Γενική υποχρεωτική αγαμία του παπικού «κλήρου»: Η ρίζα της ηθικής σήψεως του

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Μετά την πυορροούσα πληγή στο διεφθαρμένο «σώμα» του Παπισμού από τις χιλιάδες περιπτώσεις παιδεραστίας, που βγήκαν στο φως της δημοσιότητος τα τελευταία χρόνια, έρχεται τώρα ένα νέο «τσουνάμι» να σαρώσει κάθε απομεινάρι «αξιοπρέπειας» από τον Παπισμό. Πρόκειται για την σεξουαλική εκμετάλλευση καλογραιών, οι οποίες «φυλακίζονται» σε «μοναστήρια» και χρησιμοποιούνται ως σκλάβες του σεξ, από παπικούς «κληρικούς» και μάλιστα όλων των βαθμίδων! Κάτι ανάλογο με την πρακτική των μουσουλμάνων τζιχαντιστών στη Μέση Ανατολή και Αφρική, οι οποίοι φυλακίζουν «άπιστες» και τις χρησιμοποιούν και αυτοί ως σκλάβες των κτηνωδών ορέξεων τους, φυσικά στο όνομα του «θεού» τους! «Βουΐζει» κυριολεκτικά ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος από τις νέες αυτές αποκαλύψεις, που βγαίνουν κάθε τόσο στο φως της δημοσιότητος.

Το καινούργιο αυτό σκάνδαλο έρχεται να επιβεβαιώσει μετά πάσης επισημότητος ο ίδιος ο σημερινός «Πάπας» κ. Φραγκίσκος. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία: «Αηδία και αποτροπιασμό προκαλούν οι δηλώσεις του Πάπα Φραγκίσκου. Παραδέχθηκε δημόσια πως ιερείς χρησιμοποιούν μοναχές ως σκλάβες του σεξ. Μάλιστα με απόλυτη ψυχραιμία ανέφερε πως γίνονται ενέργειες αντιμετώπισης του φαινομένου, αλλά αυτό εξακολουθεί να υπάρχει. Ο Πάπας Φραγκίσκος παραδέχθηκε ότι καθολικοί ιερείς εκμεταλλεύονταν σεξουαλικά μοναχές και τις χρησιμοποιούσαν ως σκλάβες του σεξ, τονίζοντας ότι έχει δεσμευθεί να σταματήσει κάθε είδους κακοποιήσεις. Ο ποντίφικας έκανε τις δηλώσεις αυτές στο αεροπλάνο της επιστροφής του από το Αμπού Ντάμπι, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με ένα άρθρο στο περιοδικό του Βατικανού που αναφερόταν στην κακομεταχείριση των καλογριών της καθολικής εκκλησίας.  Προσφάτως, όλο και περισσότερες καλόγριες, στο πλαίσιο του κινήματος Mee Too, άρχισαν να μιλούν για την κακοποίησή τους στα χέρια ιερέων και επισκόπων.  Πέρυσι, η διεθνής ένωση που εκπροσωπεί πάνω από 500.000 καθολικές καλόγριες ενθάρρυνε τα μέλη της να σπάσουν τη σιωπή τους»! Και συνεχίζει: «“Είναι αλήθεια. Υπάρχουν ιερείς, ακόμη και επίσκοποι, οι οποίοι το έχουν κάνει. Θεωρώ ότι συμβαίνει ακόμη, αφού κάτι δεν σταματά επειδή απλά το γνωρίζεις. Εργαζόμαστε για αυτό εδώ και πολύ καιρό. Έχουμε θέσει σε διαθεσιμότητα αρκετούς ιερείς για τέτοιες υποθέσεις”, δήλωσε ο πάπας. Πρόσθεσε, ακόμη, ότι το Βατικανό βρίσκεται σε διαδικασίες για το κλείσιμο ενός εκκλησιάσματος γυναικών λόγω σεξουαλικής κακοποίησης και διαφθοράς, αν και δεν την κατονόμασε»!

Πιστεύουμε ακράδαντα, ότι η κύρια αιτία της διαχρονικής ηθικής σήψεως του παπικού «κλήρου» είναι η γενική υποχρεωτική αγαμία, η οποία, όπως είναι γνωστό, καθιερώθηκε στη Σύνοδο της Ελβίρας, (300 μ.Χ.), διά του 33^ου Κανόνος της. Ο όσιος Κοδρούης, επίσκοπος της Δύσεως, θέλησε να εισαγάγει στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο προς έγκριση την απόφαση της εν Ελβίρα Συνόδου, αλλά συνάντησε την σθεναρή αντίσταση του οσίου Παφνουτίου και έτσι η πρόταση του δεν έγινε δεκτή. Κατά της γενικής αγαμίας του κλήρου αποφαίνεται ήδη ο Ε΄ Κανών των αγίων Αποστόλων. Αργότερα, η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν της αφ’ ενός μεν το γεγονός ότι η αγαμία είναι χάρισμα, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου: «ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ  οίς δέδοται», (Ματθ.19,11) και αφ’ ετέρου την ιερότητα του μυστηρίου του γάμου, (βλ. Εφ. 5,22), καταδικάζει διά του 13^ου Ιερού Κανόνος της, οριστικά πλέον και τελεσίδικα, την γενική αγαμία του κλήρου, επιτρέποντας τον γάμο, (προ της χειροτονίας), στους υποδιακόνους, διακόνους και πρεσβυτέρους και εξαιρώντας τους επισκόπους, οι οποίοι εξελέγοντο από τις τάξεις των μοναχών, ώστε να μπορούν να επιτελούν τα επισκοπικά τους καθήκοντα απερίσπαστοι από βιοτικές και οικογενειακές μέριμνες.

