Πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού. Αρχιερατικός Εσπερινός

Την Τρίτη 6 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Πανηγυρικό Εσπερινό στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού.

O Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Κυρίων τόν Κύριον καί βασιλέα Χριστόν, ἐξ ὅλης ἠγάπησας, Κυ­ριακή, τῆς ψυχῆς, καί χαίρουσα ἤθλησας».

Στή χορεία τῶν ἁγίων μαρτύρων γυναικῶν, τῶν ὁποίων τή μνήμη ἑορτάζει εὐλαβῶς ἡ ἁγία μας Ἐκ­κλησία κατά τόν μήνα Ἰούλιο, πρώ­τη τιμᾶται ἡ ἁγία ἔνδοξος με­γα­λομάρτυς Κυριακή, ἡ προστάτις καί ἔφορος τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ Κοι­νοβίου, ἀλλά καί ὅλων τῶν εὐλα­βῶν προσκυνητῶν πού συρρέουν κάθε χρόνο γιά νά τιμήσουν τή μνήμη της.

Ἡ ζωή καί τό μαρτύριό της εἶναι γνωστά σέ ὅλους μας καί μπορεῖ νά μήν διαφέρουν πολύ ἀπό τή ζωή καί τό μαρτύριο ἄλλων ἁγίων γυ­ναικῶν, τίς ὁποῖες τιμᾶ ἡ Ἐκκλη­σία μας, ὅμως ἀνεξάρτητα ἀπό τά δεδομένα τῆς ζωῆς της, οἱ μνῆμες τῶν ἁγίων μας, καί ἰδιαιτέρως τῶν ἁγίων μαρτύρων, ἔχουν ἕνα μή­νυ­μα γιά ὅλους μας, ἔχουν ἕνα μή­νυ­μα γιά κάθε πιστό.

Καί τό μήνυμα τῆς ἁγίας Κυρια­κῆς εἶναι μήνυμα εἰλικρινοῦς ἀφο­σιώσεως στόν Θεό.

Τί ἦταν ἡ ἀγία Κυριακή; Ἦταν μία νεαρή χριστιανή, ἡ ὁποία πίστευε καί ἀγαποῦσε τόν Χριστό, τοῦ ὁποίου ἔφερε τό ὄνομα. Καί ἦταν τόσο μεγάλη ἡ πίστη της καί τόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη της πρός τόν Χριστό πού τίποτε δέν μποροῦσε νά τήν ἀπομακρύνει ἀπό Ἐκεῖνον. Οὔτε οἱ προκλήσεις τοῦ εἰδωλο­λά­τρου ἡγεμόνος, οὔτε οἱ ἀπειλές του, οὔτε τά βασανιστήρια στά ὁποῖα τήν ὑπέβαλε, οὔτε ἀκόμη καί αὐτός ὁ θάνατος. Ἔμεινε σταθερή μέ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ μέχρι τέ­λους, ὁμολογώντας θαρραλέα τήν πίστη της καί διαβεβαιώνοντας τόν ἡγεμόνα ὅτι δέν πρόκειται νά θυσιάσει στά εἴδωλα, ἀρνούμενη τόν Χριστό.

Καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο τήν ἐνίσχυσε ἀλλά καί τήν προστά­τευσε, ἔτσι ὥστε, ὅταν ζήτησε νά προσευχηθεῖ γιά λίγο, πρίν νά προ­χωρήσει στό μαρτύριο, ὁ Θεός τήν πῆρε κοντά του. Καί ὅταν ὁ δήμιος τήν πλησίασε γιά νά ἐκτελέσει τήν ἐντολή, διαπίστωσε ὅτι ἦταν ἤδη νεκρή καί ἡ ψυχή της εἶχε πετάξει γιά τόν οὐρανό.

Τό γεγονός ὅμως αὐτό δέν μειώ­νει καθόλου τήν ἀξία τῆς προσ­φορᾶς της στόν Χριστό. Ἀντίθετα ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἦταν εὐάρεστη στόν Θεό, ὁ ὁποῖος διά τοῦ προφη­τάνακτος καί ψαλμωδοῦ Δαβίδ μᾶς διαβεβαιώνει: «φυλάσσει Κύριος πάντα τά ὀστᾶ αὐτῶν», τῶν δι­καίων, «ἕν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβή­σε­ται», ὅπως συνέβη καί μέ τήν ἁγία Κυριακή.

Ὁ Χριστός δέν τήν προφύλαξε μό­νο, ὅταν τήν ἔριξαν μέσα στή φω­τιά, ἀλλά τήν προφύλαξε καί ἀπό τό ξίφος τοῦ δημίου, γιά νά εὐ­φραίνεται αἰωνίως κοντά του καί νά ἀπολαμβάνει τόν μισθό τῆς ἀφο­σιώσεώς της στόν Χριστό.

