Η εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του Αρχιδιακόνου της Ι.Μ. Σερρών

Στο νεωστί εγκαινιασθέντα (06.06.2021) ιερό Ναό Αγ. Σπυρίδωνος Σερρών, ιερούργησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, σήμερα, Δευτέρα της αγίας Πεντηκοστής, 21η Ιουνίου, ημέρα κατά την οποία σύνολος η αγία ορθόδοξος Εκκλησία μας τιμά λειτουργικώς το «πανάγιον καὶ ζωοποιόν καὶ παντοδύναμον Πνεῦμα, τὸν ἕνα τῆς Τριάδος Θεόν, τὸ ὁμότιμον καὶ ὁμοούσιον καὶ ὁμόδοξον τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ», αλλά και η κατά Σέρρας και Νιγρίταν συνεκλεκτή, χαίρει, αγάλλεται και σεμνύνεται εν Κυρίω, καθώς συμπληρώνονται 18 έτη από της Ενθρονίσεως (21.06.2003) του σεπτού Της Ποιμενάρχου κ. Θεολόγου, στον ιστορικό, ένδοξο, αγιοτόκο και ηρωοτόκο Επισκοπικό Της Θρόνο.

Στις ευλογημένες στιγμές της ευχαριστιακής Συνάξεως, στην οποία συμμετείχε συμπροσευχητικώς ο τηρήσας πιστώς τα προβλεπόμενα υγειονομικά μέτρα ευσεβής λαός του Θεού, προσετέθη και η χαρά του πρώτου, έως τούδε καταγραφέντος στην εν χρόνω ιστορική παρουσία του ως είρηται ιερού Ναού, μυστηρίου της εις πρεσβύτερον χειροτονίας του επί πενταετία ιερολογιωτάτου Αρχιδιακόνου, π. Δαυΐδ Σταυρινού, μεταπτυχιακού φοιτητού της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ..

Βαθύτατα συγκινημένος, ο νέος της Εκκλησίας πρεσβύτερος, προ της χειροτονίας του, απηύθυνε λόγους δοξολογίας προς τον άγιο Θεό αλλά και ευχαριστίας προς τον σεπτό Ποιμενάρχη της Εκκλησίας των Σερρών και της Νιγρίτης κ. Θεολόγο, τους συμμετασχόντες στην χαρά του κληρικούς από το κλεινόν Άστυ, τον Βόλο, τον Λαγκαδά και το Σιδηρόκαστρο, τον Ηγούμενο π. Γαβριήλ Παλιούρα, τον πνευματικό του π. Ανδρέα Γκουζούνη και τους λοιπούς αδελφούς της Μονής της μετανοίας του, Αγ. Παρασκευής Σερρών, τους κληρικούς και λαϊκούς συνεργάτες της τοπικής Εκκλησίας, τους κατά σάρκα οικογενείς και κατά πνεύμα εν Χριστώ αδελφούς του και τον πιστό λαό της περιοχής, οι οποίοι συνήργησαν στην κατά Θεόν προκοπή του.

Στην αντιφώνησή του προς το νέο πρεσβύτερο, ο Σεβ. κ. Θεολόγος, απηύθυνε πατρικές νουθεσίες και πνευματικές προτροπές, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Αγαπητό μου παιδί π. Δαυΐδ, ιδού ότι επέστη διά σε η μεγάλη και επιφανής ημέρα του Κυρίου, κατά την οποία βιώνεις εν πληθούση και αγαλλομένη Εκκλησία, το αγιώτατο μυστήριο της εις πρεσβύτερον χειροτονίας σου, την είσοδό σου στον γνόφο της θείας μεγαλειότητος.

