισκεφτούν τη νήσο Πρώτη με καΐκια που δρομολογούνται από τη Μαραθόπολη και συνήθως στη μεταφορά αυτή συμμετέχουν και τα πλοιάρια που τον υπόλοιπο καιρό εξυπηρετούν τη μεταφορά επισκεπτών από το λιμάνι της Πύλου στη νήσο Σφακτηρία.

Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Σεπετού: Κτισμένη στην επιφάνεια του κατακόρυφου βράχου

Λίγο χαμηλότερα από την ακρόπολη της αρχαίας Αλίφειρας, κτισμένη μέσα στον απόκρημνο βράχο επάνω από τον ποταμό Τρίτωνα, προβάλλει η εντυπωσιακή ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που είναι γνωστή ως Μονή Σεπετού.

Για την προέλευση της ονομασίας της έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις, όπως ότι προέρχεται από τη λέξη σεπτός, δηλαδή σεβαστός, ή από τη σλαβική λέξη sopot, που σημαίνει καταρράκτης ή από τη φράση «σε πετώ», που συνδέεται με τοπικό θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο μία μητέρα πέταξε το παιδί της από τον βράχο χωρίς αυτό να σκοτωθεί.

Η ίδρυσή της τοποθετείται στην περίοδο 1150-1200, δηλαδή στα χρόνια της πατριαρχίας του Ιωάννη Ι’ Καματηρού. Σύμφωνα με τις γραπτές πηγές και τις προφορικές παραδόσεις, η παρουσία της ήταν σημαντική κατά τους χρόνους του Βυζαντίου, της Φραγκοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Λέγεται ότι στους χώρους της λειτουργούσε κρυφό σχολειό, ενώ από εδώ πέρασαν αρκετοί οπλαρχηγοί της ελληνικής επανάστασης, δίνοντας τον όρκο τους και οργανώνοντας τη δράση τους.

Το 1915, την ημέρα του εορτασμού της, η μονή υπέστη καταστροφή από πυρκαγιά, που αποτέφρωσε το καθολικό και αρκετά σημαντικά κειμήλια. Ανακαινίσθηκε σύντομα και στην ανακαίνιση αυτή οφείλεται η μορφή που έχει σήμερα.

Το συγκρότημα είναι κυριολεκτικά κτισμένο στην επιφάνεια του κατακόρυφου βράχου και υψώνεται σε πέντε επίπεδα, που περιλαμβάνουν κελιά και βοηθητικούς χώρους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο εντυπωσιακός πύργος της μονής, που έχει ανακαινισθεί και στεγάζει τον ξενώνα. Στο εσωτερικό του ευρύχωρου ναού ιδιαίτερη θέση κατέχει η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Σεπετιώτισσας, που θεωρείται έργο του ευαγγελιστή Λουκά, ενώ αξιόλογες εικόνες κοσμούν και το επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο.Η μονή είναι γυναικεία και πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου.

Εφημερίδα «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»