Βρισκόμαστε ήδη στο μέσο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και η Αγία μας εκκλησία προβάλλει ενώπιων μας το πανσεβάσμιο ξύλο του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Γιατί άραγε η εκκλησία μας να υψώνει και σήμερα στο μέσο του ναού τον Τίμιο Σταυρό και να καλεί τους πιστούς να τον προσκυνήσουν; Πολλοί σοφά οι πατέρες έπραξαν και όρισαν αυτή τη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως ακριβώς στη μέση της μεγάλης τεσσαρακοστής για να μας ενισχύσει και να μας παρηγορήσει η δύναμη του στον πνευματικό αγώνα ο όποιος είναι αρκετά μακρύς.
Ο Σταυρός του Κυρίου είναι ο θρόνος του Θεού επάνω στον όποιο ο Κύριος άπλωσε τα Παναγία χέρια του και από το ύψος του Σταυρού αγκάλιασε το ανθρώπινο γένος για να το οδηγήσει στον ουρανό και στην πρώτη μακαριότητα τον παράδεισο. Ο τίμιος σταυρός είναι το όργανο εναντίον του διαβόλου «Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου, τόν Σταυρόν σου ἠμίν δέδωκας». Ο Τίμιος Σταυρός είναι το σημείο της χάριτος του Θεού. Βλέποντας τον παίρνουμε δύναμη για τον πνευματικό μας αγώνα και επειδή κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή αγωνιζόμαστε πνευματικά η εκκλησία προβάλλει στο μέσο του ναού το Σταυρό του Χριστού. Έτσι αντλούμε δύναμη για να πορευτούμε στη συνεχεία και να φτάσουμε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, να προσκυνήσουμε τα άχραντα και σεπτά πάθη του σωτήρας ημών και να τον δοξάσουμε ανάστατα εκ νεκρών.
Ατενίζοντας το Σταυρό στο κέντρο του ναού ο Κύριος μας απευθύνει έναν λόγο τον οποίο είπε πρώτα στους Αγίους μαθητές του και τον επαναλαμβάνει διαχρονικά και στους ανθρώπους όλων των εποχών «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι». Όποιος θέλει να με ακολουθήσει όποιος θέλει να έρθει, δεν πιέζει κανέναν ο θεός, οποίος εκούσια θέλει μπορεί να έρθει κοντά του. Ενώ θέλουμε να πλησιάσουμε το Σταυρό όχι απλώς για να τον ασπαστούμε, αυτό είναι εύκολο, αλλά για να υποσχεθούμε στον εσταυρωμένο Κύριο ότι θα ακολουθήσουμε μια σταυροαναστάσιμη πορεία ότι θα θυσιαστούμε κι εμείς για τον εαυτό μας και τον κόσμο, έρχεται ο εγωισμός και παρεμβάλετε. Ενώ προσπαθούμε να βιώσουμε την σταυρική εμπειρία και να φτάσουμε στην Ανάσταση παρεμβάλετε ανάμεσα σε εμάς και στον Σταυρό η φωνή του εγωισμού «Φτάνει ο κόσμος είναι για σένα, μην αγωνίζεσαι άλλο, δεν αξίζει τον κόπο». Για αυτό λέει ο Χριστός «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι»
Ο κόσμος πρέπει να είναι νεκρός για εμάς για να βιώσουμε την σταυροαναστάσιμη πορεία. Ένας νέος είχε επισκεφτεί τον άγιο μακάριο και του είπε «πάτερ μου εγώ θέλω να αγιάσω αλλά ο κόσμος δεν με αφήνει». Τότε ο Άγιος πρόσταξε τον νέο να επισκεφτεί τα κοιμητήρια και να αρχίζει να λέει εγκωμιαστικούς λόγους απέναντι στους τάφους των νεκρών «και θα έρθεις να μου πεις τι σου είπαν». Το παΐδι παραξενεύτηκε και είπε «βρε παππούλη μέλανε οι νεκροί;» «πήγαινε και θα σου πουν». Στάθηκε το παΐδι μπροστά στους τάφους και άρχισε να λέει καλά λόγια. Αφού γύρισε πίσω λέει «πάτερ δεν μου απάντησαν τίποτα» «ξέρεις» είπε ο Άγιος «δεν θα τα είπες καλά να ξαναγυρίσεις και να πας τώρα να τους βρίζεις και να τους λες κακά λόγια». Ξεκίνησε στενοχωρημένος ο νέος έκανε όμως υπάκουη και πήγε ξανά στους τάφους και άρχισε να λέει ότι του είπε ο όσιος. Όταν γύρισε και ρωτήθηκε «παΐδι μου τι σου είπαν οι κεκοιμημένοι;» «γέροντα μου είναι δυνατόν να μέλανε οι άνθρωποι μέσα από τους τάφους;» «παΐδι μου γι αυτό σε έστειλα γιατί οι νεκροί δεν μέλανε αν θες να αγιάσεις θα είναι νεκρός ο κόσμος για σένα είτε καλά σου λέει είτε άσχημα εσύ θα έχεις το μυαλό σου στον ουρανό».
Αν θέλουμε να φτάσουμε στην θέα του προσώπου του Θεού δεν φτάνει μόνο να γίνουμε καλοί άνθρωποι αλλά να αγιάσουμε. Αν θέλουμε να αγιάσουμε πρέπει να πεθάνει μέσα μας ο εαυτός μας και ο κόσμος και τότε όχι απλώς θα μπορέσουμε να προσκυνήσουμε και να ασπαστούμε το Σταυρό αλλά να τον κάνουμε και βίωμα ζωής. Αυτός ο Σταυρός είναι που μας γεμίζει με χαρά και ελπίδα καθώς μας προετοιμάζει να υποδεχτούμε σε λίγες μέρες τον βασιλέα Χριστό να προσκυνήσουμε τα Σεπτά Πάθη Του και να φτάσουμε να εορτάσουμε και την ζωηφόρο Αναστάση Του.
της Μαρίας Χατζησταμάτη