Η εξόδιος Ακολουθία του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου Κωνσταντίνου Καλαϊτζάκη

Τη Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου εκοιμήθη εν Κυρίω ο μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Κωνσταντίνος Καλαϊτζάκης, συνταξιούχος κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και πρώτος Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος αυτής.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στις 25 Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό Αγίας Κυριακής Κασταμονίτσας από τον Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Ανδρέα με τη συμμετοχή πλειάδος Ιερέων και πλήθους κόσμου, οι οποίοι προσήλθαν να απευθύνουν τον ύστατο χαιρετισμό στον πολύ αγαπητό π. Κωστή.

Στον επικήδειο λόγο του ο Σεβ. κ. Ανδρέας αναφέρθηκε στην όλη βιοτή και την ιερατική διακονία του εκλιπόντος κληρικού, καθώς και στην ευλάβεια, το ήθος, τον ιερό ζήλο και την αφοσίωσή του στην Εκκλησία και το υψηλό αίσθημα ευθύνης, τονίζοντας τον υποδειγματικό τρόπο προσέγγισης και επικοινωνίας που είχε με τους όλους τους ιερείς, τους ενορίτες του αλλά και τους συγχωριανούς του.

Τέλος, εξέφρασε τις συλλυπητήριες ευχές του προς την πρεσβυτέρα, τα τέκνα και τα εγγόνια του μακαριστού Ιερέως που τόσο πολύ αγαπήθηκε από τον ευσεβή λαό της ευρύτερης περιοχής της Πεδιάδος, ευχόμενος όπως Κύριος ο Θεός αναπαύσει την ψυχήν του μετά των Αγίων και των Δικαίων.

Επικήδειους λόγους εκφώνησαν ο Πανοσιολ. Αρχιμ. κ. Ιερόθεος Χιώτης, Προϊστάμενος της Ενορίας Καστελλίου, ο εφημέριος της Ενορίας Αγίας Κυριακής Κασταμονίτσας Οικον. κ. Νικόλαος Βαρελάς, ο κ. Ιωάννης Γιγουρτσής εκ μέρους των πρώτων υπαλλήλων της νεοσύστατης Ιεράς Μητροπόλεώς μας, η κα Σοφία Ψαράκη – Σηφάκη, εκ μέρους του Τοπικού Συμβουλίου Κασταμονίτσας, ενώ ψηφίσματα ανεγνώστηκαν  από το Μητροπολιτικό Συμβούλιο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, τον Ε.Σ.Κ.Ε.Κ., τον  Σύνδεσμο Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, τις Ενορίες Κασταμονίτσας και Καστελλίου, το Κ.Υ. Καστελλίου και το ΚΑΠΗ Καστελλίου.

Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος συνόδευσε τη σορό του αειμνήστου π. Κωνσταντίνου στο ενοριακό κοιμητήριο.

Σύντομο Βιογραφικό π. Κωνσταντίνου Καλαϊτζάκη

Γεννήθηκε στην Κασταμονίτσα στις 29 Φεβρουαρίου 1932. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο της Κασταμονίτσας και στο Γυμνάσιο Καστελλίου. Μετά τις γυμνασιακές σπουδές εισήχθη στη σχολή της αεροπορίας όπου εκπαιδεύτηκε ως πιλότος αεροσκαφών. Δεν ακολούθησε όμως το επάγγελμα του αεροπόρου αλλά προτίμησε να ακολουθήσει μια άλλη πορεία. Φοίτησε στην  Εκκλησιαστική Σχολή Χανίων και χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια πρεσβύτερος το 1957 από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κυρό Ευγένιο.

Υπηρέτησε στην Ενορία Αμαριανού από τη χειροτονία του μέχρι το 1974 και στη συνέχεια στην Ενορία Κασταμονίτσας μέχρι το έτος 2010. Υπήρξε ο πρώτος Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας από συστάσεως της, το 2001 μέχρι τις αρχές του 2005.

Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Φραγκιαδάκη και απέκτησαν τρία παιδιά την Ειρήνη, τον Ευστάθιο και τη Βασιλική.

Επικήδειος π. Νικολάου Βαρελά, εφημερίου Κασταμονίτσας:

Παπά Κωστή  ήρθε και για σένα η στιγμή για το μεγάλο ταξίδι σου στο Φως. Εμείς που είχαμε τη χαρά και προσωπικά εγω την τιμή να σε γνωρίσω απορήσαμε στην είδηση αυτή. Διότι πολλές φορές μας εδινες την εντύπωση οτι είσαι άτρωτος και ικανός σχεδόν για τα πάντα παρά την ηλικία σου.

Οσοι σε συναναστραφήκαμε αισθανόμασταν πολύ έντονα την σχεδόν εφηβική σου όρεξη για ζωή, για συναναστοφή, για κοινωνία με του άλλους. Πόσες και πόσες φορές, δεν ντρέπομαι να στο εξομολογηθω και μάλιστα δημόσια, οτι η νεανική σου ορμή και δίψα για ζωή με έκανε να αισθάνομαι οτι είμαι εγώ ο γηραιότερος. Σου εξομολογούμαι παππού – ας μου το επιτρέψουν η αγαπητή πρεσβυτέρα σου τα παιδια και τα εγγόνια σου να σε αποκαλώ έτσι- Ετρεχα για να σε προλάβω, μα πάντα αργοπορημένος, λαχανιασμένος και ανεπαρκής σε έβλεπα να με περιμένεις με αυτό το αστείρευτο, αληθινό και γεμάτη αγάπη χαμογελό σου να μου λες πάντα -Νικολάκι μου δεν σου είπα να μην αγχώνεσαι ? Είναι χαραγμένη ανεξίτηλα στο μυαλό μου η στιγμή που ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας με πρωτοσύστησε σε σένα νέος και εγω τότε ιερέας  και σου έιπε χαρακτηριστικά -παπα Κωστή αυτός ειναι ο Νικόλαος πάρε τον στην ενορία σου και αμα σου ταιριάζει κράτα τον. Πάντα σου άρεσε να σου κάνω αυτή την Ιστορία και γελούσαμε το θυμάσαι? Δεν ξέρω τελικά αν σου έκανα αλλά για ένα είμαι ακράδαντα σίγουρος οτι οποιοσδήποτε και να ήταν στη θέση μου θα σου έκανε. Οχι διότι μπορεί κάποιος εύκολα να φτάσει τα χνάρια σου αλλά γιατι είχες μια καρδιά που χωρούσε όλο τον κόσμο. Ξέρω πολύ καλά οτι τώρα μου θυμώνεις που μιλω για ΄σενα, αλλά σου είπα αυτή είναι η εξομολόγηση που ποτέ δεν σου έκανα.  Σ ευχαριστώ παππού όχι μόνο για την αγάπη  και τη στοργή τη δική σου αλλά και ολόκληρης  της οικογένειά σου αποδεικνίοντας  με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο οτι πρώτα με είχες αγαπήσει εσύ. Σ ευχαριστώ παππού γιατι με δίδαξες τα ιερατικά μου και διοικητικά μου καθήκοντα, την συγχωρετικότητα όταν κάποιοι σε πίκρεναν αλλα και την ανιδιοτελή αγάπη προς όλους. Για ένα πράγμα θα μου επιτρέψεις να καυχιέμαι, οτι δάσκαλο μου είχα εσένα. Δεν μπορω να αποτυπώσω σε λίγες γραμμές τις στιγμές που έζησα δίπλα σου τόσο στην ποσότητα όσο και  την ποιότητα. Ελεγα συχνά οτι είσαι η Θεολογία στην πράξη. Ισχύει απόλυτα .Δεν μιλούσες με υψηλό θεολογικό λόγο  αλλά με ουσία και πράξεις. Δεν σου άρεσε η φλυαρία αλλά η δημιουργική και διδακτική σιωπή.

Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου  το μπαστουνάκι σου και τα βήματα σου κάθε φορά που ερχόσουν στην  Εκκλησία  για κάποια ακολουθία. Δεν σου κρύβω οτι αρκετές φορές οταν σκεφτόμουν ότι κάποια στιγμή δεν θα  ξαναακούσω  τα βήματά σου με έπαιρνε το παράπονο. Συγχώρα με παππού που με βλέπεις θλιμένο και μελαχγολικό αλλά αισθάνομαι την ανάγκη εκτος από την τεράστια απουσία σου με θλίβει και το γεγονός ότι δεν σου είπα μία συγγνώμη για όσες φορές αθελά μου σε στεναχώρησα ή σε απογοήτευσα. Συγγνώμη για τις στιγμές που ήθελες να είμαι κοντά σου και δεν ήμουν, συγγνώμη για τις φορές που μπορεί να σε έκανα να αισθανθείς άβολα και συγγνώμη που δεν είχα το θάρρος να σου πω οτι σ αγαπώ. Είπαμε παππού σήμερα θα ανεχτείς την εξομολόγηση μου γιατί τελικά και σήμερα εσύ πάλι θα δώσεις όπως πάντοτε, και αυτό που θέλω να μου δώσεις είναι η συγχώρεση και η ευχή σου. Αν κάτι θα ήθελα ακόμα να σου ζητήσω, ως άλλος Ελισαίος, θα ήταν η αγάπη και η συχγωρετικότητα σου για να πορεύομαι το δρόμο της ζωής μου.

Η ρύση του αποστόλου Παύλου  “τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα “στο πρόσωπό σου βρήκε απόλυτη εφαρμογή. Θα τα πούμε πρόσωπο με πρόσωπο και θα χαρούμε ο ένας την παρουσία  του άλλόυ  όταν ο Κύριος το απόφασίσει. Μεχρι τότε  εύχομαι και προσεύχομαι ο Κύριος να στεφανώσει τον δούλο του Θεού Κωνσταντίνο και να τάξη την ψυχή αυτού ενθα οι Δίκαιοι αναπαύονται.

Εύχομαι ο Πανάγαθος Κύριος να στέλνει την εξ υψους παρηγορία στην αγαπητή  πρεσβυτέρα Μαρία στα παιδιά και τα εγγόνια του.

Καλό ταξίδι παππού!

Επικήδειος λόγος εκ μέρους του τοπικού συμβουλίου της κοινότητας Kασταμονίτσας, η κα Σοφία Ψαράκη – Σηφάκη:

Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να εκφράσω τη θλίψη μου και τη στεναχώρια μου.
Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουμε να πούμε που ώρες ατελείωτες να μιλάμε για τον παπά Κωστή δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Η ζωή του ολόκληρο βιβλίο, κάθε κασταμονιτσανός έχει να πει μία ιστορία. Αγαπητός και αυτό φαίνεται σήμερα από όλους εσάς που είστε εδώ με την παρουσία σας.

Άνθρωπος με κατανόηση, θαλπωρή, αγάπη για το συνάνθρωπο που άνοιξε την αγκαλιά του σε όποιον την είχε ανάγκη. Πρώτος κάθε Κυριακή πρωί να έρθει στην Αγαπημένη του Αγία Κυριακή, να εκτελέσει το καθήκον του αλλά πρώτος στο χορό και στο τραγούδι.

Μας βάφτισε, μας πάντρεψε, βάφτισε και πάντρεψε τα παιδιά και τα εγγόνια μας, αποχαιρετήσαμε μαζί αγαπημένους ανθρώπους και τώρα ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε εσένα αγαπημένε μας πατέρα Κωνσταντίνε.

Καλό σου ταξίδι!