Κατά την Β΄ Βατικανή Σύνοδο, (1962-1965), ο Βραζιλιανός επίσκοπος Koop τόλμησε να θίξει το πρόβλημα της γενικής αγαμίας του κλήρου, εκφράζοντας τις απόψεις και πολλών άλλων ρωμαιοκαθολικών επισκόπων, ωστόσο ο τότε Πάπας Παύλος ο Στ΄ απέκλεισε κάθε περαιτέρω συζήτηση. Αλλά και μέχρι σήμερα δεν παύουν να ακούγονται φωνές, ακόμη και μέσα στους κόλπους του Παπισμού, που επισημαίνουν την αιτία του κακού, οι οποίες όμως δεν εισακούονται. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αρχιεπισκόπου της Βιέννης, καρδιναλίου Κριστόφ Σόνμπορν, ο οποίος δήλωσε παλιότερα ότι «η κατάργηση της αγαμίας ίσως θέσει τέρμα στις σεξουαλικές καταχρήσεις από ιερωμένους, αλλά ο τότε Πάπας τον επανέφερε στην τάξη κάνοντας λόγο για ‘την αρχή της ιερής αγαμίας’»! Χαρακτηριστική είναι επίσης μια ηχηρή επιστολή από 39 ιταλίδες, κρυφές ερωμένες παπικών «κληρικών», το 2010, προς τον τότε Πάπα Βενέδικτο ΣΤ΄, οι οποίες του ζήτησαν να καταργηθεί η υποχρεωτική αγαμία του «κλήρου» για να νομιμοποιήσουν τις σχέσεις τους!

Φυσικά τόσο το σκάνδαλο των παιδεραστιών, όσο και αυτό της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των καλογραιών, δεν είναι καινούργια «φρούτα», που εμφανίστηκαν στην εποχή μας. Αν κάνουμε μια αναδρομή στην ιστορία του Παπισμού, θα διαπιστώσουμε ότι από τότε που επίσημα αποσπάσθηκε από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, (1054), είχε μια ασταμάτητη καθοδική πορεία, μια προϊούσα σήψη, ηθική και πνευματική, η οποία γιγαντώνεται όλο και περισσότερο μέχρι σήμερα. Είναι γνωστή η ακολασία μιας πλειάδας Παπών, ήδη από την μεσαιωνική εποχή, η οποία συχνά υπερέβαινε την ακολασία των κοσμικών ηγεμόνων. Υπήρξαν Πάπες τόσο διεφθαρμένοι και τυραννικοί, ώστε οι κοσμικοί ηγεμόνες να φαίνονται σαν «αγγελούδια» μπροστά τους! Αναφέρουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τους διαβόητους Βοργίες, των οποίων τα σεξουαλικά όργια και τα εγκλήματα στα παπικά παλάτια μπορούν να παραβληθούν μόνο με αυτά των Ρωμαίων των προχριστιανικών και πρωτοχριστιανικών χρόνων. Αναφέρουμε επίσης τον διαβόητο Πάπα Αλέξανδρο τον ΣΤ΄ (1492-1503) ο οποίος  «…αφέθηκε στη λαγνεία και τις ακόλαστες απολαύσεις. Τη νύχτα της Αποκριάς του 1501, οργάνωσε το μεγαλύτερο σεξουαλικό όργιο που είχε δει ποτέ το Βατικανό. Δεν έμεινε ωστόσο μόνο στο περιστασιακό σεξ με ελαφρών ηθών γυναίκες: ήταν γνωστό ότι ο Ποντίφικας έπεφτε συχνά στο κρεβάτι με τις δύο του αδερφές, διαπράττοντας την ύβρη της αιμομιξίας…»! Ο Πάπας Βενέδικτος ο Θ΄ (1032-1048) αναφέρεται στο λήμμα της Καθολικής Εγκυκλοπαίδειας (ως το) «όνειδος για τον Θρόνο του Πέτρου». Όχι μόνο ατίμασε το ύπατο καθολικό αξίωμα με φόνους και μοιχείες, αλλά έκανε και ό, τι μπορούσε για να εδραιώσει τη θέση του, παραγνωρίζοντας τις συνέπειες» (όπου ανωτ.)! Επίσης ο Πάπας Ιωάννης ο ΚΓ΄ (1410-1415), «έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο διεφθαρμένος εγκληματίας που έχει καθίσει ποτέ στον παπικό θρόνο» και καταγγέλθηκε από 37 «κληρικούς» του για «συνουσία, μοιχεία, αιμομιξία, σοδομισμό, κλοπή, μαγεία και δολοφονία. Το χαρέμι μάλιστα του Πάπα αριθμούσε 200 εταίρες, με το κερασάκι στην τούρτα να είναι ότι οι περισσότερες από αυτές ήταν καλόγριες» (όπου ανωτ.)! Χάριν οικονομίας χρόνου αρκούμαστε σ’ αυτούς, διότι αν μελετήσει κανείς την ιστορία του Παπισμού τα τελευταία χίλια χρόνια, θα βρεί ένα πλήθος από παρόμοιες περιπτώσεις Παπών, κατεγνωσμένων με βαρύτατα ηθικά, ή άλλα θανάσιμα παραπτώματα. Οι περισσότεροι από αυτούς υπήρξαν ακόλαστοι, τυραννικοί, δολοφόνοι, άθεοι, ειδωλολάτρες, μάγοι, ακόμα και σατανολάτρες, όπως λ.χ. ο Πάπας Βονιφάτιος Η΄ (1294-1303)! Και όλοι αυτοί οι Πάπες, ας μη το ξεχνούμε αυτό, υπήρξαν…αλάθητοι (!!!), σύμφωνα με την δογματική διδασκαλία του Παπισμού, (Α΄ Βατικανή Σύνοδος), τόσο στο επίπεδο του δόγματος, όσο και στο επίπεδο του ήθους. Τι τραγική ειρωνεία!

