Στην κατάμεστη από πιστούς και προσκυνητές Ιερά Μονή Γενεσίου Θεοτόκου Εξακουστής Μαλλών Ιεράπετρας τελέστηκε το Σάββατο 19 Μαΐου το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο της μακαριστής Γερόντισσας Φεβρωνίας Μοναχής, Ηγουμένης της Μονής.
Στην ακολουθία του Όρθρου χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος, ο οποίος και προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας.
Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία έλαβαν μέρος οι Κληρικοί της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτες π. Τίτος Γαρεφαλάκης και π. Φιλόθεος Ορφανουδάκης, οι οποίοικατάγονται από την περιφέρεια της Ι. Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας, και πολλοί Κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως, ενώ στο ιερό αναλόγιο έψαλαν μελίρρυτα οι καλλικέλαδοι Ιεροψάλτες της περιοχής, με επικεφαλής τον Πρωτοψάλτη και Διευθυντή της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ι. Μητροπόλεως «Αγ. Ανδρέας ο Κρήτης» κ. Ιω. Αρώνη.
Για τη μακαριστή Γερόντισσα Φεβρωνία μίλησε με λόγια συγκινητικά ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Κύριλλος, ο οποίος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα, τις αρετές και το πνευματικό έργο της εκδημησάσης προς Κύριον, κάνοντας παράλληλα αναφορά στην ωφέλεια των μνημοσύνων και στον ακατάλυτο δεσμό μεταξύ ζώντων και κεκοιμημένων, ο οποίος εκφράζεται με αμοιβαίες προσευχές.
Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Σεβασμιώτατος «Είναι η κοινή η πεποίθηση μας ότι η μακαριστή Ηγουμένη Φεβρωνία αναπαύεται μετά των Αγίων και δικαίων εις τα επουράνια σκηνώματα του Θεού. Κι αυτό γιατί αναχώρησε με χαρά και ελπίδα από τον μάταιο τούτο κόσμο πριν από σαράντα ημέρες, τη Δευτέρα του Πάσχα. … Είχε αντιληφθεί από μικρή τη φθαρτότητα, την προσωρινότητα και τη σχετικότητα αυτής της ζωής. Κατάλαβε ότι η ζωή μας είναι, όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, «ένα όνειρο που καθώς παρέρχεται η νύχτα φεύγει, ένα ανοιξιάτικο λουλούδι που γρήγορα μαραίνεται,… καπνός που διαλύεται…». Συνειδητοποίησε ότι «ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλ. 3,20), γι᾿ αυτό η σκέψη της ήταν στραμμένη στην αιώνια και ατελεύτητη ζωή και στη Βασιλεία του Θεού, της οποίας «ουκ έσται τέλος». Έζησε ως πάροικος και παρεπίδημος, γιατί είχε συναίθηση ότι οι αληθινοί Χριστιανοί «άλλου αιώνος εισιν, υιοί Αδάμ του επουρανίου, γέννημα καινόν, τέκνα Πνεύματος αγίου, αδελφοί Χριστού φωτεινοί όμοιοι τω Πατρί αυτών» (Οσίου Μακαρίου Αιγυπτίου, Ομιλία ΙΣΤ΄). Όλη η ζωή της ήταν περίοδος προετοιμασίας για την πέραν του τάφου ζωή, επειδή συνεχώς θυμόταν τον θάνατο. Είχε μνήμη θανάτου γι’ αυτό και τον αντιμετώπισε παλληκαρήσια. Είχε τη βεβαιότητα, -και το διαπιστώσαμε όσοι την επισκεπτήκαμε στο Νοσοκομείο της Ιεράπετρας κατά τις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής της- ότι είχε την σιγουριά ότι αναχωρεί για να συναντήσει τον εράσμιο Νυμφίο, τον υπέρ ημών Παθόντα, Σταυρωθεντα, Αναστάντα και εις ουρανούς Αναληφθέντα Κύριο ημών Ιησού Χριστό. […] Η προσφορά της υπήρξε έως τέλους θυσιαστική, αγαπητική, μαρτυρική και σταυροαναστάσιμη. Ήταν υπόδειγμα μοναχής, ταπεινή, μειλίχια, αυθεντική, γνήσιος εκφραστής της μοναστηριακής παράδοσης και του ήθους της Κρήτης. Με την αγία απλότητα, την ταπεινότητα και την αγωνιστικότητά της μας χάρισε παράδειγμα γνήσιου Ορθόδοξου Μοναχισμού, και σταθερής πίστης στα πιστεύματα της Αγίας Εκκλησίας μας. Λιτάνευσε το πνεύμα θυσιαστικής αγάπης και το ασκητικό ήθος ως την τελευταία στιγμή της ζωής της σαν να ήταν η πρώτη μέρα που είχε λάβει το αγγελικό σχήμα. Ανιδιοτελής και ανυπόκριτος, έκανε πράξη στην καθημερινή ζωή της το ρηθέν υπό της Υπεραγίας Θεοτόκου «ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». […] Ευχαριστούμε τον εν Τριάδι Θεό που έδωσε στην τοπική μας Εκκλησία, στις δύσκολες μέρες μας, μίαν τέτοια Μοναχή και Ηγουμένη, μια ταπεινή εργάτρια του Ευαγγελίου, που συνέβαλε καθοριστικά για να θάλλει πνευματικά το μοναστήρι το οποίο ανοικοδόμησε και ίδρυσε ο Όσιος Χατζή-Ανανίας. Η ευχή της να μας περισκέπει πάντοτε! Της μακαριστής Μοναχής Φεβρωνίας της και Καθηγουμένης είη η μνήμη αιωνία και άληστος!». Στο τέλος της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος, περιστοιχούμενος από τον Ιερό Κλήρο, τέλεσε το ιερό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της μακαριστής Καθηγουμένης Φεβρωνίας, ενώ μετά την απόλυση τέλεσε Τρισάγιο στον τάφο της Γερόντισσας που βρίστεται στον αυλόγυρο της Μονής.
Τέλος, στο πλήθος των ευσεβών χριστιανών της ευρύτερης περιοχής, που προσήλθε για να συμπροσευχηθεί για τη μακαρία ανάπαυση της ψυχής της εναρέτου Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Εξακουστής, προσφέρθηκε εις μνήμην αυτής καφές και μοναστηριακό κέρασμα στο Αρχονταρίκι της Μονής.