Υπακοή στην επίσημη Εκκλησία

1. Λέγαμε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, στό προηγούμενο κήρυγμά μας περί τοῦ Ἐπισκόπου καί εἴπαμε ὅτι χωρίς τόν Ἐπίσκοπο δέν νοεῖται Ἐκκλησία. Καί ἄλλος πατήρ εἶπε ὅτι, «ἄν δέν εἶσαι μέ τόν Ἐπίσκοπο, δέν εἶσαι μέ τήν Ἐκκλησία· καί ἄν δέν εἶσαι μέ τήν Ἐκκλησία, δέν εἶσαι μέ τόν Ἐπίσκοπο» (Κυπριανός)! Γι᾽ αὐτό καί χρειάζεται ἀπόλυτος σεβασμός στόν Ἐπίσκοπο, ἀφοῦ τόσο μεγάλο καί ὑψηλό εἶναι τό ἀξίωμά του καί ἡ θέση του στήν Ἐκκλησία.
2. Ἀλλά συμβαίνει καί παλαιότερα, ἀλλά καί στά νεώτερα χρόνια κυρίως νά ἐκφράζονται κληρικοί καί λαϊκοί μέ αὐθάδη καί ὑβριστικό τρόπο κατά τῶν Ἐπισκόπων καί νά χαλοῦν τήν παράδοσή μας αὐτή. Αὐτοί βλέπουν ὅλο λάθη στήν Ἐκκλησία μας καί ἐπιτίθενται μέ μία αὐθάδη γλώσσα ἐναντίον τῶν ὑπευθύνων της, τῶν Ἐπισκόπων, μέ ἀπρεπεῖς ἐκφράσεις. Προσωπικῶς ἐγώ ἄκουσα θεολόγο, ἱεροκήρυκα τάχα, νά λέγει τούς Ἐπισκόπους «ἐπισκοπίδια», ὅτι εἶναι γιά πέταμα δηλαδή. Καί ὄχι μόνο ἐναντίον τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλά καί ἐναντίον Αὐτοῦ τοῦ Πατριάρχου ἐκφράζονται αὐτοί ὑβριστικά καί γράφουν αὐθαδέστατα ἐναντίον του.
3. Ὄχι ἔτσι, χριστιανοί μου, ὄχι ἔτσι! Βέβαια γίνονται ἴσως καί κατ᾽ οἰκονομίαν παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Σ᾽ αὐτά δέν θά σιωποῦμε, θά ἐκφράζουμε τήν διαφωνία μας, ἀλλά μέ ταπεινό καί εὐγενῆ τρόπο καί μέ εὐπρεπές λεξιλόγιο καί, γράφοντας σ᾽ αὐτούς, τά κείμενά μας νά ἀποτελοῦν θεολογικά κείμενα. Σ᾽ αὐτό ἐγώ ἔχω διαπράξει λάθη στό παρελθόν ἀπό ἄκριτο καί ὑπερήφανο ζηλωτισμό καί ζητῶ συγγνώμη ἀπ᾽ ὅσους ἐσκανδάλισα σ᾽ αὐτό. Εὐχαριστῶ ὅμως τόν Θεό, διότι ἡ Χάρη Του μέ ἐβοήθησε νά συνέλθω μέ τήν βοήθεια πνευματικῶν πατέρων καί μάλιστα τοῦ ἁγίου πατρός Πορφυρίου.
4. Τέλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὡς συνέχεια τῶν ἑπομένων, θέλω νά τελειώσω μέ μία περικοπή λόγου τοῦ ἁγίου Πορφυρίου. Καί παρακαλῶ ἄς μήν διαφωνήσουν οἱ ἀντιφρονοῦντες, γιατί εἶναι ἁμαρτία νά τά βάζουμε μέ ἅγιο. Τό ἐξέχον χαρακτηριστικό τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος ἦταν γιά τόν ἅγιο ὁ σεβασμός καί ἡ ὑπακοή στούς Ἐπισκόπους καί στήν ἐπίσημη Ἐκκλησία. Ὁ ὅσιος Πορφύριος λοιπόν ἐνοχλεῖτο ὅταν ἔβλεπε ὅσα γράφονταν ἐναντίον τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας. «Νά πονᾶμε γιά τήν Ἐκκλησία», ἔλεγε. Νά τήν ἀγαπᾶμε πολύ. Νά μήν δεχόμεθα νά κατακρίνουν τούς ἀντιπροσώπους της. Στό Ἅγιο Ὄρος τό πνεῦμα πού ἔμαθα ἦταν ὀρθόδοξο, βαθύ, ἅγιο, σιωπηλό, χωρίς ἔριδες, χωρίς καυγάδες καί χωρίς κατακρίσεις. Νά μή πιστεύουμε τούς ἱεροκατηγόρους. Καί μέ τά μάτια μας νά δοῦμε κάτι ἀρνητικό νά γίνεται ἀπό κάποιο ἱερωμένο, νά μήν τό πιστεύουμε, οὔτε νά τό σκεπτόμαστε, οὔτε νά τό μεταφέρουμε. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τά λαϊκά μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί γιά κάθε ἄνθρωπο. Ὅλοι εἴμαστε Ἐκκλησία. Ὅσοι κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησία καί τά λάθη τῶν ἐκπροσώπων της, μέ σκοπό δῆθεν νά βοηθήσουν τήν διόρθωσή της, κάνουν μεγάλο λάθος. Αὐτοί δέν ἀγαποῦν τήν Ἐκκλησία, οὔτε τόν Χριστό…». Ἡ Ἐκκλησία δέ τοῦ Χριστοῦ ἐν προκειμένῳ ταυτίζεται μέ αὐτήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τῶν ἐπικοινωνούντων μαζί του τοπικῶν Ἐκκλησιῶν.