Τί σημαίνει ὅμως γιά ἐμᾶς ἡ ὁμο­λογία καί τό μαρτύριο τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς, ἐφό­σον ἐμεῖς δέν ζοῦμε σέ καιρό διωγ­μῶν οὔτε ζητᾶ κανείς ἀπό ἐμᾶς νά μαρτυρήσουμε;

Σημαίνει ὅτι καί ἐμεῖς θά πρέπει νά ἀφοσιωθοῦμε στόν Χριστό, για­τί  καί ἐμεῖς φέρουμε τό ὄνομά του, ὅπως καί ἡ ἁγία Κυριακή. Ὀνο­μαζόμεθα χριστιανοί ὡς μαθητές καί ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ. Καί μπορεῖ πράγματι νά μήν ζοῦμε σέ ἐποχή διωγμῶν, ἀλλά πάντοτε καλούμεθα νά ὁμολογήσουμε τήν πίστη μας καί τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό. Πάντοτε καλούμεθα νά τόν ὁμολογήσουμε, ἄν ὄχι μέ τά λόγια μας, μέ τή ζωή μας. Διότι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί ἡ συνέ­πειά μας στήν ἐν Χριστῷ ζωή, μέ τήν ὁποία ὀφείλουμε ὡς χριστια­νοί νά ἀγωνιζόμεθα γιά νά ζοῦμε, δέν εἶναι κάτι διαφορετικό ἀπό τήν ὁμολογία τῆς πίστεως πού ἔκανε ἡ ἁγία Παρασκευή.

Καί μπορεῖ ἀκόμη νά μήν ἀπει­λού­μεθα μέ βασανιστήρια χάριν τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης μας στόν Χριστό, ἀλλά καλούμεθα νά δείξουμε τήν πίστη καί τήν ἀγάπη μας μέ τή σταθερότητά μας στήν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ, στήν ὥρα τῆς δοκιμασίας, στήν ὥρα τῆς θλί­ψεως. Ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν ἔχει δο­κι­μάσει πειρασμούς, μικρότερους ἤ μεγαλύτερους, ποιός δέν ἀντι­με­τώπισε στή ζωή του δυσκολίες καί προβλήματα, ἀσθένειες καί ἀπώ­λειες; Ἄν ὅλα αὐτά τά ἀντιμετω­πίζουμε μέ ὑπομονή καί καρτερία, χωρίς νά διαμαρτυρόμεθα ἤ νά γογγύζουμε, χωρίς νά ἀπογοητευ­ό­μεθα ἤ νά ἀπελπιζόμεθα, ἀλλά ἔχοντας τήν ἐμπιστοσύνη μας καί τήν ἐλπίδα μας στόν Χριστό, καί θεωρώντας τα ὡς εὐκαιρίες πού μᾶς δίδει ὁ Θεός γιά νά κατανοή­σουμε τήν ἀδυναμία μας, γιά νά ταπεινωθοῦμε, γιά νά καθάρουμε τήν ψυχή μας καί νά συνδεθοῦμε περισσότερο μαζί του, τότε δίδουμε καί ἐμεῖς μέ τή στάση μας στούς ἀνθρώπους πού μᾶς βλέπουν τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μποροῦμε νά ἐλπίζουμε στή χάρη καί τό ἔλεός του.

Ἄν ὅμως στήν πρώτη δυσκολία καί τήν πρώτη δοκιμασία παραι­τού­μεθα, δυσανασχετοῦμε καί ἀπι­στοῦ­με, τότε θά πρέπει νά ἐλέγ­ξουμε ποιά εἶναι ἡ σχέση μας μέ τόν Χριστό, ἐάν τόν πιστεύουμε καί τόν ἀγαποῦμε πραγματικά ἤ μόνο ἐπιφανειακά, καί νά φροντίσουμε νά διορθώσουμε καί νά βελτιώ­σου­με αὐτή τή σχέση μας, ἐάν θέλουμε πράγματι νά φέρουμε τό ὄνομά του ὄχι μόνο στήν ταυτότητα ἀλλά καί στή ζωή μας.

Αὐτό εἶναι καί τό μήνυμα τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς τήν ὁποία ἤλθαμε ἀπόψε νά τιμή­σου­με στό μοναστήρι της. Ἄς τό ἀκούσουμε καί ἄς ζητήσουμε τή χάρη καί τή βοήθειά της γιά νά τό κάνουμε πράξη στή ζωή μας, καί νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, ὅπως καί ἐκείνη, τῆς χάριτος καί τῆς εὐλο­γίας τοῦ Θεοῦ.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