ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΘ΄Κυριακής : Β´ Κορ. ια´ 31-33, ιβ´ 1-9
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ της Κυριακής : Λουκ. ζ´ 11-16
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ
1. Μετριόφρονες καὶ προσεκτικοὶ
Στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν Β΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναγκάζεται νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴν ἀποστολική του ἰδιότητα ἀπέναντι σὲ ὅσους τὴν ἀμφισβητοῦσαν καὶ δημιουργοῦσαν σχίσματα μεταξὺ τῶν χριστιανῶν. Ἔτσι ἀναφέρει γιὰ πρώτη φορὰ ὅτι εἶδε οὐράνιες ὀπτασίες. Πρόκειται γιὰ ἕνα μυστικὸ ποὺ εἶχε καλὰ κρυμμένο δεκατέσσερα χρόνια, καὶ τώρα ἀναγκάζεται νὰ τὸ ἀποκαλύψει, γιὰ νὰ ἀποστομώσει τοὺς κατηγόρους του. Γράφει: «οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων… ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι». Γνωρίζω ἕναν ἄνθρωπο ποὺ βρίσκεται σὲ στενὴ σχέση καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος πρὶν ἀπὸ δεκατέσσερα χρόνια ἁρπάχθηκε καὶ μεταφέρθηκε στὸν Παράδεισο κι ἄκουσε λόγια ποὺ κανένας ἄνθρωπος δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ τὰ ἐκφράσει, κι οὔτε ἐπιτρέπεται νὰ τὰ πεῖ λόγῳ τῆς ἱερότητάς τους.
Εἶναι φανερὸ ὅτι τὶς οὐράνιες αὐτὲς ἀποκαλύψεις δὲν τὶς δέχθηκε κάποιο ἄλλο πρόσωπο ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ὁ Κύριος τοῦ ἀπεκάλυψε ἀνείπωτη δόξα καὶ θεϊκὴ λαμπρότητα, προκειμένου νὰ τὸν ἐνισχύσει καὶ νὰ τὸν στερεώσει στὴν ἀποστολική του δι-ακονία. Ὡστόσο ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος ταπεινὰ σιωποῦσε ἐπὶ 14 χρόνια, κι ὅταν χρειάστηκε νὰ μιλήσει γι’ αὐτά, τὰ περιέγραψε μὲ πολλὴ μετριοφροσύνη, λιτότητα καὶ φόβο Θεοῦ.
Ἐμεῖς, ἂν βλέπαμε ἔστω μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς ὀπτασίες, πόσο εὔκολα θὰ σπεύδαμε νὰ τὶς κοινοποιήσουμε καὶ νὰ διαφημίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας!
Ὑπάρχουν χριστιανοὶ ποὺ νομίζουν ὅτι βλέπουν ὁράματα καὶ ἀποκαλύψεις, καὶ εὔκολα τὰ διαδίδουν. Ὅμως οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς συνιστοῦν νὰ εἴμαστε πολὺ ἐπιφυλακτικοὶ σὲ τέτοια σημεῖα, διότι καὶ «αὐτὸς ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός» (Β΄ Κορ. ια΄ 14). Ἄλλωστε δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ὁράματα γιὰ νὰ πιστέψουμε. Στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν πατερικὴ διδασκαλία μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ὅ,τι εἶναι χρήσιμο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
2. Ὁ Κύριος μᾶς ἀσφαλίζει
Τὸ θαυμαστὸ εἶναι ὅτι ὁ παντοδύναμος Κύριος, ποὺ χάρισε στὸν ἀπόστολο Παῦλο τέτοιες ἐξαιρετικὲς ἐμπειρίες, παράλληλα ἐπέτρεψε ὥστε ὁ πιστὸς δοῦλος Του νὰ περάσει μεγάλη δοκιμασία. Μία χρόνια ἀσθένεια ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν μποροῦσε νὰ ἀπαλλαγεῖ, παρὰ τὴ θερμὴ προσευχὴ ποὺ ἔκαμνε. Ἀλλὰ ὁ φωτισμένος Ἀπόστολος δὲν δυσανασχέτησε. Γράφει: «Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι»· δηλαδή, ἐξαιτίας τῶν πολλῶν καὶ μεγάλων ἀποκαλύψεων ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς καὶ μοῦ δόθηκε ἀρρώστια ἀθεράπευτη σὰν ἀγκαθωτὸ ξύλο στὸ σῶμα, ἄγγελος τοῦ σατανᾶ, γιὰ νὰ μὲ χτυπάει στὸ πρόσωπο καὶ νὰ μὲ ταλαιπωρεῖ, ὥστε νὰ μὴν ὑπερηφανεύομαι.
Τί νὰ πρωτοθαυμάσει κανείς; Τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ παιδαγωγεῖ τὸν ἄνθρωπο μὲ τόση σοφία, ἢ τὴν ἀρετὴ τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου, ὁ ὁποῖος δέχθηκε ταπεινὰ τὴν ἀσθένεια καὶ ὑποτάχθηκε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μὲ ἐμπιστοσύνη;… Κατάλαβε ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ὅτι ὕστερα ἀπὸ τόσες ἀποκαλύψεις κινδύνευε ἀπὸ τὸν πειρασμὸ τῆς ὑπερηφανείας καὶ εἶδε τὴν ἀσθένεια ὡς τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ ποὺ τὸν συγκρατοῦσε.
Κάθε δοκιμασία ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς στὴ ζωή μας ἔχει τὸν σκοπό της. Ἂς τὴ δεχόμαστε μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν πάνσοφη πρόνοιά Του.
3. Δὲν μᾶς ἀφήνει μόνους
Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ ἐπέτρεψε τὴ δοκιμασία τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἔδωσε καὶ τὴ χάρη γιὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσει. Στὶς ἐπανειλημμένες προσευχὲς τοῦ πιστοῦ δούλου Του ἀπάντησε: «ἀρκεῖ σοι ἡ χάρη μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται»· σοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ χάρη ποὺ σοῦ δίνω. Διότι ἡ δύναμή μου ἀναδεικνύεται τέλεια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενής, καὶ μὲ τὴν ἐνίσχυσή μου κατορθώνει μεγάλα καὶ θαυμαστά.
Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ στοργικὸς Πατέρας ὁ Ὁποῖος, μαζὶ μὲ τὴν ὅποια ὀδυνηρὴ δοκιμασία, δίνει εἰδικὴ χάρη καὶ δύναμη γιὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουμε. Ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος, ποὺ εἶχε προσωπικὴ πείρα ἀπὸ δοκιμασίες, μᾶς βεβαιώνει σὲ ἄλλο σημεῖο ὅτι ὁ παντοδύναμος Κύριος «ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν», δηλαδή: μαζὶ μὲ τὸν πειρασμὸ θὰ φέρει καὶ τὸ τέλος του, ὥστε νὰ μπορεῖτε νὰ τὸν ἀντέξετε (Α΄ Κορ. ι΄ 13).
Δὲν μᾶς ἀφήνει μόνους ὁ Θεός. Ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ σκληρὲς δοκιμασίες εἶναι δίπλα μας καὶ μᾶς δίνει πλούσια τὴ χάρη Του, ὥστε νὰ φανερώνεται καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸ μεγαλεῖο τῆς δυνάμεώς Του καὶ ἡ δόξα ποὺ περιμένει τοὺς πιστοὺς δούλους Του.
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”