Χριστιανοί μου, στό σημερινό ταπεινό μου κήρυγμα σᾶς εἶπα νά μή κατηγορεῖτε τούς ἱερωμένους σας καί τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν βλέπετε κάτι τό σκανδαλῶδες, προσευχή γι᾽ αὐτούς καί μή τό λέγετε στούς ἄλλους, γιατί γίνεστε αἰτία μεγαλυτέρου σκανδαλισμοῦ.

5. Ἀδελφοί μου χριστιανοί, νά ἀγαπᾶτε τήν Ἐκκλησία, τήν οἰκογένεια αὐτή τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι σήμερα νιώθουν ἀπομονωμένοι. «Πεῖτε μου, ποῦ νά ἀκουμπήσω;», μοῦ ἔγραφε κάποτε μία κοπέλλα. Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι εἶναι σπασμένα καλάμια. Ἄν καταφύγεις σ᾽ αὐτούς γιά νά ἀκουμπήσεις, συντρίβεσαι. Οἱ ἄνθρωποι θέλουν συντροφικότητα καί δέν τήν βρίσκουν. Θέλουν μία ζεστή οἰκογένεια, θέλουν ἀνθρώπους, πέραν ἐννοῶ ἀπό τούς ἰδικούς τους ἀνθρώπους, γιά νά συναναστραφοῦν καί ἐπικοινωνήσουν μαζί τους. Ποιά εἶναι ἡ οἰκογένεια αὐτή; Εἶναι ἡ οἰκογένεια τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ, αὐτή πού λέγεται «Ἐκκλησία». Νά πηγαίνετε στήν Ἐκκλησία καί νά τά λέτε μέ τόν παπᾶ σας, νά συζητᾶτε μαζί του τά προβλήματά σας, τούς πόνους σας καί τούς διάφορους προβληματισμούς σας. Νά πίνετε μαζί του καφέ καί σᾶς συμβουλεύω μόνο στήν Ἐκκλησία νά δίνετε ἐμπιστοσύνη, γιατί μόνο αὐτή δέν προδίδει. Ξέρετε γιατί τά παιδιά σήμερα ζητᾶνε πολύ τίς καφετέριες καί ζητοῦν ἄλλους τόπους νά συναντηθοῦν μεταξύ τους; Γιατί ἡ Ἐκκλησία δέν συγκεντρώνει τά παιδιά, γιά νά τούς κάνει τήν δική τους παρέα καί νά ποῦνε χαρωπά καί εὐχάριστα τόν λόγο τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τόν θέλουν σήμερα τά παιδιά. Μόνο ὅταν μποῦμε στήν Ἐκκλησία θά νιώθουμε ὀμορφιά, γλύκα καί χαρά. Ὅλο τόν κόσμο πρέπει νά τόν κάνουμε Ἐκκλησία, ὅλη τήν κτίση πρέπει νά ἐκκλησιάσουμε, γιά νά ἀκούγεται καί νά ζοῦμε πραγματικά τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Ἡ Παναγία μας νά σᾶς εὐλογεῖ

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας