Έναν Άγιο, τον οποίο ευλαβούνται πολύ οι Χριστιανοί, είναι ο Άγιος Φανούριος. Οι πληροφορίες, οι οποίες αναφέρονται στο πρόσωπο του Αγίου είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Για την ακρίβεια τα μόνα στοιχεία, τα οποία συγκεντρώνουμε για το βίο του, προέρχονται από την εικόνα του, η οποία βρέθηκε στη Ρόδο τον 14ο αιώνα.
Ο λόγος για τον οποίο ο Άγιος είναι τόσο αγαπητός, είναι η ικανότητα του να βρίσκει απολεσθέντα αντικείμενα. Ας σημειωθεί πως την ίδια ιδιότητα έχει κι ο Άγιος Μηνάς. Δεν είναι εκτός εκκλησιαστικής παραδόσεως να αποδίδεται στο πρόσωπο κάποιου Αγίου μια ιδιότητα, η οποία να σχετίζεται με κάποιο σημείο της ζωής του. Στην προκειμένη περίπτωση ο Άγιος Φανούριος, ένεκα της ετοιμολογίας του ονόματός του, αλλά και του τρόπου της ευρέσεως της ιστορικής του ύπαρξης, είναι ένας εκ των αρμοδίων στο να φανερώνει χαμένα πράγματα.
Έτσι, λοιπόν, τάζουμε στον Άγιο την λεγόμενη φανουρόπιτα, ούτως ώστε αυτός να μας βρει κάποιο χαμένο χρυσαφικό, αντικείμενο αξίας ή οτιδήποτε άλλο. Μάλιστα άκουσα ότι υπάρχουν άνθρωποι που τάζουν ακόμη και για να βρουν μια θέση παρκινγκ. Η επέμβαση του Αγίου έχει δείξει, ουκ ολίγες φορές, ότι δίκαια ο Άγιος έχει συνδεθεί στη συνείδηση των χριστιανών με αυτή την ιδιότητα. Ωστόσο, εδώ είναι που θα ήθελα να θέσω έναν προβληματισμό: Άραγε ποια είναι η σχέση μας με το Θεό και τους Αγίους; Είναι μήπως μια σχέση δοσοληψίας; Υπάρχει κάτι βαθύτερο ή όχι; Αν είναι μόνο μια τέτοια σχέση, τότε φοβούμαι πως δεν έχουμε βρει την πραγματική ουσία αυτής της σχέσης. Κάνουμε, δυστυχώς, ότι και στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, δίνουμε για να πάρουμε.
Σίγουρα σε πολλούς από αυτούς που τάζουν υπάρχει ευσέβεια, σε διαφορετικό βαθμό βέβαια στον καθένα. Μήπως όμως υπάρχει και μια επιπολαιότητα; Πόσοι άραγε από εμάς παρακαλέσαμε τον Θεό και τους Αγίους να βρούμε εν πρώτοις την πίστη που χάσαμε. Πόσοι παρακαλέσαμε αντί για ένα χαμένο χρυσό αντικείμενο, να βρούμε έναν χαμένο Χριστό μέσα στα χίλια δυο άχρηστα αντικείμενα που μας πνίγουν γύρω μας; Έναν Χριστό που αξίζει περισσότερο από όλο του χρυσάφι του κόσμου. Πόσοι από εμάς αντί για μια θέση παρκινγκ, παρακαλέσαμε τον Θεό να μας βρει μια θέση στον Παράδεισο;
«Ζητείτε πρώτον τη Βασιλεία του Θεού…». Ο ίδιος ο Χριστός μας φανερώνει τι είναι αυτό που πραγματικά χάσαμε και χωρίς τη Χάρη του Θεού δεν πρόκειται να βρούμε. Αυτή είναι εν τέλει η ουσία στη σχέση μας με το Θεό. Αυτό πρέπει κατ αρχήν να ζητάμε. «Ζητείτε πρώτον τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν».
Σελίμου Β. Παναγιώτου
