τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
† Μνήμη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἰακώβου, ἀδελφοῦ τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.
Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱός τοῦ Ζεβεδαίου[1] καί τῆς Σαλώμης[2] καί πρεσβύτερος ἀδελφός τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου[3]. Καταγόταν καί αὐτός ἀπό τή Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Ἠσχολεῖτο μέ τήν ἁλιεία στή λίμνη τῆς Γεννησαρέτ, μαζί μέ τόν Ἰωάννη, ἔχοντας μαζί τους καί τόν πατέρα τους, καθώς καί πολλούς ἐργάτες. Εἶχαν δικό τους πλοίο καί συνεργάτης τους ἦταν καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος[4]. Παρ’ ὅλα αὐτά ὅταν ἄκουσαν τό κήρυγμα του Ἰησοῦ «ἀφέντες τόν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετά τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ»[5].
Ὁ Ἰάκωβος μαζί μέ τόν Πέτρο καί τόν Ἰωάννη ἐπέδειξαν μεγάλο ζῆλο ὡς Μαθητές τοῦ Κυρίου καί γι’ αὐτό ἐκλήθησαν υἱοί βροντῆς καί ἔγιναν μάρτυρες πολλῶν μεγάλων γεγονότων, πού δέν τά ἐβίωσαν οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι. Ἔγιναν ἀποκλειστικοί μάρτυρες τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου[6]. Εἶδαν τή θαυμαστή ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ ἀρχισυνάγωγου Ἰάειρου[7]. Εἶχαν τήν εὐλογία νά προσκληθοῦν ἀπό τόν Ἰησοῦ κοντά Του κατά τίς ὦρες τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγωνίας Του στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ[8]. Ἡ οἰκειότητα αὐτή ὁδήγησε προφανῶς τόν Ἰάκωβο μέ τόν ἀδελφό του Ἰωάννη νά ζητήσουν μέσῳ τῆς μητέρας τους ἀπό τόν Κύριο πρωτοκαθεδρία στήν ἐγκόσμια βασιλεία Του, παρανοώντας τήν ἀποστολή τοῦ Μεσσίου[9]. Οἱ δύο Μαθητές ἐζητοῦσαν ἀπό τόν Χριστό δόξα μέ ἀνθρώπινα κριτήρια, ἔχοντας κατᾶ νοῦν ὅτι ἡ Βασιλεία Του εἶναι αἰσθητή. Ὁ Χριστός, ὅμως, διορθώνοντας τήν ἐσφαλμένη δοξασία τους, ὑποδεικνύει τήν πραγματική καί αἰώνια δόξα, πού διέρχεται μέσα ἀπό τό «ποτήριον», πού εἶναι τά Πάθη καί ὁ Σταυ-ρός. Γι’ αὐτό τούς λέγει: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεῖ τό ποτήριον ὅ ἐγώ πίνω, καί τό βάπτισμα ὅ ἐγώ βαπτίζομαι;»[10].
Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος, μετά τήν Πεντηκοστή, ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιο στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Παλαιστίνης. Μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων μεταστρέφονταν στή νέα πίστη καί ἄλλαζε τρόπο ζωῆς χάρις στό ἔργο τοῦ Ἰακώβου. Αὐτό ἐθορύβησε ἰδιαίτερα τούς ἄρχοντές των Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι, τό ἔτος 44 μ.Χ., τόν συνέλαβαν καί τόν ἀποκεφάλισαν, ὡς ἀμνό, μέ διαταγή τοῦ Ἡρώδου τοῦ Ἀγρίπ-πα[11].
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μαξίμου, τοῦ ἐν Ἐφέσῳ ἀθλήσαντος.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Μάξιμος ἐτελειώθηκε μαρτυρικά στήν Ἔφε-σο, ἀφοῦ τοῦ διεπέρασαν τήν κοιλία μέ ξίφος.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἰσιδώρου, Ἠλία καί Παύλου.
