Άγγελος Στ. Καλλίτσης, Χίος 25 Μαρτίου 2018
Ο παντοδύναμος Κυβερνήτης της ζωής μας για την ενίσχυση του πιστού λαού πάντοτε, και σήμερα ιδιαιτέρα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που βιώνει η ανθρωπότητα, μεταξύ άλλων, προβάλλει και αναδεικνύει με τον πάνσοφο τρόπο Του, παραδείγματα εναρέτων ανθρώπων που με την θεάρεστη ζωή τους έφθασαν σε επίπεδα αγιότητας.
Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η ζωή του Οσίου Γέροντα Βησσαρίωνα Κορκολιάκου, το σκήνωμα του οποίου βρέθηκε κατά την εκταφή ολόκληρο, άφθαρτο και ευωδιάζον ελκύοντας το ενδιαφέρον, σε όλα τα σημεία του πλανήτη, όπου έγινε γνωστό το θαυμαστό γεγονός, κάθε καλοπροαίρετου, για την αναζήτηση των χαρακτηριστικών του Γέροντα.
Η ολοκληρωμένη και τυποτεχνικά άριστη εκ 526 σελίδων πλούσια σε έγχρωμο φωτογραφικό υλικό και προσιτή σε τιμή για τον καθένα έκδοση της Ιεράς Μονής Αγάθωνος (2017), που κυκλοφορήθηκε το τελευταίο διάστημα γύρω από τη ζωή, τη δράση και τα θαύματα του αγίου Γέροντα Βησσαρίωνα, αποτελεί απλή και κατανοητή καταγραφή της πνευματικής πορείας του ταπεινού Γέροντα που η ουράνιος κλήση, συγχρόνως με την έμφυτη κλίση του, τον οδήγησαν από μικρό παιδί να εγκολπωθεί τα ιδεώδη του μοναχισμού και να αφιερώσει τη ζωή του στην «εν ταπεινώσει διακονία των συνανθρώπων μας εν ονόματι Ιησού Χριστού», όπως αναφέρει στο εισαγωγικό κείμενό του ο οικείος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος.
Ο π. Βησσαρίων, κατά κόσμον Ανδρέας Κορκολιάκος, γεννήθηκε την 20.11.1905 στο Πεταλίδι Μεσσηνίας. Μετά τη χειροτονία του εις ιερέα αναχώρησε για τη Μητρόπολη Καρδίτσας, όπου διοριζόμενος εφημέριος στο χωριό Προάστιο το 1935 άρχιζε να ξεδιπλώνει πέρα των λειτουργικών καθηκόντων την πολύπλευρη δραστηριότητά του ως εξομολόγος προσφέροντας συγχρόνως λόγο παρηγορίας και υλικής συμπαραστάσεως σε αναξιοπαθούντες συνανθρώπους, που υπέπιπταν στην αντίληψή του.
Δεν ήταν λίγες οι φορές, που στάθηκε δίπλα σε διωκόμενους προτάσσοντας ακόμη και τα στήθη του έναντι των κατακτητών, απότοκο του οποίου ήταν να χάσει κατά το μεγαλύτερο μέρος τη φωνή του.
Την 6.10.1955 κατέληξε στη Μονή Αγάθωνος μετά από πρόσκληση του τότε Μητροπολίτου Φθιώτιδος Αμβροσίου, που είχε με εκτιμήσει την εργατικότητα και τη φιλανθρωπική του δράση. Στη Μονή αυτή η Θεία Χάρη φανέρωσε όλες τις αρετές του Γέροντα: τη βαθιά επίγνωση της αποστολής του ως κληρικού, την απόλυτη υπακοή του, την ταπεινοφροσύνη, τη νηστεία και το χωρίς όριο, όπως διαπιστώνομε από τις αναρίθμητες μαρτυρίες που καταγράφονται στο βιβλίο, μέγεθος της ευσπλαχνίας του, που με τη βοήθεια του Θεού απετέλεσε την κορωνίδα της δραστηριότητάς του.
Έτσι πλήρης αγάπης για τον συνάνθρωπο, πλήρης Χάριτος, πλούσιος ο ίδιος κυριολεκτικά απ᾿ όσα προσέφερε στην κοινωνία, εγκατέλειψε τα εγκόσμια την 22.1.1991. Οι εκδηλώσεις του κόσμου κατά την κηδεία του ήσαν πάνδημες και θα λέγαμε προμήνυαν το «Σημείο του Ουρανού» για τα επακολουθήσαντα. Το ευλογημένο σκήνωμα λόγω του χιονιού που σκέπαζε το Μοναστήρι οι πατέρες έθαψαν στο χώρο «βαπτιστήρια» όπου ο Γέροντας συνήθιζε να εξομολογεί.
