Πρὶν προλάβουμε νὰ συνέλθουμε ἀπὸ τὴ μεγάλη θλίψη ποὺ μᾶς προκάλεσε ἡ παράδοση τοῦ ἱεροῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας, ἡ Κυβέρνηση μᾶς ἐπιφύλαξε νέα ὀδυνηρὴ ἔκπληξη μὲ τὶς προτάσεις της γιὰ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος. Ἐννοοῦμε τὶς προτεινόμενες ἀλλαγὲς πρωτίστως στὸ ἄρθρο 3.
Σ᾿ αὐτὸ τὸ ἄρθρο 3, ποὺ στὴν πρώτη παράγραφό του ἔλεγε ὅτι «Ἐπικρατoύσα θρησκεία στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατoλικῆς Ὀρθόδoξης Ἐκκλησίας τoῦ Χριστoῦ», προτείνεται ἀλλαγὴ «πρὸς τὴν κατεύθυνση κατοχύρωσης τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τοῦ κράτους».
Τί ἐπιδιώκεται μὲ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή; Κυρίως νὰ τεθεῖ στὸ περιθώριο ἡ Ἐκκλησία.
Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἐπιχειρεῖται αὐτὸ τὸ ἀνοσιούργημα. Ἀκριβῶς μόλις κατακτήθηκε τὸ πρῶτο Σύνταγμα, οἱ ἐπίβουλοι τῆς Πίστεως πάσχισαν νὰ ἀποσπάσουν τὶς σάρκες τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὰ ὀστὰ τῆς Πίστεως. Ὁ Μακρυγιάννης καταγράφει μὲ πόνο τὴ λυσσαλέα προσπάθειά τους νὰ καταργήσουν τὰ ἄρθρα 1 καὶ 2 τοῦ νεοαποκτηθέντος Συντάγματος τοῦ 1843: «Ἐνέργησαν πρῶτα μὲ τὸ κεφάλαιον τῆς θρησκείας – ἐκόπηκαν ὅλοι οἱ ὀπαδοὶ τῶν ξένων· τοῦ κάκου κοπιάσαν. Ὕστερα ἀπὸ μεγάλες συζήτησες λέγει ὁ Μεταξᾶς νὰ τὸ βάλωμεν εἰς τὴν ψηφοφορία. Τότε οἱ εὐλογημένοι πληρεξούσιοι εἶπαν “παμψηφεί”. Καὶ φαρμακώθηκαν ὅλοι».
Ἐνέργειες τῶν ξένων ἦταν καὶ τότε, ὅπως δὲν ἀμφιβάλλουμε ὅτι εἶναι καὶ τώρα. Τότε ὅμως «οἱ εὐλογημένοι πληρεξούσιοι (οἱ βουλευτὲς δηλαδή) εἶπαν “παμψηφεί”. Καὶ φαρμακώθηκαν ὅλοι». Σήμερα οἱ βουλευτὲς μιᾶς Βουλῆς νέων ἐπιβούλων τῆς Πίστεως πρότειναν τὴν ἀλλαγὴ μὲ 151 ψήφους μαζεμένες ἀπὸ διάφορα κόμματα, μέσα σὲ κλίμα, ὅπως ἔχει λεχθεῖ, «πρωτοφανοῦς καταπτώσεως τῶν πολιτικῶν ἠθῶν».
Δὲν θέλουν τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ οἱ μετὰ βίας 151 βουλευτὲς αὐτῆς τῆς βουλευτικῆς περιόδου, ἡ ὁποία ψήφισε τοὺς φρικτότερους νόμους. Καὶ δὲν πρόκειται μόνο γιὰ ἄρνηση τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως. Αὐτοὶ δημιουργοῦν μιὰ νέα θρησκεία: Τὴν «οὐδετεροθρησκεία»!
Τί σημαίνει ὅμως «οὐδετεροθρησκεία»; Ὄχι μόνο περιθωριοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλλὰ καὶ πρόσληψη τῶν ποικίλων θρησκευτικῶν δοξασιῶν. Ὅλων αὐτῶν δηλαδὴ ποὺ περιλαμβάνονται στὸ «Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν», γιὰ τὸ ὁποῖο ἔχουμε κάνει τόσες φορὲς λόγο.
Πρόκειται γιὰ τὴ δημιουργία θρησκευτικοῦ πολτοῦ μὲ στοιχεῖα ἀπὸ κάθε θρησκεία, ἔτσι ὥστε νὰ ἀποπροσανατολίζει τὰ παιδιὰ καὶ νὰ τὰ μεταβάλλει σὲ ἄβουλα ὄντα, ὑποχείρια ἀφανῶν κύκλων ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν ὁμογενοποίηση τοῦ κόσμου γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τὸν ἐλέγξουν καὶ νὰ τὸν ὑποτάξουν σὲ μιὰ παγκόσμια ὑπερκυβέρνηση, προδρομικὴ τῆς φρικτῆς ἐξουσίας τοῦ Ἀντιχρίστου.
Θὰ εἶναι τραγικὸ νὰ ἐφαρμοσθεῖ τελικὰ αὐτὴ ἡ ὑστερόβουλη ἀλλαγή.
