Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«…Διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν…» (Μάρκου 16,1)
Οἱ ἅγιες Μυροφόρες γυναῖκες, ποὺ ἑορτάζομε σήμερα, Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί, ἔχουν δικαίως τό προβάδισμα τῆς πρωτοβουλίας ἐν σχέσει μὲ τοὺς ἄνδρες. Ἐνῶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἦσαν κλεισμένοι στὸ ὑπερῶον τῶν Ἱεροσολύμων «διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων» ἐκεῖνες, πλέον ἄφοβες, πῆραν τὴν τολμηρή πρωτοβουλία νὰ ἐπιτελέσουν τὸ τελευταῖο χρέος τῆς ἀγάπης των ἀπέναντι στὸ Διδάσκαλό των, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Ἐκεῖνοι ἀδράνησαν, καίτοι ἄνδρες. Ἐκεῖνες δραστηριοποιήθηκαν, καίτοι γυναῖκες. Ἡ κινητήριά των δύναμη σ’ αὐτήν τή γενναία ἀπόφαση των, ἦτο τὸ δυνατὸ αἴσθημα τῆς ἀγάπης, ποὺ κυριαρχοῦσε στὴν εὐαίσθητη ψυχὴ των. «Περιπαθὲς πως τὸ γυναικεῖον γένος, καὶ πρὸς οἶκτον ἐπιρρεπέστερον», κατὰ την ψυχολογική παρατήρηση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Μὲ τὴν ἐνέργειά των αὐτή, ἡ ὁποία τὶς ἐχάρισε δόξα καὶ τιμὴ αἰώνια, ἐπιβεβαίωσαν μέ τόν καλύτερο τρόπο ὅ,τι θὰ ἔγραφε λίγο ἀργότερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. «Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α΄ Ιωάν. 4,18). Ἡ τέλεια, ἡ ἀπόλυτη ἀγάπη, δέν γνωρίζει κανένα φόβο!
Ὥστε, λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὶς ἅγιες Μυροφόρες, ποὺ ἑορτάζομε κατὰ τὴν σημερινὴ Κυριακή, ἡ πρωτοβουλία ὁρισμένων σπουδαίων πράξεων καί ἀξιόλογων ἐνεργειῶν δὲν ἀνήκει ἀποκλειστικὰ στοὺς ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ στὶς γυναῖκες. Ἐννοοῦμε ὄχι σὲ θέματα, ὅσον ἀφορᾶ τὴν οἰκογένεια, διοικητικὰ ἤ οἰκονομικὰ ἤ πολιτικά. Ἀλλὰ σὲ θέματα θρησκευτικῆς καὶ ἠθικῆς φύσεως. Ἐδῶ «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ. Πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλάτ. 3,28). Στά θέματα αὐτά δέν ἰσχύει ἡ γνωστή διάκριση τῶν δύο φύλων, τοῦ ἰσχυροτέρου καί τοῦ ἀσθενεστέρου. Ἐδῶ ὅλοι, ἄνδρες, γυναῖκες, εἴμαστε ἕνα! Ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ καί Θεῷ ἡμῶν!
Βεβαίως, σύμφωνα μὲ τὴν θεόπνευστη Ἀποστολικὴ διδαχή, «ὁ ἀνήρ ἐστι ἡ κεφαλὴ τῆς γυναικός» (Ἐφεσ. 5,23) καὶ ἄρα τῆς οἰκογενείας. Καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα, κατὰ τὴν ἀρχαιοτάτη θεϊκὴ ἐντολή, ἡ γυναίκα ὀφείλει ὑποταγὴ καὶ ὑπακοὴ καθώς καὶ ὅλη ἡ οἰκογένεια. Ὅταν ὅμως ἀδυνατεῖ, ὅπως ὀφείλει, ὁ ἄνδρας νὰ πρωτοστατήση σὲ θέματα ἠθικὰ καὶ θρησκευτικὰ μέσα στὴν οἰκογένεια, τότε στήν περίπτωση αὐτή, ἡ γυναίκα λόγω τῆς ὑπακοῆς θὰ πρέπη νά δέση τὰ χέρια καὶ ἡ οἰκογένεια νὰ χωλαίνη στὸ σπουδαῖο αὐτὸ κεφάλαιο;