Σήμερον, λαμβάνεις επιπλέον χάριν Θεού και δύναμιν ουράνιον ώστε να υπηρετήσεις το μυστήριον της εις Χριστόν πίστεως στις αποσταμένες ψυχές των ανθρώπων. Σήμερον, δέχεσαι την γλωσσοπυρσόμορφο επίπνοια του Παρακλήτου Πνεύματος, που αποδιώκει τον φόβον, κτίζει αποστολικάς καρδίας και μεταμορφώνει τον άνθρωπο. Σήμερον, ο Κύριός μας, σου υποδεικνύει φιλόστοργα τον δρόμο της ιεράς αποστολής σου, που έχει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του έργου των αγίων Αποστόλων. Σήμερον, ο Δεσπότης Χριστός πάρεστι και ερωτά σε τρισσώς περί της σε Αυτόν αγάπης, ως προϋπόθεσιν της διαποιμάνσεως των λογικών Του προβατίων. Σήμερον, η χάρις του Παρακλήτου, τα ελλείποντά σοι αναπληροί και τα ασθενή σου θεραπεύει. Η αγία αποστολή, την οποίαν ελευθέρως αναδέχεσαι και πρόκειται να υπηρετήσεις, βιούται και φανερούται στον κόσμο ως σώζουσα μαρτυρία Ιησού Χριστού, ως διακονία, θυσία, προσφορά, έργον της Εκκλησίας προς χάριν των αδελφών σου, που αποτελούν εικόνα του ιδίου του Θεού μας. Καλείσαι, παιδί μου, να καλλιεργήσεις ακόμη περισσότερον το πνεύμα της θυσιαστικής προσφοράς, ενθυμούμενος ευγνωμόνως τις πλούσιες ευεργεσίες του Θεού στην ζωήν σου, αλλά και την ευεργετική παρουσία ανθρώπων, οι οποίοι στέκονται πλησίον σου, ως φύλακες άγγελοι και σε ενθαρρύνουν, στηρίζουν, εμπλουτίζουν την ψυχή σου με την ομορφιά της προσευχής τους και την δύναμη της αγάπης τους, πολλές δε φορές και με αυτήν την σιωπή τους. Την αγία σιωπή, που κλείνει μέσα της τόση ευλογία και χάριν.

Έως της εσχάτης σου αναπνοής, παιδί μου, να αγαπάς τον Κύριό μας και να υπηρετείς την αγία μας Εκκλησία. Η ιερατική σου πορεία να είναι γεμάτη από φως Χριστού, ακόμη κι αν ανεβαίνεις σε σταυρούς επώδυνους και δοκιμάζεις ως άνθρωπος πόνο και αγωνία. Να αγκαλιάζεις με λατρεία τον Σταυρό του Κυρίου μας, αυτός μόνο μας σώζει και τότε θα έχεις την βεβαιότητα ότι είσαι μ’ Εκείνον. Όσο θα ζεις για τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Χριστόν, τόσο θα απολαμβάνεις τους γλυκασμούς της αγάπης Του και θα πληροφορείς ευόρκως την διακονία σου.

Η ιερωσύνη του Χριστού, που λαμβάνεις ως χάρισμα σήμερον, είναι ότι αγιώτερο και ομορφότερο υπάρχει σ αυτόν τον κόσμο. Αυτή η θεία δωρεά εύχομαι πάντοτε να εμπνέει την ζωή σου, να την μεταμορφώνει, να την αγιάζει.

Διά σε και διά τα υπόλοιπα παιδιά μου, τους κληρικούς της τοπικής μας Εκκλησίας, τους καρπούς των κόπων και των αγωνιών μου, προσεύχομαι νύκτα και ημέρα για την κατά Θεόν προκοπή σας και την ευλογημένη πορεία σας στην Εκκλησία.

Ευχή και προσευχή μου παντοτινή και μοναδική, μιάς και εμνήσθης ευγενώς της σημερινής επετείου της Ενθρονίσεώς μου στην ευλογημένη αυτή Επαρχία της Μακεδονίας μας, είναι να παραμείνω έως της εσχάτης μου αναπνοής διάκονος του Κυρίου μου Ιησού Χριστού και αφοσιωμένος εργάτης της Εκκλησίας Του.

Είσελθε, λοιπόν, παιδί μου, στην χαρά του Κυρίου σου, μη φοβηθείς, μη δειλιάσεις, μη υποστρέψεις εις τα οπίσω, εργάσου με αυταπάρνηση και αγάπη και έσο βέβαιος ότι το έλεός Του θα καταυγάσει την ζωή σου. Δόξασε τον Θεόν, τίμησε την μεγάλη ευθύνη και την κλίση Του. Να είσαι αυθεντικός, ταπεινός, ακέραιος, εργατικός και υπάκουος στην Εκκλησία και τότε Εκείνος θα σου δωρίσει αγιασμόν, ευλογία και πληρότητα χαράς. Να ζήσεις παιδί μου, να διακονήσεις την Εκκλησία μας με αποστολικό φρόνημα και ένθεο ζήλο και να αγιάσεις. Αμήν!».

Ο Σεβ. κ. Θεολόγος, προ της απολύσεως της θ. ιερουργίας, απένειμε στον π. Δαυΐδ, το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου, επιβραβεύοντας με αυτόν τον τρόπο την φίλεργη, σεμνοπρεπή και αφοσιωμένη διακονία του στην τοπική Εκκλησία και τον Επίσκοπό Της, ευχόμενος πατρικώς κάθε από Θεού ευλογία στην ιερατική ζωή και διακονία του στον αμπελώνα του Κυρίου.