Και ξημέρωσε η ευλογημένη ημέρα 3.3.2006 όταν 15 χρόνια μετά την ταφή μέσα σε απαλή ευωδία που πλημμύριζε το χώρο του τάφου οι πατέρες της Μονής ξεσκεπάζοντας το άθικτο φέρετρο βρήκαν το σώμα του Γέροντα ολόκληρο, άφθαρτο και ευωδιάζον! Ειδοποιήθηκε αμέσως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Νικόλαος, που βαθύτατα συγκινημένος όπως και οι Πατέρες της Μονής προσκύνησαν το ιερό σκήνωμα του Γέροντα. Επακολούθησαν η σχετική ανακοίνωση της Ι. Μητροπόλεως και η Έκθεση του Σεβασμιωτάτου προς την Ιερά Σύνοδο, η Απόφαση της Ι. Συνόδου, που ονόμασε το γεγονός «Σημείον του Ουρανού», η σύσταση Ιδρύματος με την επωνυμία «Ταμείον Χορηγιών – Γέρων Βησσαρίων» κ.ά..
Το ιερό σκήνωμα του Οσίου Βησσαρίωνα αποτελεί πηγή Χάριτος, αγιασμού και ευλογίας για ολόκληρη τη Χριστιανοσύνη. Είναι ανταμοιβή του Θεού προς τον ίδιο τον ταπεινό γέροντα, που διέθετε ό,τι είχε και δεν είχε για τον συνάνθρωπο.
Συγχρόνως αποτελεί επιβράβευση του Θεού προς την τοπική Εκκλησία, την Ι. Μητρόπολη Φθιώτιδος για το πολύπλευρο πνευματικό, εθνικό, κοινωνικό, φιλανθρωπικό, ιεραποστολικό, κατηχητικό, εκδοτικό και λοιπό έργο της διατηρήσεως της ελληνορθόδοξης παραδόσεως και όχι μόνο, και τον εμπνευσμένο και ακάματο Μητροπολίτη κ. Νικόλαο, που μεταξύ των άλλων έχει συνδέσει την Αρχιερατεία του και την εν γένει πορεία του με τρεις αγιασμένες σύγχρονες μορφές της Ορθοδοξίας μας, τον αοίδιμο Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο, τον Άγιο Παῒσιο, που επεσκέπτετο στο Άγιο Όρος και τον ελεήμονα Πνευματικό Όσιο Βησσαρίωνα, την αφθαρσία του σκηνώματος του οποίου χειρίστηκε με σοφία και σύνεση, όπως απ΄ όλους αναγνωρίζεται.
Επιβράβευση προς την Ιερά Μονή Αγάθωνος, τη ζωντανή αυτή έπαλξη της Ορθοδοξίας με τη σημαντική πνευματική πορεία και προσφορά της στην Επανάσταση του 1821 και τους άξιους ηγουμένους της, τον μακαριστό Αρχιμ. Δαμασκηνό Θ. Ζαχαράκη και συγγραφέα του ογκώδους τόμου, που ευτύχησε να έχει για 25 χρόνια πνευματικό πατέρα, δάσκαλο και στήριγμα του τον Γέροντα Βησσαρίωνα και τον διάδοχό του π. Γερμανό, στον οποίο και ευχόμαστε να συνεχίσει εν υγεία το έργο των προκατόχων του. Τέλος προς όσους βοήθησαν παντοιοτρόπως το έργο του αγίου των πτωχών Γέροντα Βησσαρίωνα όπως αποκλήθηκε.
Την επιμέλεια της εκδόσεως είχε ο ευσεβής, όπως γίνεται έκδηλο από τη σχετική μαρτυρία του στο βιβλίο (σελ. 29), καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Γεώργιος Σπανός και την εκτύπωση το τυπογραφείο «ΜΕΛΙΣΣΑ».
Επιθυμία μου σ᾿ αυτό το σημείωμα ήταν να περιλάβω αρκετές από τις θαυμαστές μαρτυρίες, που περιλαμβάνει το βιβλίο για την αγιότητα του Οσίου, όμως λόγω χώρου δεν είναι δυνατόν. Ευχή καταληκτική είναι, οι πρεσβείες της Θεοτόκου, του Οσίου Βησσαρίωνα και πάντων των αγίων να οδηγούν τα βήματα μας προς τον Αναστάντα Κύριο τη μοναδική ελπίδα για να ξεπερνούμε τα αδιέξοδα που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε. Το «Σημείον του Ουρανού» όπως αποκλήθηκε η αφθαρσία του Γέροντα Βησσαρίωνα, είναι η ίδια η παρουσία του Θεού στον επίγειο αγώνα μας που παρά τις αμαρτίες μας δεν εγκαταλείπει.
