Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Όλοι οι ερμηνευτές των ευαγγελίων μάς λέγουν ότι αν χανόταν, για κάποιο λόγο, όλη η Καινή Διαθήκη και σωζόταν μόνο το κείμενο της σημερινής παραβολής, θα ήταν αρκετό αυτό για να βρει ο άνθρωπος ξανά την σωτηρία του.
Γιατί όμως αποκαλούμε τον δεύτερο υιό της παραβολής άσωτο και ποιός ουσιαστικά ονομάζεται άσωτος; Ονομάζεται ο άνθρωπος εκείνος που δεν ενδιαφέρεται για την σωτηρία του. Η λέξη άσωτος αποτελείται από την λέξη σωτηρία η οποία έμπροσθέν της έχει το στερητικό άλφα (α), το οποίο σημαίνει πάντα το αντίθετο από αυτό που η κυρίως λέξη δηλώνει π.χ. κομψός – άκομψος, ύδωρ – άνυδρος, στέγη – άστεγος κτλ.
Εδώ λοιπόν στην σημερινή παραβολή μας ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς ομιλεί περί ενός νέου ανθρώπου, ο οποίος δεν ενδιαφερόταν για την σωτηρία του. Ο τρόπος με τον οποίο ζούσε, τον οδηγούσε στην οικονομική, σωματική και ψυχική καταστροφή του.
Εδώ λοιπόν στην σημερινή παραβολή μας ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς ομιλεί περί ενός νέου ανθρώπου, ο οποίος δεν ενδιαφερόταν για την σωτηρία του. Ο τρόπος με τον οποίο ζούσε, τον οδηγούσε στην οικονομική, σωματική και ψυχική καταστροφή του.
Ενδιαφέρον προκαλεί και αξίζει να το προσέξουμε, η αγάπη του Πατέρα του, αλλά και η ελευθερία που του παρέχει. Βλέπουμε έναν πατέρα γεμάτο από αγάπη, να συμβουλεύει το παιδί του και να του λέγει ότι ο δρόμος που πάει να επιλέξει θα τον οδηγήσει στην οικονομική αλλά και στην ολική του καταστροφή. Είναι ένας πατέρας γεμάτος από αγάπη και όχι ένας πατέρας δυνάστης που προσπαθεί να επιβάλλει με το ζόρι αυτό που ο ίδιος θεωρεί σωστό και ορθό. Ένας πατέρας που πονά μεν, αλλά σέβεται τις επιλογές του παιδιού του, έστω και αν είναι καταστροφικές. Του δείχνει όλη του την πατρική αγάπη και τον σεβασμό του, αλλά τον αφήνει τελικά ελεύθερο να βαδίσει τον δρόμο της καταστροφής που ο ίδιος επέλεξε.
Δείτε την συμπεριφορά του Πατέρα προς το παιδί του, που δεν είναι άλλος από τον Θεό Πατέρα μας και συγκρίνετέ την με την ανάλογη δική μας συμπεριφορά, ως γονέων προς τα παιδιά μας, όταν αυτά επιλέγουν οποιοδήποτε δρόμο που θα τους οδηγήσει στην καταστροφή. Ο Θεός Πατέρας συμβουλεύει το παιδί του, αλλά δεν του επιβάλλει την άποψή του.
Τι κάνει λοιπόν ο Θεός Πατέρας; Τον αφήνει ελεύθερο να ακολουθήσει τον δρόμο της καταστροφής. Αλλά και όταν το παιδί του ζητά το μερίδιο της περιουσίας του Πατέρα που του ανήκει, ο Πατέρας του δεν αντιδρά, δεν φωνάζει. Αντίθετα, του δίδει με όλη του την αγάπη αυτό που του αναλογεί από την περιουσία, την οποία φυσικά είχε αποκτήσει με κόπους και ιδρώτα.
Ο πατέρας γνώριζε καλά ότι με τον δρόμο που παίρνει το παιδί του, δεν θα βρει σωτηρία, αλλά και την περιουσία του άσωτα θα την σπαταλήσει, όπως και έγινε. Κι όμως, δεν δίστασε να του δώσει το μερίδιο που ζητούσε, παρόλο που ήξερε ότι θα πάει χαμένο. Γιατί ενεργεί έτσι ο Θεός Πατέρας; Διότι θέλει να δείξει στο παιδί του, πόσο πολύ το αγαπά. Θέλει να μας δείξει ότι δεν αγαπά την περιουσία του περισσότερο από όσο αγαπά το παιδί του. Δίδει τα πάντα στο παιδί του, μολονότι εκείνο βαδίζει τον δρόμο της καταστροφής.
Αλήθεια, εσύ κι εγώ αδελφέ μου, θα δίναμε το δίκαιο μέρος από την περιουσία που έχουμε αποκτήσει στο παιδί μας, αν γνωρίζαμε ότι έχει πάρει άσχημο δρόμο και θα το κατασπαταλήσει στην αμαρτία της νύκτας; Θα την δίναμε; Ο Θεός Πατέρας μέσα από το σημερινό Ευαγγέλιο μάς δείχνει τον δρόμο που σώζει τελικά τον άνθρωπο και γενικά τα παιδιά μας.
Ο δρόμος είναι ένας, η ολοκληρωτική αγάπη, που δίδει το πρέπον, ακόμη και την περιουσία μας, έστω και αν γνωρίζουμε ότι αυτή θα χαθεί μέσα σε λίγες μέρες. Αυτό μαρτυρεί το πόσο αγαπάς τον άλλον και πόσο σέβεσαι την ελευθερία που δίδει στον καθένα μας να αποφασίζει για την πορεία της ζωής του. Και όπως είδαμε, η αγάπη τελικά κέρδισε. Μπορεί να χάθηκε η περιουσία του Πατέρα, αλλά το παιδί του επέτρεψε και σώθηκε. Αυτή την αγάπη του Θεού Πατέρα ας μιμηθούμε κι εμείς Αμήν.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
