Την Κυριακή του Θωμά εορτάζεται στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η μνήμη των Αγίων Δισχιλίων Ναουσαίων Νεομαρτύρων που μαρτύρησαν το 1822 και η επέτειος του ολοκαυτώματος της Ναούσης. Κάθε χρόνο λαμβάνουν χώρο στη Νάουσα πανηγυρικές λατρευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Φέτος όμως, λόγω των έκτακτων κυβερνητικών μέτρων και του μεγάλου κινδύνου που υπάρχει για την εξάπλωση της πανδημίας δεν κατέστη δυνατόν να πραγματοποιηθούν.
Ωστόσο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο, κεκλεισμένων των θυρών, στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας, από όπου και ξεκίνησε η επανάσταση για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Στο τέλος τελέστηκε Δοξολογία για την επέτειο της μάχης της Δοβράς αλλά και του ολοκαυτώματος της Ναούσης.
Παράλληλα κατ’ εντολή του Σεβασμιωτάτου ο Αρχιερατικός Επίτροπος Ναούσης Αρχιμ. Ιωακείμ Δεσπότης τέλεσε το καθιερωμένο τρισάγιο στον «Χώρο Θυσίας» όπου θυσιάστηκαν οι Ναουσαίες γυναίκες με τα μικρά τους παιδιά για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Θωμᾶς δέ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾽ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς».
Μία ἑβδομάδα ἔχει περάσει ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Καί μέσα στήν ἑβδομάδα αὐτή τόν εἶδαν σχεδόν ὅλοι. Τόν εἶδε ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή στόν κῆπο τοῦ Ἰωσήφ, τόν εἶδαν οἱ ἀπόστολοι στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, ὅπου εἰσῆλθε τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τόν εἶδαν καί οἱ δύο μαθητές στόν δρόμο πρός τούς Ἐμμαούς. Μόνο ἕνας δέν τόν εἶδε. Ὁ Θωμᾶς. Δέν τόν εἶδε, γιατί ἔλειπε, ὅταν ἐμφανίσθηκε ὁ Χριστός στούς ἄλλους μαθητές. Δέν τόν εἶδε, γιατί ἔλειπε ἀπό τή σύναξη τῶν μαθητῶν, ἄν καί ὁ Κύριος τό εἶχε πεῖ: «ὅπου εἰσί δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα ἐκεῖ εἰμί κἀγώ ἐν μέσῳ αὐτῶν». Ἀλλά ὁ Θωμᾶς δέν θά εἶχε προσέξει τόν λόγο τοῦ διδασκάλου του καί ἔχασε τήν εὐκαιρία νά τόν δεῖ ἀναστημένο. Καί τώρα ἀμφιβάλλει. Ζητᾶ πειστήρια. Θέλει ἀποδείξεις. Θέλει νά βάλει «τόν δάκτυλον εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων», προκειμένου νά πιστεύσει.
Γιατί ὅμως ζητᾶ πειστήρια γιά νά ἀποδεχθεῖ τήν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως; Γιατί ζητᾶ κάτι πού κανένας ἄλλος μαθητής δέν ζήτησε; Εἶναι ἄπιστος ἄραγε ὁ Θωμᾶς καί χρειάζεται ἀποδείξεις;
Ὄχι, δέν εἶναι ἄπιστος, γιατί ἄπιστος εἶναι αὐτός πού δέν πιστεύει ἀκόμη καί ἄν λάβει ἀποδείξεις. Ὁ Θωμᾶς ἁπλῶς ἀμφιβάλλει, γιατί δέν εἶδε αὐτό πού εἶδαν οἱ ἄλλοι μαθητές, δέν εἶδε τόν Κύριο, καί γι᾽ αὐτό ἀπορεῖ καί δέν ἐμπιστεύεται τή μαρτυρία τους.
Ὅμως αὐτό τό λάθος πού κάνει εἶναι συνέπεια τοῦ πρώτου του λάθους. Εἶναι συνέπεια τῆς ἀπουσίας του ἀπό τό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, πού τοῦ στέρησε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ ἀναστάντος Διδασκάλου του.
Οἱ ἄλλοι μαθητές ἔλαβαν ἀπό τόν Χριστό ὡς δῶρο τήν εἰρήνη, ἡ ὁποία καθησύχασε τίς ἐρωτήσεις καί τίς ἀνησυχίες τους. Ἔλαβαν ἀπό τόν Χριστό πνεῦμα ἅγιο, τό ὁποῖο τούς διευκόλυνε νά κατανοήσουν τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Θωμᾶς ὅμως δέν ἦταν παρών, δέν ἦταν μαζί μέ τούς ἄλλους μαθητές, καί ὄχι μόνο στερήθηκε ὅσα ἀπήλαυσαν ἐκεῖνοι ἀπό τή συνάντησή τους μέ τόν ἀναστάντα Διδάσκαλο, ἀλλά δοκιμάσθηκε καί ἀπό τόν πειρασμό τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς ἀνησυχίας.
