Πριν από 81 χρόνια, τα μαύρα σύννεφα του πολέμου τα οποία είχαν σκεπάσει ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, επεκτείνονταν πάνω από τον γαλάζιο ουρανό της Κρήτης. Ο υπερήφανος λαός της μεγαλονήσου, μαθημένος στα δύσκολα και στις μεγάλες προκλήσεις της ιστορίας, δε δείλιασε στιγμή να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία του, μολονότι το πλέον αξιόμαχο δυναμικό του βρισκόταν στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπου είχε αγωνιστεί ηρωικά απέναντι στους εισβολείς του Ιταλογερμανικού Άξονα για την υπεράσπιση της πατρίδας. Όμως όσοι είχαν μείνει πίσω, άνδρες και γυναίκες, γέροντες και παιδιά, ήταν αποφασισμένοι να μην παραχωρήσουν αμαχητί ούτε σπιθαμή από την πατρώα γη τους, ούτε σπιθαμή από την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους. Ήταν αποφασισμένοι να αγωνιστούν για αυτά με όποιο μέσο διέθεταν, ακόμη κι αν χρειαζόταν να θυσιάσουν τη ζωή τους.
Τα γεγονότα της ιστορικής Μάχης της Κρήτης έχουν καταγραφεί με χρυσά γράμματα όχι μόνο στα βιβλία της ιστορίας, αλλά και στις συνειδήσεις όλων των Ελλήνων και των λαών του υπόλοιπου κόσμου. Ο ιερός αγώνας που έδωσαν οι πρόγονοί μας και το αδούλωτο φρόνημα που επέδειξαν ακόμα και μετά την κατάληψη του νησιού από τις ασυγκρίτως ισχυρότερες δυνάμεις του κατακτητή, ενέπνευσαν και δυνάμωσαν τους άλλους λαούς που αντιστέκονταν την ίδια περίοδο στη ναζιστική επέλαση, καθώς και πολλούς λαούς, μετέπειτα, οι οποίοι δέχθηκαν παρόμοιες, βάρβαρες και άδικες επιθέσεις.
Είναι αδιαμφισβήτητο πως η αυταπάρνηση κι ο ηρωισμός έχουν γίνει έννοιες συνώνυμες με την κρητική λεβεντιά. Το ίδιο και η αρετή. Γιατί η αρετή της φιλοπατρίας και η αρετή της αφοσίωσης σε υψηλά ιδανικά, συνιστούν προϋπόθεση για να τολμήσει κανείς να δώσει τον ηρωικό αγώνα, τον αγώνα μέχρις εσχάτων, τον αγώνα που μπορεί να του στερήσει ακόμα και τη ζωή του. Και για τους Κρητικούς, η αρετή αποτελούσε μέρος της υπάρξεώς τους, τόσο βαθιά ριζωμένη στις ψυχές και τις συνειδήσεις τους, που ακόμα και την ύστερη στιγμή, οδηγούμενοι στο εκτελεστικό απόσπασμα, διακατέχονταν από γαλήνη και χαρά, όπως συγκλονιστικά έχει περιγράψει ο αείμνηστος Νίκος Καζαντζάκης: «Πολλοί Κρητικοί, μπροστά από τα τουφέκια των Γερμανών τη στιγμή που θα τουφεκίζονταν, έβρισκαν τη γαλήνη, και όχι μονάχα τη γαλήνη παρά και τη χαρά της αδάμαστης ψυχής που αγαλλιάζει γιατί της δίνεται η ευκαιρία να δείξει την αρετή της. Πολλοί την ύστερη στιγμή, μπροστά από το εχτελεστικό απόσπασμα τραγουδούσαν μαντινάδες Κρητικές ή τον Εθνικό Ύμνο».
Αυτό είναι το μήνυμα που καλούμαστε να προσλάβουμε όλοι οι Κρητικοί στην καταγωγή και όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες, καθώς τιμούμε σήμερα τη μνήμη των ηρώων προγόνων μας εδώ στη μακρινή Αυστραλία. Και ότι αποτελούμε μέλη της αυστραλιανής κοινωνίας, μαζί με τους απογόνους των Αυστραλών ηρώων οι οποίοι πότισαν με το αίμα τους την κρητική γη, συνιστά έναν λόγο παραπάνω και επιτείνει το χρέος μας να διδαχθούμε από τις αρετές τους και να πορευτούμε στον σύγχρονο κόσμο με τις αξίες και τα ιδανικά τα οποία εκείνοι, Έλληνες και Αυστραλοί, δίπλα – δίπλα υπηρέτησαν.
Σήμερα, 81 χρόνια μετά, κλίνουμε το γόνυ με σεβασμό και ευγνωμοσύνη προ των ενδόξων προγόνων μας, και διαβεβαιώνουμε ότι η θυσία τους θα παραμένει φάρος και πυξίδα για εμάς και τις επόμενες γενεές.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
