Τήν Τρίτη, 25 Ἀπριλίου 2023, πραγματοποιήθηκε, στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου, ἡ μηνιαία Σύναξη τῶν Ἱερέων καί Διακόνων, γιά ἐνημέρωση καί συζήτηση σέ ἐκκλησιαστικά καί ποιμαντικά θέματα.
Κατ’ ἀρχήν ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος, μετά τίς ἀναστάσιμες εὐχές του, τόνισε στούς Ἱερεῖς ὅτι τό ἔργο τους, τό ἔργο ὅλων τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας ἔχει σταυροαναστάσιμο χαρακτήρα. Στήν συνέχεια ἀνέλυσε κυρίως τόν ἀναστάσινο ὕμνο, «Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος». Ἐπέμενε κυρίως στίς δύο φράσεις «αἰώνιον ζωήν» «καί μέγα ἔλεος», ἑρμηνεύοντας θεολογικά τό περιεχόμενό τους.
Ἔπειτα ὁ Ἀρχιμ. π. Γαβριήλ Πλάκας, Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Πλατάνου, ἐνημέρωσε τούς Κληρικούς τῆς Μητροπόλεώς μας γιά τήν 32η Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας, ἡ ὁποία εἶχε θέμα: «Αἱρετικές θεωρήσεις, χρήσεις καί μεταφράσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς», καί στήν ὁποία συμμετεῖχε ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου.
Ἡ Συνδιάσκεψη αὐτή ὀργανώθηκε μέ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου καί φιλοξενήθηκε στήν Ἱερά Μητρόπολη Ἠλείας, στήν πόλη τοῦ Πύργου. Ἦταν τριήμερη, ἀπό τίς 18 ἕως καί τίς 20 Ὀκτωβρίου 2022.
Ὁ π. Γαβριήλ ἀνέφερε δι’ ὀλίγων τά στοιχεῖα τῆς ὀργάνωσης τῆς Συνδιασκέψεως καί τούς ὀργανωτές της καί κατόπιν διάβασε τά πορίσματα τῆς Συνδιάσκεψης.
Στήν συνέχεια ἔγινε διάλογος πάνω σέ θέματα πού εἶχαν σχέση μέ τά πορίσματα τῆς Συνδιάσκεψης καί τονίσθηκαν οἱ διαφορές πού ἔχουμε οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τούς δυτικούς Χριστιανούς, σέ σχέση μέ τήν Ἁγία Γραφή.
Εἰδικότερα ὁ Σεβασμιώτατος λαμβάνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὰ πορίσματα τοῦ Συνεδρίου ἐντόπισε τρία βασικὰ σημεῖα ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς.
Πρῶτον ὅτι ὁ Θεὸς ἀποκάλυψε τὴν δόξα Του στοὺς ἁγίους καὶ αὐτοὶ τὴν κατέγραψαν σὲ κείμενά τους, τὰ ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν Πατέρων τὰ συγκέντρωσε καὶ ἀποτέλεσαν τὴν Ἁγία Γραφή. Ἔτσι ἑρμηνεύεται ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἡ ἴδια ἀποκάλυψη, ἀλλὰ καταγραφὴ τῆς ἀποκαλύψεως.
Δεύτερον, στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅλες οἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ στοὺς φίλους Του ἦταν ἀποκάλυψη τοῦ Ἀσάρκου Λόγου, τοῦ Κυρίου τῆς Δόξης καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη ἦταν ἀποκαλύψεις τοῦ Σεσαρκωμένου Λόγου.
Τρίτον, αὐτὰ πρέπει νὰ εἶναι, μεταξὺ τῶν ἄλλων, τὰ κύρια σημεῖα τοῦ διαλόγου μεταξὺ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἑτεροδόξων, γιατὶ οἱ ἑτερόδοξοι, ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ προτεστάντες, ἔχουν διαφορετικὲς ἀπόψεις πάνω στὰ σοβαρὰ αὐτὰ θέματα καὶ ἄν δὲν διευκρινιστοῦν δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ταύτιση ἀπὸ πλευρᾶς θεολογίας.
Ἡ Σύναξη ἔληξε μέ ἀναφορά σέ πρακτικά ποιμαντικά θέματα.