Περαίνοντας, θα θέλαμε να εκφράσουμε, για πολλοστή φορά τον πόνο και την οδύνη μας για το κατάντημα του Παπισμού, για την άβυσσο της ηθικής σαπίλας, στην οποία έχει περιπέσει, με αποκορύφωμα τις χιλιάδες περιπτώσεις παιδεραστίας και παιδοφθορίας, το διαβόητο και πανίσχυρο «γκέι κλαμπ» του Βατικανού και βέβαια τις πρόσφατες φρικιαστικές αποκαλύψεις των βιασμών των καλογραιών, οι οποίες ήρθαν τελευταία να επιβεβαιώσουν, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την απουσία κάθε ίχνους εκκλησιαστικότητος και Θείας Χάριτος στον Παπισμό. Και όλα αυτά βέβαια ως ηχηρή απάντηση σε όσους «Ορθοδόξους» επισκόπους και προκαθημένους νομιμοποίησαν με την υπογραφή τους, επίσημα πλέον και συνοδικά, τον Παπισμό ως Εκκλησία στη «Σύνοδο» της Κρήτης!

Ο μόνος τρόπος θεραπείας του κακού είναι η μετάνοια και η επιστροφή τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, η οποία όμως, όπως φαίνεται εκ των πραγμάτων, είναι αδύνατη. Το αδύνατον της μετανοίας των παπικών επισημαίνει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο κορυφαίος αυτός Πατέρας και διδάσκαλος της Εκκλησίας μας και σφοδρός πολέμιος του Παπισμού, ο οποίος στον Β΄ λόγον του περί της εκπορεύσεως του αγίου Πνεύματος, παρομοιάζει τον Παπισμό, με το μεγαλύτερο από όλα τα ζώα, τον ελέφαντα. Γράφει ο άγιος: «Λέγουν δι’ αυτόν, [τον ελέφαντα], ότι δεν κατακλίνεται στο έδαφος, δι’ ανάπαυσιν κατά τον καιρόν του ύπνου, αλλά αναπαύεται με το να λυγίζει απλώς τα δύο πλάγια άκρα. Αν δε πάθει κάτι και πέσει κάτω, δεν μπορεί να σηκωθεί πλέον. Αλλ’ εις μεν τους ελέφαντας αίτιον είναι το βάρος του σώματος και η παχυσαρκία…εις δε τους Λατίνους νομίζω ότι είναι μόνον ο τύφος, ο οποίος θα μπορούσα να πώ ότι είναι πάθος ανίατον, το οποίον κατά τον απόστολον είναι το ιδιαίτερον κρίμα μόνον του πονηρού, εξ’ αιτίας του οποίου και εκείνος είναι ανίατος εις τους αιώνας», (Γρηγορίου Παλαμά Έργα, Ε.Π.Ε. Τόμ. 1, σελ. 184). Επειδή λοιπόν δεν υπάρχει ελπίδα μετανοίας στον Παπισμό, θα συνεχίζει να κατρακυλάει από πτώση σε πτώση και θα επεκτείνεται η ηθική σήψη του συνεχώς, όπως το έχει αποδείξει περίτρανα η ιστορία του Παπισμού τα τελευταία χίλια χρόνια και όπως θα αποδεικνύεται συνεχώς μέχρι συντελείας των αιώνων!