Έχεις το δικαίωμα εσύ να ελέγχεις;

Έχεις το δικαίωμα εσύ να ελέγχεις; Μπορείς να ασκείς κριτική στους άλλους; Γιατί έχουμε επικριτική συμπεριφορά στους ανθρώπους γύρω μας; Γιατί στρεφόμαστε με μίσος και χαιρεκακία στα αρνητικά που εντοπίζουμε στους άλλους; Μπορούμε να κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα σε κάθε περίσταση και σε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται; Τι είναι αυτό που μας ωθεί στο να κρίνουμε και να ελέγχουμε τους άλλους;

Άραγε σε κάθε ιστορία, κατάσταση ή γεγονός που εκτυλίσσεται μπροστά μας, γνωρίζουμε όλα τα στοιχεία και τις παραμέτρους για να κάνουμε έλεγχο ή κριτική; Γιατί εκθέτουμε τον εαυτό μας σε τοξικά συναισθήματα, προκαλώντας αρνητικές σκέψεις για πρόσωπα ή καταστάσεις που δεν γνωρίζουμε;

Πολύ σωστά μας λέγει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός:  «μὴ κρίνετε κατ’ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε». Δηλαδή: «Μη σχηματίζετε κρίσεις από τα εξωτερικά φαινόμενα, αλλά να κρίνετε δικαίως, όπως επιβάλλουν τα πράγματα, η λογική και ο Θεός» (Ιω. ζ΄, 24). Ο Χριστός μας προφυλάσσει να μην κρίνουμε επιφανειακά, για να μην γίνουμε άδικοι, κακοί και επιπόλαιοι και μάλιστα λέει σε άλλο σημείο στην Καινή Διαθήκη «Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν». Δηλαδή: «Μη κατακρίνετε και μη καταδικάζετε τον πλησίον σας, δια να μη κατακριθήτε και σεις από τον Θεόν. Διότι με την σκληρή και αυστηρή κρίση, που κατακρίνετε, θα κατακριθείτε και με το ίδιον μέτρο, που κρίνετε τις πράξεις του πλησίον, θα μετρηθεί από τον Θεόν και θα κριθεί και η δική σας ζωή και συμπεριφορά» (Ματθ. ζ΄, 1-2).

Ξεχνάμε ότι αν εμείς κρίνουμε τους άλλους θα μάς κρίνει και εμάς ο Θεός. Ξεχνάμε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κρίνουμε τον πλησίον διότι αυτό δεν είναι δική μας υπόθεση αλλά του Θεού. Εμείς όμως κατακρίνουμε τον πλησίον και πολλές φορές με πολύ βαριά λόγια. Στους Ψαλμούς του Δαβίδ διαβάζουμε το εξής: «ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια, ἡ καρδία αὐτῶν ματαία· τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν». Δηλαδή: «Διότι στο στόμα των εχθρών μου δεν υπάρχει ποτέ η αλήθεια. Η καρδιά των σκέπτεται και επιθυμεί πάντοτε μάταια και επιβλαβή. Ο λάρυγγας των είναι τάφος ανοικτός, από τον οποίον εξέρχονται δυσωδίαι· με τις ψευδολόγους δε γλώσσες των εκχύνουν φαρμακερές δολιότητες» (Ψαλ. ε΄, 7).