Μερικά εικοσιτετράωρα απομένουν για να εορτάσουμε την μητρόπολη των εορτών, όπως άξια ονομάζει ο Ιερός Χρυσόστομος την εορτή των Χριστουγέννων. Πώς άλλωστε να μην είναι, αφού με τη Γέννηση του Χριστού, βλέπουμε το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας, για το οποίο προφήτευσαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, να εκπληρώνεται!
Αν καθόμασταν αδελφοί μου και μελετούσαμε πόσο ωραία η Γραφή και οι Πατέρες της Εκκλησίας μιλούν για τη Σάρκωση του Λόγου του Θεού, πραγματικά δέος θα μας καταλάμβανε για το πώς ο ίδιος ο Θεός λαμβάνει μορφή δούλου και τίκτεται εκ Παρθένου για να σώσει τον άνθρωπο. Εκεί είναι που φανερώνεται η Αγάπη του Θεού προς την κτίση για την οποία σαρκώνεται, λαμβάνει την ανθρώπινη φύση και τη θεραπεύει δωρίζοντας σε όλους τη δυνατότητα της Σωτηρίας.
Ωστόσο, όλα αυτά κάποιος τα καταλαβαίνει όταν με πίστη και καλή προθυμία αναζητά και μελετά τα δόγματα της Πίστεως. Δυστυχώς όμως πολλοί είναι αυτοί που αλλοιώνουν το νόημα της Μεγάλης αυτής εορτής. Προσωπικά νιώθω προσβολή όταν από πολλούς ακούω να μιλούν για Χριστούγεννα εννοώντας μια κοσμική φιέστα. Στολισμένα δέντρα, λαμπιόνια, κορδέλες κι ένας ροδομάγουλος γεράκος ντυμένος στα κόκκινα, ο οποίος τις τελευταίες δεκαετίες έχει ταυτιστεί με την εορτή των Χριστουγέννων. Μέσα σε όλα αυτά όμως πού χωράει ο Χριστός; Από ότι φαίνεται πουθενά. Δεν έχει θέση ο Χριστός στα γενέθλια του! Σαν να πηγαίνουμε στο σπίτι κάποιου να τον γιορτάσουμε αλλά εκείνον τον διώχνουμε. Παίρνουμε μια Δεσποτική εορτή, την αποξενώνουμε από την ουσία της, κρατάμε μόνο το όνομα και τη «γεμίζουμε» με δικό μας κούφιο νόημα. Και σαν να μη φτάνει αυτό, ο Χριστιανός που προσπαθεί, όσο μπορεί περισσότερο, να ζήσει την πνευματική χαρά των Χριστουγέννων γίνεται κατηγορούμενος απολογίας και περίγελος πολλών επειδή δεν ακολουθεί τα δυτικά εορταστικά πρότυπα.
Κατάντησε έτσι η εορτή των Χριστουγέννων μια περίοδος που άλλους θα τους πιάσουν τα ψυχολογικά τους και άλλους τα μελαγχολικά τους, κατεβάζοντας βροχή τα αντικαταθλιπτικά και τα ψυχοφάρμακα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που θα βάλουν ακόμη και τέλος στη ζωή τους. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν άντεξαν να είναι μέσα τους άδειοι, δεν άντεξαν να μη βρίσκουν το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων – και για αυτό πολλοί θα πουν πως τα μισούν. Αυτή είναι και η σεζόν των ρεβεγιόν και των δεξιώσεων, είναι η περίοδος που η μόνη σκοτούρα αρκετών είναι με τι θα γεμίσουν τη γαλοπούλα και δεν τους ενδιαφέρει με τι θα γεμίσουν την καρδιά τους. Είναι τέλος η περίοδος που οι γείτονες συναγωνίζονται για το ποίος θα φωτίσει με λαμπάκια περισσότερο το σπίτι του και δεν τους νοιάζει που η ψυχή τους παραμένει στα σκοτάδια, αφού δεν αφήσανε τον Ήλιο της Δικαιοσύνης να λάμψει και να την φωτίσει.
Χριστούγεννα, λοιπόν, χωρίς Χριστό. Είναι προς ντροπή μας πραγματικά να ονομάζουμε αυτήν την περίοδο Χριστούγεννα. Ας καταλάβουμε αγαπητοί μου την οντολογική σημασία που έχει η Σάρκωση του Λόγου του Θεού στη σωτηρία μας. Αυτό όμως θα γίνει μόνο όταν κάνουμε αγώνα πνευματικό, όταν νηστεύσουμε εν όψει της Μεγάλης αυτής εορτής και κάνουμε την καρδιά μας φάτνη για το θείον βρέφος. Εύχομαι στις καρδιές όλων να γεννηθεί η χαρά, η Χαρά που μόνο ο Χριστός παρέχει. ΑΜΗΝ!
Σελίμου Β. Παναγιώτου
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