Μὲ δυὸ λόγια, Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, τὸ παράδειγμα τῶν Μυροφόρων γυναικῶν, ὑψώνει μπροστὰ στὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας τὸ πελώριο αὐτὸ ἐρώτημα: Ἡ χριστιανὴ σύζυγος πρέπει νὰ παίρνη τέτοιες πρωτοβουλίες σὲ θέματα θρησκείας ἤ ἠθικῆς, ἀντίθετα μὲ τὴν βούληση, τό θέλημα τοῦ συζύγου της; Ὀφείλει δηλαδὴ χριστιανὴ αὐτὴ καὶ εὐσεβής γυναίκα νὰ ὑπακούη κατὰ πάντα στὸν ἄπιστο καὶ ἀνήθικο ἄνδρα;
Φαινομενικὴ καὶ πλαστή εἶναι ἐν προκειμένῳ ἡ ἀντινομία αὐτή. Διότι ἐδῶ προβάλλει φάρος φωτεινός τὸ γενναῖο φρόνημα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ὅταν πρωτοσυνάντησαν τὸ πρόβλημα αὐτὸ στήν ἱεραποστολική τους δράση, καθὼς πιέζονταν κάποτε νὰ ὑπακούσουν στὴν ἀντιχριστιανικὴ Πολιτεία. Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ ἀξιοπρόσεκτο φρόνημά των; «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5,29). Δηλαδή, ὅταν ἔχομε νὰ διαλέξωμε ἀνάμεσα στὴν ὑπακοὴ σὲ ἀνθρώπους καὶ στὴν ὑπακοὴ στὸ Θεό, πρέπει, ἐπιβάλλεται, νὰ διαλέγωμε ἀναντίρρητα τὴ δεύτερη ὑπακοή. Τὴν ὑπακοὴ στὸ Θεό.
Ὅταν, λοιπόν, κάποτε σὲ μερικὲς ἀκραῖες περιπτώσεις, ὅταν ἡ καλὴ χριστιανὴ σύζυγος ἀντιμετωπίζει στὴν οἰκογένειά της ἕναν σύζυγο, ποὺ θέλει νὰ ἐπιβάλη στὰ παιδιὰ των τὴν ἰδικὴ του ἄθεη καὶ ἀντιχριστιανικὴ ἰδεολογία, τότε πρέπει νὰ μιμηθῆ τὶς ὁμόφυλές της Ἅγιες Μυροφόρες. Μὲ πίστη στὸ Θεὸ ἀκράδαντη, μὲ ἀγάπη καὶ διάκριση, θὰ πάρη τὴν γενναία καὶ σωτήρια πρωτοβουλία νὰ διδάξη τὰ παιδιὰ της Θεὸ καὶ πίστη καὶ ἠθική. Θὰ εἶναι ὀλέθριο σφάλμα στὸ ὄνομα τῆς ὀφειλόμενης ὑπακοῆς στὸν ἄνδρα νὰ ἀδιαφορήση γιὰ τὸ θέμα τῆς ὀρθῆς διαπαιδαγώγησης τῶν παιδιῶν.
Καὶ ἂν ἡ ἀντίδραση τότε, στήν γενναία της αὐτή πρωτοβουλία εἶναι σφοδρὴ καὶ βίαιη ἐκ μέρους τοῦ ἄνδρα της; Ἄς ἀκούση τότε τὴν φωνὴ τοῦ Ἀποστόλου «Τί γάρ οἶδας, γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις;» (Α΄ Κορ. 7,16) Ποῦ ξέρεις γυναίκα πιστὴ καὶ ἐνάρετη, ἐὰν μὲ τὴν «ἀνυπακοή» σου αὐτὴ τὴν τρισευλογημένη σώσης τὸν ἄνδρα σου. Ἄς μὴ ξεχνοῦμε ὅτι χριστιανὲς γυναῖκες ἀνεδείχθησαν μάρτυρες, ἅγιες, μέσα στὸ σπίτι τους μὲ δήμιο καὶ βασανιστή καὶ διώκτη τὸν ἴδιο τους τὸν σύζυγο. Ὅπως εἶναι ἡ Ἁγία Θωμαῒς, ἡ ἐκ Λέσβου, ποὺ ἑορτάζομε τὴν μνήμη της στὶς 2 Ἰανουαρίου. Ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Θωμαΐς θά σώση θαυματουργικά τόν ἄνδρα της.
Ἑπομένως κάποτε, ὅπως στὴν λαμπρὴ περίπτωση τῶν Μυροφόρων γυναικῶν, ἡ τιμὴ τῆς πρωτοβουλίας τῶν θεάρεστων ἔργων ἄς ἀνήκει στήν γυναίκα. Ἀμὴν!
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
