Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, ο Κύριος μας παρουσιάζει ένα βασιλιά, ο οποίος θέλησε να λογαριαστεί με όλους τους χρεώστες του, ζητώντας να πάρει τα οφειλόμενα. Στη συνέχεια της παραβολής βλέπουμε το βασιλιά να δείχνει έλεος σε ένα δούλου που του όφειλε ένα μεγάλο ποσό, απαλλάσσοντάς τον από την οφειλή του. Ο ίδιος δούλος όμως συμπεριφέρεται σε ένα συνδούλο του με ένα εντελώς αντίθετο τρόπο, με ασπλαχνία, αφού τον οδήγησε στη φυλακή για ένα πολύ μικρότερο ποσό που του όφειλε, χωρίς να σκεφτεί ότι ο κύριος του τον απάλλαξε από το μεγάλο χρέος του.
Η παραβολή αυτή είναι μία από τις «παραβολές της βασιλείας», μέσα από τις οποίες ο Χριστός φανερώνει διάφορες πτυχές και την έννοια της βασιλείας των ουρανών. Είναι γνωστή ως η παραβολή του κακού δούλου, όπου ως βασιλιάς νοειται ο ίδιος ο Θεός και ως δούλος ο κάθε άνθρωπος που οφείλει εξαιτίας των αμαρτιών του στο Θεό και ζητά την ευσπλαχνία και τη συγχώρησή Του. Ταυτόχρονα η συμπεριφορά του δούλου αυτού φέρνει ενώπιόν μας τις περιπτώσεις εκείνες που εμείς οι άνθρωποι, ενώ ζητούμε την άφεση των δικών μας αμαρτιών από το Θεό, εντούτοις δεν συγχωρούμε το συνάνθρωπο – το σύνδουλό μας.
Το μήνυμα του Κυρίου στο τέλος της παραβολής είναι σαφές: Δεν είναι δυνατό να ζητάμε συγχώρηση από το Θεό, όταν εμείς οι ίδιοι δεν δείχνουμε το έλεός μας στους συνανθρώπους μας. Μέσα από τους λίγους στίχους του Ευαγγελίου, μπορούμε να κατανοήσουμε την απεριόριστη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, ο οποίος συγχωρεί με πολλή ευκολία τα πάντα. Φτάνει να του το ζητήσουμε με ειλικρινή μετάνοια.
«Κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος» (Ματθ. ιη, 23). Φαίνεται μέσα από την παραβολή πως ο Θεός χρησιμοποιεί τη φράση «κακέ δουλέ». Θέλοντας με αυτό να κάνει κατανοητό σε εμάς, πόσο μεγάλη αμαρτίας είναι η αχαριστία. Ο Κύριος ζητά από εμάς, τους δούλους του, απλόχερα και χωρίς κανένα δισταγμό να χαρίζουμε στους οφειλέτες-συνδούλους μας τα πνευματικά τους χρέη. Περιμένει από εμάς ο Κύριος είναι να έχουμε ευσπλαχνία και συγχωρητικότητα. Αυτά προϋποθέτουν τις μεγάλες αρετές της αγάπης, αλλά και της ταπείνωσης. Δια της ταπεινώσεως θα αναγνωρίσουμε τα δικά μας σφάλματα και έτσι πιο εύκολα θα συγχωρέσουμε και τα σφάλματα των συνανθρώπων μας.
Πρότυπο αγάπης και ταπείνωσης ο ίδιος ο Χριστός. Ο ίδιος ο Λόγος του Θεού που ταπεινώθηκε για εμάς λαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση και που στη συνέχεια θυσιάστηκε για τα πλάσματά του πάνω στο Σταυρό ως άνθρωπος, ζητώντας την ίδια στιγμή από το Θεό Πατέρα να συγχωρέσει τους σταυρωτές του.
Η μεγαλύτερη όμως αρετή είναι η αγάπη, καθώς ο ίδιος ο Θεός «αγάπη εστί». Όλα όσα δημιούργησε ο Θεός τα έκανε με μεγάλη αγάπη. Ζητά έτσι και από εμάς να έχουμε αγάπη προς όλη τη κτίση.
Πολύ σημαντικό για την πνευματική μας οικοδομή είναι η αυτοκριτική. Όσο ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του, τόσο πολύ αναγνωρίζει πόσο αμαρτωλός είναι. Αναγνωρίζοντας λοιπόν ο άνθρωπος την αμαρτωλότητά του, πώς μπορεί να μην συγχωρέσει ένα όμοιό του αμαρτωλό συνάνθρωπο; Η άπειρη και μακρόθυμη ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα μας ας είναι πάντα η κινητήριος δύναμη στην αποκατάσταση των σχέσεών μας με τους συνανθρώπους μας.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