Ὁ Χριστός ὅμως τοῦ δίδει μία δεύτερη εὐκαιρία, μία προσωπική εὐκαιρία. Καί δέν τοῦ τή δίδει ὅταν αὐτός βρίσκεται μόνος του, ἀλλά «μεθ᾽ ἡμέρας ὀκτώ», ὅταν ὁ Θωμᾶς ἦταν μαζί τους. Καί τοῦ ἐπιτρέπει ὄχι μόνο νά τόν δεῖ νά εἰσέρχεται «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων», ὅπως εἶχε εἰσέλθει καί τήν προηγούμενη φορά, ἀλλά καί νά ψηλαφίσει τά χέρια καί τήν πλευρά του, ὅπως ζητοῦσε, γιά νά ἀγγίξει τίς πληγές του καί νά πεισθεῖ ὅτι ὄντως ἀνέστη καί εἶναι ὁ Διδάσκαλός του, ὁ Κύριος καί ὁ Θεός του.
Γιατί ὅμως ὁ Χριστός ὑποχωρεῖ στήν ἀπαίτηση τοῦ Θωμᾶ καί τοῦ συγχωρεῖ τήν ἀμφιβολία; Τό κάνει, γιατί θέλει νά δείξει καί σέ μᾶς ὅτι ἐπιθυμεῖ νά πιστεύσουμε στήν Ἀνάστασή του, ἐπιθυμεῖ νά κατανοήσουμε ὅτι Αὐτός εἶναι καί γιά μᾶς ὁ Κύριός μας καί ὁ Θεός μας, Αὐτός εἶναι πού ἔγινε ἄνθρωπος, ἔπαθε, ἐσταυρώθη καί ἀνέστη γιά τή σωτηρία μας.
Τό κάνει ὅμως καί γιατί θέλει νά μᾶς δείξει ὅτι ὅλα αὐτά δέν μποροῦμε νά τά κατανοήσουμε καί νά τά ζήσουμε μόνοι μας καί ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός, εἶναι τό Σῶμα του, καί ἐκεῖ εἶναι παρών καί διαθέσιμος γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἐκεῖ δίδει τήν εὐλογία καί τή χάρη του, ὥστε ὄχι μόνο νά τόν πιστεύουμε ἀλλά καί νά ὁμολογοῦμε μέ θάρρος τήν πίστη μας σ᾽ Αὐτόν.
Αὐτό συνέβη καί μέ τούς ἁγίους Νεομάρτυρες, τούς ἐν Ναούσῃ καί ἐν Θεσσαλονίκῃ μαρτυρήσαντες, τούς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα, ὅπως εἶπα καί χθές, λόγῳ τῶν ἰδιαιτέρων συνθηκῶν, ἐδῶ στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ἡ ὁποία συνδέεται ἱστορικά μέ τό ὁλοκαύτωμα τῆς Ναούσης καί τό μαρτύριο τῶν ὑπερδισχιλίων Ναουσαίων νεομαρτύρων, καθώς καί οἱ πατέρες τῆς Μονῆς καί ὁ ἡγούμενος Γεράσιμος, μαρτύρησαν συμπαραστεκόμενοι στούς ὁπλαρχηγούς πού ἀγωνίσθηκαν στή Νάουσα γιά τήν ἐλευθερία τῆς πόλεως καί τῆς Μακεδονίας μας.
Ὁμολόγησαν, λοιπόν, οἱ ἅγιοι Νεομάρτυρες τῆς Ναούσης, ὅλοι μαζί, τήν πίστη τους στόν Χριστό, λίγες ὧρες μετά τή θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ, ἐπαναλαμβάνοντας μέ τήν ἴδια βεβαιότητα, ὅπως καί οἱ γυναῖκες πού φυλακίσθηκαν καί μαρτύρησαν στή Θεσσαλονίκη, τήν ἴδια ὁμολογία. Καί ἄν τά μαρτυρικά σώματά τους σχημάτισαν σωρούς στό Κιόσκι τῆς Ναούσης, οἱ ψυχές τους ἀνέβηκαν στόν οὐρανό γιά νά συναντήσουν τόν ἀναστάντα Κύριο καί νά ἐπαναλάβουν καί αὐτοί μαζί μέ τόν ἀπόστολο Θωμᾶ ἐνώπιόν του «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου».
Αὐτῶν τή μνήμη, τῶν δισχιλίων ἁγίων Νεομαρτύρων, ἀνδρῶν, γυναικῶν καί παίδων, τῶν ἐν Ναούσῃ μαρτυρησάντων, τῶν ἁγίων πού τίμησαν μέ τήν ὁμολογία καί τό μαρτύριό τους ὄχι μόνο τή Νάουσα, ἀλλά καί ὁλόκληρη τήν περιοχή μας καί τή Μακεδονία μας, τιμοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα μαζί μέ τόν ἀπόστολο Θωμᾶ, καί τούς παρακαλοῦμε νά πρεσβεύουν στόν ἀναστάντα Χριστό νά μᾶς ἀξιώνει νά τόν ὁμολογοῦμε, ἀλλά καί νά τόν λατρεύουμε σύντομα καί στούς ἱερούς μας ναούς, ἀπαλλάσσοντάς μας ἀπό αὐτή τή μεγάλη δοκιμασία πού προκάλεσε καί συνεχίζει νά προκαλεῖ ἡ πανδημία.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
