«Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου» – Μάνης Χρυσόστομος

Σήμερα 15 Αὐγούστου, ὃπως κάθε χρόνο, ἑορτάζουμε τήν μεγάλη θεομητορική ἑορτή τῆς Κοιμήσεως ἤ Μεταστάσεως στούς οὐρανούς τῆς Παναγίας μας.

Τρία σημεῖα ἀξίζει νά προσέξουμε, νά στοχαστοῦμε καί νά μελετήσουμε:

 Τό πρῶτο σημεῖο εἶναι ἡ γνώση μας γι’ αὐτό τό γεγονός τῆς Κοιμήσεως. Ὁ φυσικός θάνατος τῆς Θεοτόκου ὀνομάζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία <<κοίμηση>>, σάν δηλαδή ἓνας μακρύς ὓπνος, ὃπως καί για ὃλους τούς ἁγίους καί τούς πιστούς. Πολύ ὡραία τό διατυπώνει ὁ ἃγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ὃταν γράφει: <<Ὁ τόκος παράδοξος, ἡ γέννησις ὑπέρ φύσιν καί ἔννοιαν καί τῷ κόσμῳ σωτήριος, ἡ δέ κοίμησις ἔνδοξος καί ὂντως ἱερά καί πανεύφημος>>. Ἡ Θεοτόκος ὑπέστη φυσικόν θάνατον καί ἡ μέν ψυχή της παρεδόθη στά χέρια τοῦ Υἱοῦ της (ὅπως βλέπουμε καί στήν εἰκόνα νὰ κρατᾶ ὁ Χριστός ἕνα βρέφος πού συμβολίζει τήν ψυχή τῆς Παναγίας), τό δέ θεοδόχο σῶμα της, οἱ Ἀπόστολοι κήδευσαν μέ ἐπιτάφιος ὕμνους καί μέ μεγάλη εὐλάβεια ἔθεσαν σέ μνῆμα στή Γεθσημανῆ. Ἀλλά στή συνέχεια, τό συγκλονιστικό καί ὅλως ἐξαιρετικό γεγονός εἶναι ὅτι τό σῶμα τῆς Παναγίας πού κηδεύτηκε καί τάφηκε δέν ὑπέστη διαφθορά. Τό σῶμα της <<ἐπήρθη>> στά οὐράνια. Ὁ τάφος της μετά τρεῖς ἡμέρες βρέθηκε κενός. Αὐτό τό γεγονός ὀνομάζεται <<μετάστασις>>. Εἶναι τό μεγάλο δῶρο πού χάρισε ὁ Υἱός Της, ὁ Χριστός, στήν Παναγία Μητέρα Του.

*

Ἡ τιμητική αὐτή ὕψωση τῆς Παναγίας στόν οὐρανό καί ὁ δοξασμός της νά καθήσει <<ἐκ δεξιῶν τοῦ Υἱοῦ της>>, κατά τήν προφητική προτύπωση <<παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ιματισμῷ, διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη>> (Ψαλμ. 44, 10) φέρει ἐνώπιόν μας καί τό δεύτερο σημεῖο. Πρόκειται γιά τήν ἁγιότητα τῆς Θεοτόκου. Ἡ Ἀειπάρθενος Μαρία, ἡ Μήτηρ τοῦ Χριστοῦ, ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ Παναγία. Ἡ Παναγία εἶχε ὅλες τίς ἀρετές, εἶναι Κεχαριτωμένη, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Γι’ αὐτό καί οἱ οὐράνιες δυνάμεις, οἱ ἄγγελοι δέν κάμουν τίποτε ἄλλο κατά τήν ἔνδοξη κοίμηση της παρά νά ὑμνοῦν, δοξολογούν καί νά χαίρονται ἀπαύστως. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας στούς λόγους τους γιά τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐξαίρουν μέ θαυμαστό τρόπο καί μέ ὑπέροχα λόγια τήν ἁγιότητά της. Ἐγκωμιάζουν τήν ὄντως <<κιβωτόν τοῦ ἁγιάσματος>> καί καθίσταται ἔτσι τό αἰώνιο πρότυπο τῆς ἁγιότητος γιά κάθε ἄνθρωπο.

*

Τό τρίτο τέλος σημεῖο εἶναι ἡ ἐξαιρετική τιμή πού ἀποδίδει ὁ πιστός λαός στήν Παναγία Μητέρα τοῦ Χριστοῦ καί συγχρόνως καί δική μας μητέρα. Σέ κάθε ἱερά Ἀκολουθία ἀναφέρεται τό ὄνομα της καί δεσπόζει στήν λατρεία μας. Ὁ κάθε ὀρθόδοξος ναός εἶναι πεπληρωμένος ἀπό τήν παρουσία της. Ὅπου ὁ Χριστός ἐκεῖ καί ἡ Παναγία. Κύριες θέσεις της στό Τέμπλο καί στή Κόγχη τοῦ ἱεροῦ Βήματος (ἡ Πλατυτέρα). Καί εἶναι γεγονός αἰῶνες τώρα, ἡ Παναγία εἶναι δεμένη μέ τόν λαό μας. Γι’ αὐτό καί σέ ὅλες τίς μεγάλες ἱστορικές στιγμές ἡ καταφυγή στίς πρεσβεῖες της ὑπῆρξε σταθερά καί ἀδιάκοπη. Ἒτσι ὀφείλουμε πάντοτε νά προσευχώμεθα στήν Παναγία καί νά τήν ἱκετεύουμε γι’ ὅσα τυχόν θέματα ἔχουμε καί προβλήματά μας, καί Ἐκείνη ξέρει καί ἀκούει καί δέχεται τίς δεήσεις μας.

Κλείνοντας, τήν Ἐγκύκλιό μου αὐτή, παρακαλῶ, ὡς Ποιμενάρχης σας, ὅλοι νά φροντίσετε νά ἔχετε στό σπίτι σας Εἰκόνα τῆς Παναγίας, ὄχι ἁπλῶς ὡς ἕνα ἐπιπλέον στόλισμα,   ἀλλ’ ὡς ἱερή αἲσθηση τῆς ζωντανῆς παρουσίας της.

Εὔχομαι, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος νά σᾶς σκέπει, βοηθᾶ,

χαρίζει ὑγεία καί πᾶν ἀγαθόν.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΜΑΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Γ’