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἰσίδωρος, Ἠλίας καί Παῦλος ἐμαρτύρη-σαν στήν Κορδούη τῆς Ἱσπανίας[12].
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀφροδισίου καί τῶν σύν αὐτῷ.
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἀφροδίσιος ἦταν πρεσβύτερος τῆς Ἐκ-κλησίας καί ἐμαρτύρησε στήν Ἀλεξάνδρεια μαζί μέ ἄλλους τριάντα Χριστιανούς[13].
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Δονάτου, ἐπισκόπου Εὐροίας.
Βλ. ἀφιέρωμα στό POIMIN.GR (πατήστε εδώ)
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Λαυρεντίου καί τῶν σύν αὐτῷ.
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Λαυρέντιος καταγόταν ἀπό τήν Ἱσπα-νία ἤ τή Γαλλία καί ἦταν ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ Ἁγί-ου Γαυδεντίου, Ἐπισκόπου τῆς πόλεως Νοβάρα († 22 Ἰανουα-ρίου)[14]. Ἐμαρτύρησε, τό ἔτος 397 μ.Χ., μαζί μέ μία ὁμάδα Χριστια-νῶν παίδων, πού κατηχοῦσε.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἐρκονγουάλδου, ἐπισκόπου Λονδίνου.
Ὁ Ἅγιος Ἐρκονγουάλδος ἦταν Ἀγγλοσάξωνας καί καταγό-ταν ἀπό εὐγενή οἰκογένεια. Ἀποσύρθηκε ἀπό τόν ἐγκόσμιο βίο καί ἔγινε μοναχός. Ἵδρυσε δύο μεγάλες μονές. Στήν πρώτη, πού ἦταν γυναικεία, ἐγκατέστησε ὡς ἡγουμένη τήν ἀδελφή του Ἁγία Ἐδιλμ-πούργκα († 7 Ἰουλίου). Ἡ ἀνδρική μονή ἔκειτο στήν περιοχή τοῦ Τσέρτσεϊ, πλησίον τοῦ Ταμέσεως ποταμοῦ.
Τό ἔτος 675 μ.Χ. ὑποχρεώθηκε ἀπό τόν Ἅγιο Θεόδωρο Ταρ-σοῦ, Ἀρχιεπίσκοπο Καντουαρίας, νά ἀφήσει τήν προσφιλῆ του ἡσυ-χία καί νά χειροτονηθεῖ Ἐπίσκοπος Λονδίνου. Ἐξασφάλισε πολλά προνόμια γιά τόν καθεδρικό ναό τοῦ Ἁγίου Παύλου, ὁ ὁποῖος, ὡς λέγεται, ἐκτίσθηκε ἐπί θεμελίων παλαιοῦ εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος.
Ὁ Ἅγιος Ἐρκονγουόλδος ἀρχιεράτευσε ἐπί ἕντεκα χρόνια καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 686 μ.Χ. καταλιπών ὄνομα καλοῦ ποιμένος καί μεγάλη φήμη ἁγιότητος.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Κλήμεντος τοῦ ὑμνογράφου, τοῦ Ὁμολογητοῦ.
Ὁ Ὅσιος Κλήμης, ὁ Ὕμνογράφος, ἔζησε τόν 8ο καί 9ο αἰώνα μ.Χ. καί ἦταν μοναχός στή μονή τοῦ Στουδίου, ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου († 11 Νοεμβρίου), τόν ὁποῖο διαδέχθηκε στήν ἡγουμενία.
Ὑπῆρξε ἀπό τούς ἐνθέρμους ὑποστηρικτές τῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί ὑπέστη διωγμούς καί ἐξορίες. Γι’ αὐτό καί ἀπέθανε στήν ἐξορία, ὡς Ὁμολογητής.
