Ἡ γνωστή Παραβολή τοῦ δείπνου προβάλλεται σήμερα ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐνῶ πλησιάζουμε πρός τήν «μητρόπολη τῶν ἑορτῶν», τά Χριστούγεννα. Καί αὐτό τό δεῖπνο πού μᾶς παρουσιάζει ὁ Χριστός μας γνωρίζουμε πώς ἀναφέρεται στήν Θεία Λειτουργία.
Δεῖπνο εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, γι᾿ αὐτό καί ἀκοῦμε σ᾿ αὐτήν: «Λάβετε, φάγετε...», «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες...». Καί τί τρῶμε καί πίνουμε στή Θεία Λειτουργία; Τό ἴδιο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Τί ἀνέκφραστη ἀγάπη καί συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο! Ὁ Χριστός μᾶς ἐπιτρέπει, ὄχι μόνο νά Τόν πλησιάσουμε, ὄχι μόνο νά Τόν ἀγγίξουμε, ὄχι μόνο νά Τόν ἀγκαλιάσουμε, ὄχι μόνο νά Τόν φιλήσουμε, ἀλλά νά Τόν πάρουμε ὁλόκληρο μέσα μας καί νά γίνουμε ἕνα μαζί Του!
Δέν εἶναι, λοιπόν, ἁπλῶς μιά προσευχή ἡ Θεία Λειτουργία, ὅπως λένε ἀπό ἄγνοια μερικοί: «Κάνω προσευχή καί στό σπίτι μου, γιατί νά πάω στή Λειτουργία»; Εἶναι τό προσωπικό κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τοῦ οἰκοδεσπότη τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Ποιά εἶναι ὅμως ἡ ἀνταπόκρισή μας;
Δυστυχῶς, ὅπως μᾶς εἶπε σήμερα τό Εὐαγγέλιο, ὑπάρχουν οἱ περιφρονητές τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Μυστηρίου, τῆς μεγάλης αὐτῆς τιμῆς πού μᾶς κάνει ὁ Χριστός.
Εἶναι πρῶτα οἱ δοῦλοι τῶν ὑλικῶν πού ἀντιπροσωπεύονται ἀπ᾿ ἐκεῖνον πού ἀποκρίθηκε στήν πρόσκληση ὅτι «ἀγρόν ἠγόρασα καί πρέπει νά πάω νά τόν δῶ». Αὐτοί εἶναι ὑποδουλωμένοι στά ὑλικά ἀγαθά, γιατί δέν τά βλέπουν σάν δῶρο Θεοῦ, γιά νά τά προσφέρουν μέ εὐχαριστία σ᾿ Αὐτόν.
Ἔπειτα περιφρονητές τοῦ θεϊκοῦ Δείπνου εἶναι αὐτοί πού τοποθετοῦν τήν ἐργασία τους πάνω ἀπ᾿ ὅλα, γιά χάρη τῆς ὁποίας ἀφήνουν τόν Θεό καί ἔτσι δέν εἶναι ἁπλῶς ἐργαζόμενοι, ἀλλά δοῦλοι καί ἡ ἐργασία γίνεται δουλειά-δουλεία. Στήν παραβολή ὅλοι αὐτοί ἀντιπροσωπεύονται ἀπ᾿ αὐτόν πού ἀπάντησε στήν πρόσκληση μέ τά λόγια «ἀγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια καί πάω νά τά δοκιμάσω».
Ἀκόμα, περιφρονητές καί ἔπειτα ἄρνητές του θείου Δείπνου, τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, εἶναι οἱ δοῦλοι τῶν αἰσθήσεων. Αὐτοί ἐκφράζονται ἀπ᾿ αὐτόν πού ἀπάντησε στήν πρόσκληση ὅτι «νυμφεύθηκα γυναῖκα καί γι᾿ αὐτό δέν μπορῶ νά ἔρθω». Μά εἶναι δυνατόν, ἀδελφέ, νά εἶναι ἐμπόδιο ὁ γάμος γιά τήν Θεία Κοινωνία, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μας τόν εὔλογεῖ καί μάλιστα -παλαιότερα- τόν τελοῦσε μέσα στήν Θεία Λειτουργία; Κι ὅμως! Μέ τήν δικαιολογία «γυναῖκα νυμφεύθηκα» πολλές οἰκογένειες χωρίστηκαν ἀπ᾿ τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί δέν ἔρχονται στό Δεῖπνο.
Τί ζωή, ὅμως, εἶναι αὐτή, χωρίς τήν Θεία Κοινωνία, χωρίς τή συμμετοχή στήν τράπεζα τοῦ Θεοῦ; Δέν γεμίζουν τήν ψυχή τά ὑλικά ἀγαθά, οὔτε οἱ σαρκικές ἀπολαύσεις. Μακριά ἀπ᾿ τόν Θεό καί τήν Θεία Κοινωνία ὅλα εἶναι ἀνιαρά καί ἄνοστα. Οἱ περιφρονητές καί ἄρνητές τοῦ Δείπνου γίνονται τελικά φτωχοί καί πεινασμένοι στήν ψυχή ἄνθρωποι. Νόμιζαν, ὅπως εἶπε ἡ Παραβολή, ὅτι στά χωράφια, στά βόδια καί στίς γυναῖκες θά βροῦν τήν εὐτυχία τους καί ἀρνήθηκαν τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ. Ὅπως, ὅμως, δείχνει ἡ καθημερινότητά μας, τελικά δέν βρίσκουν τήν εὐτυχία.
Ἀδελφοί μου! Ἡ φυσική τροφή τοῦ ἀνθρώπου πού πλάστηκε κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, ἡ φυσική τροφή μας, εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία. Σκοπός μας εἶναι ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό καί τήν γευόμαστε μέ τήν Θεία Κοινωνία τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ Του, ὅταν εἶναι καθαρή ἡ καρδιά μας ἀπό τά πάθη. Ἀγώνας χρειάζεται, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά μήν αἰχμαλωτισθεῖ ἡ ψυχή μας ἀπό τά ἀγαθά καί ὑποδουλωθεῖ σ᾿ αὐτά, γιατί τότε μεταβάλλονται σέ πάθη. Ὅλα τά ἀγαθά ἔχουν καί βρίσκουν τό νόημά τους μόνο μέ τόν Θεό, μέ τήν συμμετοχή μας στήν Θεία Κοινωνία, τό θεϊκό Δεῖπνο. Ἄς καθαριστοῦμε μέ τήν Ἐξομολόγηση, ἄς ἑτοιμαστοῦμε μέ τήν νηστεία καί τήν προσευχή, γιά νά μήν γίνουμε κι ἐμεῖς ἀρνητές τοῦ Δείπνου. ΑΜΗΝ.