Ὁ Ὅσιος Κλήμης συνέθεσε πολλούς Κανόνες καί ἄλλα ἐκκλη-σιαστικά τροπάρια. Ἀπό τούς Κανόνες αὐτοῦ παρελήφθησαν στά Μηναῖα ὁ Κανόνας στόν Προφήτη Μωϋέα (†4 Σεπτεμβρίου), ὁ Κα-νόνας στούς Ἀρχαγγέλους (†8 Νοεμβρίου), ὁ Κανόνας στόν Ὅσιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος (†30 Μαρτίου), ὁ Κανόνας στούς Ἁγίους ἑπτά Παῖδες τούς ἐν Ἐφέσῳ (†4 Αὐγούστου) καί ὁ Κανόνας στή Θεοτόκο.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ εὕρεσις καί ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Βασιλέως, ἐπισκόπου Ἀμασείας.
(Βλ. † 26 Ἀπριλίου).
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Σίμωνος, μητροπολίτου Μόσχας.
Ὁ Ἅγιος Σίμων ἦταν μοναχός στή μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Ὁσίου Σεργίου καί τόν Σεπτέμβριο τοῦ ἔτους 1495 ἐξελέγη Μη-τροπολίτης Μόσχας. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1511 καί ἐνταφιάσθηκε στό ναό Κομήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Κρεμλίνου.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἰγνατίου, ἐπισκόπου Σταυρουπόλεως.
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος (Μπριαντσιανίνωφ) ἐγεννήθηκε, τό ἔτος 1807 μ.Χ., στήν κωμόπολη Ποκρόφσκ τῆς ἐπαρχίας Βολογκντά τῆς Ρωσίας ἀπό οἰκογένεια εὐγενῶν. Τό κατά κόσμον ὄνομά του ἦταν Δημήτριος. Ὁ τόπος, ὅπου ἐμεγάλωσε ὁ Ἅγιος, ἦταν γεμᾶτος ἀπό μονές καί σκῆτες καί γι’ αὐτό τό λόγο ὀνομαζόταν «Θηβαΐδα τῆς Ρωσίας». Τό πνευματικό αὐτό περιβάλλον ἐπέδρασε πολύ στή δια-μόρφωση τῆς προσωπικότητος τοῦ Ἁγίου καί στήν καλλιέργεια τῆς εὐσέβειάς του.
Ὁ πατέρας του τόν ἔγραψε στήν αὐτοκρατορική σχολή πολέ-μου στήν Ἁγία Πετρούπολη. Παρά τήν πρόοδό του στή σχολή, ἐκεῖνος ἐπιθυμοῦσε νά γίνει μοναχός καί νά ἀκολουθήσει τό δρόμο τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Ἀφορμή γι’ αὐτό ἔδωσε μιά σοβαρή ἀσθέ-νειά του τό ἔτος 1827, ὅταν ὁ Ἅγιος ἦταν εἴκοσι ἐτῶν, πού τόν ἔκανε νά παραιτηθεῖ ἀπό τή σχολή παρά τίς ἀντιρρήσεις τῶν ἀξιωματικῶν.
Ἀμέσως ἐγκαταβιώνει στή μονή τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου τοῦ Σβίρ στήν Πετρούπολη. Ἐδῶ συνδέεται πνευματικά μέ τόν Στάρετς Λεωνίδα τῆς Ὄπτινα, ὁ ὁποῖος διέμενε ἐκεῖνο τόν καιρό στή μονή. Στή συνέχεια πῆγε στή μονή τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Πετρουπόλεως, ὅπου ἐγνώρισε τόν Στάρετς Θεοφάνη. Ἐδῶ ἔμεινε τέσσερα χρόνια, γιά νά καταλήξει κοντά στό Γέροντά του Λεωνίδα στή μονή τῆς Ὄπτινα.
Κείρεται μοναχός τό 1831 μ.Χ. καί ὀνομάζεται Ἰγνάτιος. Λίγο καιρό ἀργότερα χειροτονεῖται διάκονος καί πρεσβύτερος. Ὁ Ἅγιος ἀρχίζει τόν ἔντονο πνευματικό ἀγῶνα. Σ’ αὐτόν ἀναφέρεται σχετι-κά ὁ Γέρων Σωφρόνιος, πού γράφει: «Ἡ χριστιανική τελειότητα ἔγκειται στήν ἐσωτερική (καρδιακή) καθαρότητα, χάρη στήν ὁποία ἐμφανίζεται ὁ Θεός νά ἀποκαλύπτει τή διαμονή του μέσα στήν καρδιά, μέ πολλά καί ποικίλα χαρίσματα τοῦ Πνεύματος. Ἐκεῖνος πού ἀπέκτησε τήν τελειότητα αὐτή γίνεται φορεύς φωτός, ἐκπλη-ρώνοντας τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον, ὄχι μέ σωματι-κή ὑπηρεσία, ἀλλά μέ τή διακονία τοῦ Πνεύματος, καθοδηγώντας τούς σωζοζμένους, ἐγείροντας αὐτούς ἀπό τήν πτώση, θεραπεύ-οντας τίς ψυχικές τους πληγές. Ὁ χορός τῶν μοναχῶν ἔδωσε στήν Ἐκκλησία Ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ὄχι μέ ἐπιτηδευμένους λόγους ἀν-θρώπινης σοφίας, ἀλλά μέ τούς λόγους τοῦ Πνεύματος, πού ἐπι-κυρώνονταν μέ θαύματα, ποίμαιναν καί ἐστερέωναν τήν Ἐκκλησία.
Ἰδού, γιατί ἡ Ἐκκλησία μετά τήν περίοδο τῶν μαρτύρων ἐπε-κτάθηκε στήν ἔρημο. Ἐκεῖ βρίσκεται ἡ τελειότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ πηγή τοῦ φωτός της καί ἡ κύρια δύναμη τῆς στρατευόμενης Ἐκκλη-σίας»[15].
Μέ ἐντολή τοῦ τσάρου Νικολάου καλεῖται στήν Ἁγία Πε-τρούπολη καί ἀναλαμβάνει ὡς ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Σερ-γίου. Ὅμως, παραιτεῖται ἀπό ὅλα τά ἀξιώματα πού εἶχε στήν Ἐκ-κλησία καί ἀποσύρεται στήν ἡσυχία τῆς μονῆς τῆς Ὄπτινα.
Στό μεταξύ ἡ Ἐκκλησία τόν καλεῖ νά τή διακονήσει ὡς Ἐπί-σκοπος Σταυρουπόλεως, Καυκάσου καί Εὐξείνου Πόντου. Ἡ πνευ-ματική του δραστηριότητα δέν σταματᾶ. Κατ’ ἐκείνη τήν περίοδο θά γράψει καί τό περίφημο ἔργο του «Προσφορά εἰς τόν σύγχρονον μοναχισμόν», στό ὁποῖο ἀποτυπώνεται ἡ ἁγιότητα τῆς ὑπάρξεώς του.
Λόγοι ἀσθενείας τόν ἀναγκάζουν νά παραιτηθεῖ ἀπό τόν ἐπι-σκοπικό του θρόνο. Ἀποσύρεται στή μονή τοῦ Ἁγίου Νικολάου στό Μπαμπάεβο.
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος, ἀφοῦ ἔζησε ἐκεῖ ὡς ἁπλοῦς μοναχός, ἐκοι-μήθηκε, ὁσίως, μέ εἰρήνη τό ἔτος 1867, σέ ἡλικία ἑξῆντα ἐτῶν[16].
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Νικήτα, ἀρχιεπισκόπου Νόβγκοροντ.
Τά ἱερά λείψανα τοῦ Ἁγίου Νικήτα ἀνεκομίσθηκαν τό ἔτος 1558. (Βλ. † 31 Ἰανουαρίου).
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων τῆς ἁγίας νεομάρτυρος Ἀργυρῆς.
(Βλ. † 5 Ἀπριλίου).
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν!